ΠΡΟΣΕΥΧΗ II

Ὅ,πως ἐλέξαμεν εἰς τὸ προηγούμενον ἄρθρον, ἡ προσευχὴ ἀποτελεῖ τὴν πεμπτουσία τῆς ἐπικοινωνίας τῶν ἐγκόσμιων ὄντων μετὰ τῶν, μεταφορικῶς χαρακτηρισθέντων ὑπὸ τὴν Ἀριστοτέλικὶν προοπτικὴν τῆς ἐννοίας, «αἰθερικῶν».

Αἱ προσευχαὶ δύνανται εἴτε νὰ λέξωνται μὲ τὰς χεῖρας διπλουμένας, τοὺς πόδας λυγιζομένους μὲ τὰ γόνατα ἐπὶ τοῦ τάπητος καὶ τὴν κεφαλὴν κυψομένην κατὰ τὴν βραδυνὴν ὤραν, κατὰ προτίμησιν τοῦ μεσονυκτίου ἦ τῆς πιὸ σκοτεινῆς ὤρας, ἤτοι πρὸ τῆς αὐγῆς, εἴτε ἐν εἴδει τελετῆς μετὰ τῆς καταλλήλου ἐνδυματικῆς καὶ περιβαλλοντικῆς προετοιμασίας, ἤτοι μαῦρα κεριά, ἀντιστρεφομένας Πεντάλφας (ὥντινων ὁ συμβολισμὸς θὰ ἐξηγηθῆ κάποιαν ἑτέραν φοράν), διάφορα τοιούτου εἴδους σύμβολα καὶ σφραγῖδας δαιμόνων, μαῦρα περιτυλίγματα, καὶ κατὰ προτίμησιν εἰς ἕν δωμάτιον κατανυκτικῶς σκοτεινὸν καὶ ἀφιερωμένον εἰς τοιούτου εἴδους πρακτικάς, πλημμυρισμένον δε ἀερικῶς ἐκ τοῦ θυμιάματος.

Ἀγάλλετε, δοῦλοι τοῦ Κυρίου:

«(Ἀγγλικά): Ὧ Σατανᾶ,

σὺ εἶ ὁ Θεὸς Οὕτινος ἵσταμαι ἐνώπιον, ζῆσον τὸν Βίον Σου ἐν ἐμοί, ἰδὲ πῶς σβεννύω τὸν ἑμαυτὸν ἐμοῦ ἐκ τοῦ βιβλίου τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου, καὶ ἀπορρίπτω τὸ εὐεργέτημα τῶν ἱερῶν πληγῶν.

Θέλω βαδίσω ἐνώπιόν σου, ὥ Κύριε, ἐπὶ τῆς γῆς τῶν ζωντανῶν, διότι σὺ ἐδίδαξας τὰς χεῖρας ἐμοῦ πρὸς τὸν πόλεμον, καὶ τοὺς δακτύλους ἐμοῦ νὰ μάχωνται.

Καὶ νὰ σπείρω σπόρους οἵτινες δὲν ἀνθοῦσι πρὸς τὴν φυσικὸν τάξιν. Μέλλουσι δε νὰ ἄρσωνται εἰς στήλας τοῦ Ἱεροῦ σπηλαίου, ὅ,τι ὑποκρύπτει τὸν Δράκοντα μὲ τὰς ἑπτὰ κεφαλάς.

(Λατινικά): Τοῦτο ἐστὶ πῶς ἡ σήψις τοῦ Θεοῦ ὁμοιάζει, ἧ ἡ ὑλικὴ ὑπόστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἁγίου φαντάσματος ἐν τῆ γῆ.

(Ἀγγλικά): Ἐπὶ πόσον ἀκόμη θὰ ἀμφιταλαντεύησθε ὑμεῖς ἐν δύο γνώμαις; Νοεῖτε! Τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ Ζῶντος Θεοῦ ἐστίν.

Σὺ θέλεις ἀνοίξης τὰ χείλη μου, ὧ Κύριε, τὸ στόμα μου μέλλει νὰ δεικνύη τὴν ἐξύμνησίν σου.

(Λατινικά): Τοῦτο ἐστὶ πῶς ἡ σήψις τοῦ Θεοῦ ὁμοιάζει, ἧ ἡ ὑλικὴ ὑπόστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἁγίου φαντάσματος ἐν τῆ γῆ.»

Παρατηρήσεις:

* (Λατινικά): Ita est putrefatio Dei similes, sive materialis substantia spiritus Domini in orbe terrarum.

Τὸ «similes» ὑποθέτω εἶναι τυπογραφικὸ λάθος ἐκ μέρους τοῦ συγκροτήματος, καθῶς ἦναι ὀνομαστικῆ πληθυντικοῦ Λατινιστί. Ἡ ἐξήγησις τοῦ ἐν λόγω λάθους χρήζει περαιτέρω ἐρεύνης πρὸς τὴν ὀρθὴν ἐρμήνευσιν τοῦ στίχου.

* Πολλαὶ ἐκ τῶν ἄνωθεν μεταπεφρασμένων ἐννοιῶν δύνανται νὰ ἀποδοθῶσιν ἀλλέως, μὰ ἡ οὐσία θὰ παραμείνη ἡ ἰδία.

Δοξάσατε τὸν Κύριον, λέγω.