Τὸ συγκεκριμένον ἔχει ὡς θέμα του τὴν μαστούρα καὶ τὸ φιλοσοφικὸν ὑπόβαθρον τῆς Θρησκείας ἡμῶν, ἀντὶ τοῦ θεολογικοῦ, καὶ πιστεύω ἀποτελεῖ ἀπάντησιν πρὸς πλεῖστα ἐρωτήματα τεθειμένα ἐκ τῶν Ἑωσφοριστῶν ἀλλὰ καὶ ἕτερων σχολιαστῶν τῆς παρούσης σελίδος καὶ ἄλλων ποὺ ἀνεφέρθησαν εἰς τὰ γραφόμενά μου.
Παύων διὰ μίας παρενθέσεως ὥδε, προτείνω νὰ ἀγνοῶνται τὰ σχόλια πουτσοζωννυομένων καὶ χυσοπεφλεγμένων ἄθεων ἢ ἀπροσδιορίστων γαμιόληδων καρκινοσωρῶν, ὁμοῦ μετὰ τῶν φλοκοσαπησομένων νεκροκρέββατών των πεπλασμένων ἐκ πολτοποιημένων, σηπτικῶν πτωματοπουτσοκεφαλῶν. Τὶ νὰ τὸ κάνης νὰ πείσης ἕναν πούστη (αὐτὸς ποὺ ἵσταται, ἤτοι στέκεται ἀκίνητος νὰ τὸν γαμήσουν) ὅτι αἱ πράξεις του εἶναι γαμιόλικα πουτσοποιήματα, ρὲ μαλάκα μου;
Ξεκινῶ τὸ παρὸν ἄρθρον διὰ τῆς σημειώσεως ὅτι ἐν τοιαύτη στιγμῆ δὲν δύναμαι νὰ χρησιμοποιήσω οἱοδήποτε εἴδους βοήθημα πρὸς τὴν ὀρθοτάτην ἐξέφρασιν τῶν γραφομένων, κατανηλωκὼς ἀφθόνου ποσότητος ἀλκοὸλ καὶ κωδεΐνης. Ὅθεν, τὸ ἐν λόγω ἄρθρον ἔχει γραφτῆ ἄνευ ἀρωγῆς πλησίας λεξικῆς ἢ ἱστορικῆς βιβλιογραφίας.
Ἔχων διαβάσει, λοιπόν, εἰς ἄρθον των, ὅτι ἐναντιώνονται πρὸς τὴν χρῆσιν οὐσιῶν ἥντινα ὁ Ὀρθόδοξος Σατανισμὸς ὑποστηρίζει, πιστεύοντες ὅτι τοιαῦται πράξεις ἀποτελοῦν ἀδυναμίαν καὶ ἐπιφέρουν κατάπτωσιν τοῦ σώματος καὶ τῆς σκέψεως, ἐνημερώνω ὅτι ἡ ἐξάρτισις εἰς οὐσίας αἱ ὁποῖαι φθείρουσι τὴν σκέψιν ἀνεπανορθώτως (φέρ’ εἰπεῖν ἡ πρέζα ἢ ἡ Σίσσα) εἶναι ἀπολύτως κατακριτέα. Τὰ πρεζάκια προορίζονται πρὸς σκλάβοι, ὄντα ἀναξιώτατα ἐμπιστοσύνης. Δηλώνω δε, ὄτι σκοπεύω νὰ ἀναλύσω ἐκτενῶς τὴν ἐπίδρασιν ἐκάστων τῶν ἐν λόγω οὐσιῶν, τὸν τρόπον καὶ τὸν λόγον διὰ τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ χρησιμοποιῶνται, συμφώνως πάντοτε μὲ τὴν προωρισμένην συμβολὴν τοῦ ἐκάστου πιστοῦ. Ὡς ἐκ τούτου, παραθέτω τὴν παρατήρησιν τοῦ βασιλέως Ἀγησιλάου, «Ὅταν σφάλη τὸ σῶμα, σφάλη καὶ ἡ σκέψις,» ὅ,πως ἐπίσης καὶ τὸ ἀπόφθεγμα τοῦ Ἀντισθένους, «Δεῖ τοὺς μέλλοντας ἀγαθοὺς ἄνδρας γενήσεσθαι, τὸ μεν σῶμα γυμνασίοις ἀσκεῖν τὴν δε ψυχὴν παιδεύσει.» Συμπέρασμα: Ὅταν τὸ σῶμα ἦναι ἀσθενές, τὸ ἴδιον ἱσχύη καὶ διὰ τὸν νοῦν ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχήν (συνυφασμέναι ἔννοιαι, καθῶς δὲν ὑφίσταται νοῦς ἄνευ ψυχῆς) κάτι ποὺ γνωρίζω καὶ ἐκ πείρας. Ὡς τόσον, ὡρισμέναι οὐσίαι συμβάλλουσιν εἰς τὴν ἐπίτευξιν τῆς ἀκολουθήσεως τοῦ σκοτεινοῦ πυρσοῦ, τοῦ ἄγοντος πρὸς τῆν πνευματικὴν θήραν ἐνώσεως τοῦ χυσοπεπλασμένου ὑλικοῦ γαμώκοσμου μετὰ τοῦ ἀπυθμένου πηγαδιοῦ ὅ,που μέλλομεν νὰ καταβῶμεν μετὰ θάνατον. Ἄλλαι οὐσίαι δε, δύνανται νὰ χρησιμεύσωσιν εἰς τὴν σωματικὴν καὶ νοητικὴν ἀπόδοσιν, φέρ’ εἰπεῖν ἡ κοκαΐνη, αὐξάνουσα τὴν ντοπαμίνην τοῦ ἐγκεφάλου, ἀλλὰ καὶ τὴν σωματικὴν ἐνέργειαν.
I) Καμμία. Τὸ ἥπαρ φροντίζει τὴν παρεμπόδισίν του νὰ φτάση εἰς τὸν ἐγκέφαλον, καθῶς προκέηται διὰ τοξίνην βλαβερὰν πρὸς τὸν ὀργανισμόν.
II) Τὸ ἥπαρ ἀδυνατεῖ νὰ ἀνταπεξέλθη εἰς τὸν ρόλον του καὶ ἀποτυγχάνει νὰ ἐμποδίση τὸ ἀλκοὸλ νὰ εἰσβάλλη εἰς τὸν ἐγκέφαλον διὰ τοῦ αἵματος. Αὐτὸ προκαλεῖ διέγερσιν, κοινωνικότητα, εὐφορίαν, συναισθηματικότητα. Ἤτοι, βγάζει εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τὰ ἀληθινὰ συναισθήματα τοῦ ἀτόμου, ΔΕΝ τὰ ἀλλοιοῖ μειοῦν τὰς ἠθικὰς ἀναστολὰς ὅ,πως ψευδῶς διαδιδόασιν οἱ ψυχολόγοι πρὸς ἀπόκτησιν πλανωμένων πελατῶν εἰς τὰ κέντρα ἀπεξαρτήσεως, πιστεύοντες ὅτι τὰ πεπραγμένα των κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς μέθης των ἦσαν προϊόντα ἀλλοτρίου ἐαυτοῦ καὶ ὄχι τὰ πραγματικά των συναισθήματα ἐξενηνεγμένων, ὁμολογουμένως βεβαίως, πολλάκις εἰς τὸ ἔπακρόν των.
III) Συνοδευόμενον ἐξ εὐφορίας ξανά, ἔχομεν τὸ τρίτον στάδιον τοῦ ἀλκοόλ, τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι ἄλλον παρὰ τῆς ἀπολύτου ἠρεμίας καὶ χαλαρώσεως, καὶ ἐκεῖθεν προκύπτει καὶ ἡ ντάγκλα.
Ὁρῶμεν ὅτι τὸ ἀλκοὸλ ἀποτελεῖ ἕνα ἤπιον συνδυασμὸν κόκας, ἠρεμιστικῶν χαπιῶν καὶ πρέζας. Παρ’ ὅλα ταῦτα, πρέπει νὰ γνωρίζωμεν ὅτι ὁμοῦ μετὰ τῆς εὐφορίας καὶ τῆς διεγερτικότητος τοῦ ἀλκοὸλ ἐπέρχεται καὶ ἡ ζάλη, ἥτις προκαλεῖ συννεφίαν εἰς τὸν ἐγκέφαλον, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὴν κοκαΐνην.
AVE REX, SACRIFICULE, MORTIFER! (Χαῖρε Βασιλεῦ, Θυσιαστά, Θανατοφόρε.)
