I'M IN YOUR AMBER RING...

Mia kai anaferthikan arnitika s auta ta tragoudia apo kato...

ΤΗΝ ΜΙΣΟΓΥΝΙΑΝ ΕΝ ΤΩ ΓΡΑΦΕΙΝ

Τὸ συγκεκριμένο ἔχει ξαναγραφτεῖ ἀλλὰ οἱ θέσεις του δὲν ἐκφράστηκαν σωστὰ καὶ ξαναγράφεται τώρα... Τὸ λάθος του ἦταν ὅτι ἔπαιρνε ὡς δεδομένο τὸ ὅτι ὅλα τὰ παρακάτω θὰ γίνωνταν ὑπὸ τὴν ὑποστήριξι τῶν νόμων μιᾶς κοινωνίας, κάτι ἀσήμαντο καὶ ἐκτὸς τῶν βλέψεων τοῦ συγγραφέως, καθῶς μιὰ κοινωνία μὲ σατανιστικοὺς νόμους θὰ κατέληγε μὲ μάζες ποὺ θὰ βλασφημοῦν ἀκολουθῶντας τὸν Σατανισμό... Γιὰ μιὰ κοινωνία ποὺ προσκυνᾶ τὸ Σατανισμὸ ὡς κάτι ἀνώτερο, καθαρὰ λόγω φόβου, τὸ συζητᾶμε...

Ἀσχέτως τοῦ πόσοι συμφωνοῦν μ' ὅλα αὐτά, στὴ συκγκεριμένη περίπτωσι θὰ χρησιμοποιηθῆ πληθυντικὸς ἀριθμός, τονίζοντας τὴν ἀπροσωπία τῆς παροῦσας θρησκευτικῆς ἰδεολογίας.

Γᾶμα τὸ τὶ εἶναι δίκαιο γιὰ τὸ κόσμο. Ἡ δικαιοσύνη εἶναι μία ἀνεφάρμοστη καὶ ἀδιάφορη ἔννοια... Ἀνεφάρμοστη γιατὶ πάντοτε ἡ ὑποκρισία θὰ ἦναι ἕνα κλειδὶ πρὸς τὴν εξουσία καὶ τὴν ἐπιτυχία, καθῶς ἡ δεύτερη συγχέεται μὲ τὴν καλοπέρασι, τὸ χρῆμα καὶ τὴν φήμη ἄνευ ὅρων (γι' αὐτὸ ὅποτε τὰ γαμημένα δίποδα σταμπάρουν κάμερα τρέχουν νὰ μοστραρηστοῦν σὰ πουτάνες ποὺ ἀνεβαίνουν στὰ τραπέζια νὰ τὶς προσέχουν περισσώτερο καθῶς κουνᾶνε αὐτιστικῶς τὰ μουνιά τους)... Ἐπομένως, ἡ ὑποκρισία εἶναι ἕνα παντοτινὸ ὅπλο ἐκπληρώσεως τῶν γαμημένων και συμβιβαστικῶν καὶ κοινωνικῶς ἀποδεκτῶν, θελημάτων τοῦ ὄχλου, μαζὺ μὲ τὴν ἀδικία, ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς φυσικῆς ἀνάγκης ἐπιδείξεως οἱουδήποτε ξεκωλιάρικου εἴδους ἐξουσίας, ἰκανοποιήσεως τῆς καύλας καὶ ὑποστήριξι συμφερόντων γιὰ προσωπικὴ εὐημερία... Ὅταν ὑπάρχη δύναμι (ἀνθρώπινη, σωματικὴ ἢ ψυχολογική) νὰ βλάψη κάποιος κάποιον ἄλλον, θὰ βρῆ λόγους γιὰ νὰ τὸ κάνη... Ἡ κοινωνία δὲν εἶναι ποτὲ τὸ τσίρκο ἀγάπης ποὺ παρουσιάζεται καὶ ἡ ἐπιθυμία ἀλλαγῆς της πρὸς τὸ δίκαιο εἶναι ἡ γνωστὴ ἀντίστοιχη ἀντίδρασι ἑνὸς γαμημένου πορνίδιου ποὺ βιάστηκε καὶ θέλει νὰ ἐξαλείψη τοὺς βιασμοὺς ἁπὸ τὸν κόσμο, ἀντὶ νὰ κυττάξη νὰ πάψη νά 'ναι ἕνα φορητὸ μουνὶ ποὺ ἁπλῶς καυλώνει ὅποιον τὸ μπανίζει... Στὴ συγκεκριμένη περίπτωσι, ἐννοεῖται, ἐφόσον τὸ μουνὶ ξεχειλώθηκε ἡ καλλίτερη ἀντίδρασι γιὰ τὴν καλλιτέρευσι τοῦ ἐαυτοῦ, εἶναι ἡ αὐτοκτονία... Ἀφοῦ ξεχειλωθῆ τὸ μουνί, αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος τρόπος ἐπιδείξεως σεμνότητος... Στὴ πραγματικότητα ὅμως, ὅταν βιάζωνται, ὁ γαμημένος τους ἐγωισμὸς πληγώνεται, ὄχι ἡ ξεκωλιάρικη ἀνύπαρκτη ἠθική τους...

Δὲν καταγόμαστε ἁπ' αὐτὸν τὸν κόσμο καὶ δὲν ἐπιθυμοῦμε τὴν εὐημερία του. Ὁπότε οὕτε καὶ τὸ ἀνέφικτο δίκαιο... Μονάχα παρατηροῦμε καὶ τονίζουμε τὶς γαμημένες του ἀδυναμίες καὶ ἀποσκοποῦμε στὸν πόνο του... Τὸν ἀφανισμὸ ὅλου τοῦ σύμπαντος ἑὰν καταστῆ δυνατόν... Γιατί, ἐσωτερικῶς καὶ κάποιες φορὲς και ἐξωτερικῶς, πρόκειται γιὰ διαφορετικὰ μισερὰ ὅντα, ποὺ μισοῦμε ὅπως καὶ ὁ λεγόμενος "Ἀνθρωποκτόνος"...

Λαμβάνοντας αὐτὰ ὡς δεδομένα, ἐν συνεχεία ὑπάρχει διαχωρισμὸς τῶν θυμάτων, ἀναλόγως τοῦ κατὰ πόσο διαφέρουν... Ὁ σκοπὸς εἶναι πάντοτε ἡ πρόκλησι ὅσο γίνεται περισσώτερου πόνου, ἀναλόγως μὲ τὸ πῶς πονάει ὁ καθένας τους καὶ τὶ στὸ ποῦτσο εἶναι. Τὸ πιὸ ἀδύναμο πονάει περισσώτερο κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς βασανιστηρίου... Αὐτὸ εἶναι ἡ "γυναίκα"...

Ἄρειος, Ἄριστος, Ἄρσις, Ἄρρεν... Οῦσα γεννημένη κατώτερη, στὴ σημερινὴ κοινωνία ἐπιδεικνύει τὴν κατωτερότητά της, ὀνομάζοντας αὐτὸ "ἰσότητα"... Ἡ ἐπίδειξι τῆς κατωτερότητος, εἶναι ἡ επίδειξι τοῦ παθητικοῦ καὶ ἀδύναμου σώματός της, δημοσίως. Κολλητὰ ροῦχα, πόδια καὶ χέρια ἔξω... Σημεῖα τοῦ σώματος ποὺ καυλώνουν τὸν κάθε περαστικὸ καὶ ἐπιδεικνύονται γι' αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο... γιὰ νὰ καυλώνουν, μὰ ἅν βιαστοῦν θὰ τσινίσουν, γιατί, παρ' ὅλα αὐτὰ τὸ καριόλικο σύστημα τὶς ἔμαθε ὅτι κατέχουν ἀκόμα τὸ δικαίωμα ἐπιλογῆς, ἀνάμεσα σὲ τόσους ὄχλους ποὺ καυλώνουν ἐπίτηδες, μὲ τὴ παρουσία τους. Σίγουρα ἡ μουνοδουλεία, ἤτοι ἡ ὑπερβολικὴ ὑπερεκτίμισι τοῦ κατωτέρου, εἶναι καλὸς τρόπος ἐξαλείψεως τῆς δυνάμεως...

Ὅταν βγῆς ἔξω νὰ πάρης ἕνα οὑίσκι, πρέπει νὰ γυρνᾶς μὲ τὴν ἐπιθυμία νὰ τραβήξης μαλακία, γιατὶ ἔμαθες νὰ μὴ τολμᾶς νὰ γαμήσης τὸ μουνὶ ποὺ σοῦ φώναζε "ἔλα, παλούκωσέ με μέχρι τὸ μνῆμα", διὰ τῆς ἐμφανίσεως καὶ τῆς συμπεριφορᾶς του... Ἀκόμα καὶ ἕνα κομμάτι δέρματος καυλώνει... Τὰ χέρια, τὰ βυζιὰ ποὺ διαγράφονται, τὰ πόδια, τὸ πρόσωπο, τὸ στόμα ποὺ στραγγίζει καὶ ψωλές... Ὁ Σατανισμὸς στοχεύει στὴν ἄρνησι τῆς ἀνθρώπινης ὑποστάσεως, ἄρα καὶ τὴν ἀλλαγὴ τῆς φύσεως πρὸς τὸ καλλίτερο. Ἕνα μουνὶ, ὅμως, δὲν δύναται νὰ καταφέρει κάτι τέτοιο, γιατὶ πάντοτε θὰ παλουκώνεται καὶ θὰ τοῦ πριονίζεται ἡ μήτρα, κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς πράξεως ποὺ γιὰ ἕναν ἄντρα, ἀνατομικῶς, εἶναι πάντοτε ἐνεργητική. Γι' αὐτὸ καὶ τὸ γαμῆσι θεωρεῖται, ἁπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων, ἐπίδειξι δυνάμεως ἐκ μέρους τῶν ἀντρῶν. Ὁπότε τὸ μουνὶ πρέπει νὰ κρύβη τὴ φύσι του καὶ νὰ ἀναγνωρίζη τὴν κατωτερότητα του... Ἔτσι, ἀπαρνεῖται καὶ αὐτὸ σωστὰ τὴ φύσι του... Ἀντιθέτως, ὁ ἄρρεν τὴν ἀπαρνεῖται ἐξαλείφοντας, ὅσο περισσώτερο γίνεται, τὰ βασικά του ἔνστικτα ἀδυναμίας. Τὸν φόβο καὶ τὸν πόνο...

Οἱ κουκούλες, τὰ μαντήλια καὶ οἱ μαῦροι μανδύες, ποὺ πρέπει νὰ φοριοῦνται καὶ ἁπὸ ἀρσενικὰ καὶ ἁπὸ θηλυκά (μά, ἰδιαιτέρως θηλυκά), συμβολίζουν τὴν ἅρνησι τῆς προαναφερθεῖσας ἀνθρώπινης ὑποστάσεως... Ἑὰν ἕνα θηλυκὸ βρεθῆ δημοσίως, χωρὶς τὴν ἀπαραίτητη, ταπεινὴ καὶ ὑποτακτικὴ συμπεριφορά, ἢ χωρὶς τὴν ἀπαραίτητη ἐμφάνισι, πρέπει νὰ τιμωρῆται παραδειγματικῶς καὶ συμβολικῶς, μὲ εἰσαγωγὴ ἑνὸς ζωντανοῦ ποντικιοῦ στὸ μουνί. Ἐφόσον ἁρνήθηκε νὰ κρύψη τὴν γαμημένη της φύσι, γαμιέται μὲ κάτι ποὺ θὰ τὴ βασανίση καὶ θὰ τὴ σκοτώση. Ἐν συνεχεία, τὸ μουνὶ εἴτε ράβεται εἴτε κλείνεται μὲ κάτι βαρύ, ὥστε νὰ μὴν μπορῆ νὰ βγῆ ἁπό 'κεῖ τὸ ποντίκι καὶ ν' ἀρχίση νὰ ροκανίζη τὰ σωθικά, γιὰ νὰ τὸ καταφέρη. Ὑπάρχουν περιπτώσεις κατὰ τὶς ὁποίες βγῆκε ἁπ' τὸ λαιμὸ τῆς πουτάνας, ἑνῶ ἦταν ἀκόμα ζωντανὴ καὶ μονάχα ὅταν τῆς ἔσκισε τὸν λαρύγγι ἀδυνατοῦσε νὰ παρακαλέση λεκτικῶς, οὑρλιάζοντας, μὰ μόνο ἔβγαζε πνιχτὲς κραυγές... Διὰ τοῦ ἀνοίγματος τῆς τρύπας στὸ σημεῖο τοῦ λαιμοῦ, ἀπελευθερώθηκε ὅλο τὸ αἷμα ἁπ' τὸ δαγκωμένο της πεπτικὸ σύστημα, ἐνῶ, πρὶν ψοφήση ἁπὸ τὴν ἀκατάσχετη αἱμορραγία, ἀλλοιώθηκαν οἱ φωνητικές της χορδὲς καὶ ἡ ἀνάσα της ἄλλαξε χρειά.

Δεδομένου ὅτι ὁ ἄρρεν, ὅταν γαμάη καθιστᾶται θύτης καὶ ἡ πουτάνα, θύμα, ὁ ἄντρας μπορεῖ νὰ γαμάη ὅσο τοῦ καυλώνει... Τὸ μουνὶ δείχνει τὴν κατανόησι τῆς κατωτερότητός του καὶ τὴν ἀνάγκη νὰ ὑποτάσσεται, δείχνοντας ὅλη τὴ παθητικότητά της, σὲ μονάχα ἕναν ἄντρα σ' ὅλη της τὴ ζωή, ἀντὶ νὰ ψάχνη ψωλὲς νὰ τὴ ταΐσουν ὅπου στὸ ποῦτσο ἀκούσει γλυκόλογα καὶ δεῖ ψεύτικες εὐγένειες... Ὁ δὲ μαζοχισμός καὶ ἡ χαμηλὴ αὐτοεκτίμησι, εἶναι τὰ ἰδανικότερα συναισθήματα γι' αὐτήν...

Τὸ παρὸν ἄρθρο γράφτηκε καὶ δημοσιεύθηκε γιὰ καθαρὰ ψυχαγωγικοὺς σκοπούς. Ὁ συγγραφέας δὲν εὐθύνεται γιὰ τυχοῦσες ἐφαρμογὲς τῶν παραπάνω στὴν ζωή.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΟΙ ΨΑΛΜΟΙ

ΕΙΝΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ... ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣ ΕΝΩ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ Ή ΣΚΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΦΛΕΒΩΝ, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΒΗΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΗΡΕΜΑ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ... ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΗ, ΕΙΔΙΚΑ ΕΑΝ ΤΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤ' ΑΦΤΙΑ...

ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ

Προφανῶς ἄρθρα σὰν αὐτὸ ἀποφεύγονταν μέχρι τώρα, ὥστε ἡ σελίδα νὰ κρατήση ἕνα ἀπρόσωπο προφίλ. Καμμία ἰδέα καὶ θρησκεία δὲν ἔχει πρόσωπο. Τὸ πρόσωπο τῆς θρησκείας εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀντιπροσωπεύει καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ της, συμβολικό, ἀλλὰ ἀνύπαρκτο. Γιὰ μία φορὰ αὐτὸ θὰ ἀλλάξη γιατὶ μᾶλλον δὲν περάστηκε τὸ μήνυμα ποὺ ἀργώτερα ἤθελα νὰ περαστῆ...

Πρὶν τρία χρόνια, σὲ μιὰ πόλι τῆς Μάνης, ξεκίνησε ἁπὸ δύο ἄτομα μία προσπάθεια νὰ ἐξασκηθῆ καὶ νὰ φανῆ ἡ ἀληθινὴ ταυτότητα τοῦ Σατανισμοῦ, ποὺ ἐδῶ καὶ χρόνια φαίνεται μονάχα μέσα ἁπὸ θρύλους καὶ μαρτυρίες. Ἡ σελίδα αὐτὴ ἥταν σὰν σημειωματάριο. Ψάχνοντας τὸν τρόπο γιὰ τὴν σωστὴ λατρεία, σημειώναμε ὅττι θεωρούσαμε ἤδη πὼς εἶναι σωστὸ καὶ παρατηρῶντας τὴν ὅλη μας δραστηριότητα αὐτὰ τὰ χρόνια, φαίνεται πὼς αὐτὰ ποὺ πιστεύαμε τότε, ἁπλῶς στὴ συνέχεια ἐξηγήθηκαν καλλίτερα καὶ μὲ διαφορετικὰ λόγια, μὰ δὲν ἄλλαξαν. Ὅταν ὑπάρχουν ἀληθινὲς πεποιθήσεις, δὲν ἀλλάζουν... Στὶς πόσες μπουνιὲς ἄραγε ἕνας ἄθεος οὑρλιάζει σὰ πουτάνα «γαμῶ τὸν Δαρβίνο;» ε; Σὲ πόσα σημεῖα πρέπει νὰ βαθουλώση ἁπ' τὰ τσιγάρα τὸ δέρμα ἑνὸς χριστιανοῦ γιὰ νὰ φωνάξη πῶς στὸ ποῦτσο γαμιόταν ὁ Χριστούλης του ἀκόμα καὶ μὲ τὶς σκλήθρες πάνω στὸ παλουκόξυλο ποὺ τὸν ἔστησαν; ε;

Ἁπὸ κάποια στιγμὴ καὶ μετά, φαίνεται ἔδειξα εἴτε ὅτι αὐτὰ ποὺ γράφω δὲν εἶναι ἀξιόπιστα, εἴτε ὅτι ὑπάρχουν μόνο γιὰ νὰ προκαλέσουν. Δὲν ἰσχύει αὐτό. Στὴν ἀρχὴ ἡ σελίδα αὐτὴ δὲν ἔπρεπε νὰ ἀναφερθῆ πουθενά. Ἥταν ἕνα σημειωματάριο μὲ θραύσματα ἀληθινοῦ Σατανισμοῦ, τίποτα παραπάνω. Στ' ἀρχίδια μου ἡ ἐπισκεψιμότητα. Ἐν ἀπουσία τῶν ὑπολοίπων συγγραφέων, παρουσιάστηκαν κάποιοι ἀναγνῶστες. Ἐγὼ ἔβριζα τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα καὶ ἐκεῖνοι διάβαζαν. Νὰ πᾶν' νὰ γαμηθοῦν καὶ αὐτοί, ἅν ζοῦν ἀκόμα καὶ δὲν εἶναι στὸ τάφο μὲ τρία χέρια ἁπὸ καρκῖνο στὰ ὁστά. Μετὰ ἤρχισαν νὰ βρίζουν κιόλας κάποιοι. Πῆραν ποῦτσο καὶ αὐτοί. Καλὸ καὶ τὸ βρισίδι. Κανονικῶς, μέσα ἁπ' αυτὸ φαίνεται ἡ κοσμοαντίληψι τοῦ καθενός, γιατὶ τὸ βρισίδι ἐξαρτᾶται πάντοτε ἁπ' τὸ τὶ θεωρεῖς προσβλητικὸ γι' αὐτὸν ποὺ τὸ δέχεται, ἐπομένως, ἐν μέρει, εἶναι τρόπος ἐκφράσεως ἰδεολογίας. Κάπου στὴν πορεία, ὡρισμένες ἀπόψεις ποὺ ὑποστηρίζονταν ἐδῶ μέσα, ἄλλαξαν λόγω συμφερόντων καὶ αὐτὸς ἦταν ἕνας ἀκόμη λόγος ἡ σελίδα νὰ μὴ θεωρῆται ἀξιόπιστη, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι λίαν συντόμως ἐπανῆλθαν οἱ ἀρχικὲς ἀπόψεις. Αὐτὸ γιατὶ ἡ πρώτη προσπάθεια νὰ ἐκφραστῆ ὁ Σατανισμός, ἀπέτυχε, ὁπότε ἔπρεπε νὰ παρουσιασθῆ κάτι προσιτὸ σὲ αὐτοὺς ποὺ θὰ τὸ ἤκουγαν.

Μετὰ ἁπ' αὐτὸ θεωρήθηκε ὅτι τὰ ἄρθρα γράφονταν μόνο γιὰ νὰ προκαλέσουν. Ὄχι... Ἁπλῶς ἀντιπροσωπεύουν ὅττι ἀντιπροσώπευαν καὶ πρὶν τρία χρόνια, ὅσο ἀπρόσιτα καὶ ἅν φαίνωνται στὰ πολιτικὰ ὁρθὰ φλωράκια ποὺ θέλουν νὰ διαβάζουν γιὰ ὁράματα ἑνὸς καλλίτερου καὶ ἤσυχου αὕριο. Ὁ περισσώτερος κόσμος εἶναι ἀνάπηρος ἀρκετὰ ὥστε νὰ μὴν μπορῆ κὰν νὰ σκεφτῆ τὸ θάνατο κάποιου ἄλλου... πόσο μᾶλλον τὸν δικό του. Ἅν ρωτήσης, θὰ σοῦ ποῦν ὅτι θέλουν νὰ ψοφήσουν ἀνάπηροι σ' ἕνα νεκροκρέββατο. Αὐτὸ εἶναι τὸ ὅραμά τους, τὸ ὁποῖο σκέφτονται μόνο ἑὰν προηγηθῆ ἡ προαναφερθεῖσα ἐρώτησι.

Τὸν Σατανισμὸ τὸν ἔβλεπα πάντοτε σὰν ἕναν πόλεμο ἐνάντια στὸν κόσμο, ἑνῶ ἡ στρατηγικὴ ἥταν τὰ σχέδια ποὺ χρειάζονταν γιὰ νὰ μὴ βρίσκη ἡ ἀστυνομία ἐπαρκὴ στοιχεῖα. Ὄχι πόλεμος σὲ ὁτιδήποτε κακὸ ἐν γῆ, ἀλλὰ σὲ ὁτιδήποτε ἀνάξιο νὰ ζῆ ἤσυχα. Ὁ καλλίτερος θάνατος γιὰ μένα, εἶναι μία τρύπα στὴ καρδιά. Δὲν πονάει καὶ ξέρω ὅτι τὸ πέρασμα πρὸς τὴν ἐπόμενη διάστασι, εἶναι εὐχάριστο συναίσθημα. Γι' αὐτὸ ποτὲ δὲν θὰ φρόντιζα νὰ ψοφήση κάποιος ἄλλος ἔτσι. Πρέπει νὰ πονάη τόσο, ὥστε νὰ μὴν σκεφτῆ κὰν νὰ νοιώση αὐτὸ τὸ συναίσθημα. Νὰ χύνωνται τὸ δέρμα καὶ τὰ μάτια του σὰν κάτουρα... σὰν παχύρευστο ὑγρό... μέλι... χύσια... Καὶ νὰ ἦναι ζωντανὸς γιὰ ὅση περισσώτερη ὧρα γίνεται, σὲ αὐτὴ τὴ κατάστασι. Ὁ θάνατος δὲν εἶναι ποτὲ ἀρκετός. Ὅταν τελειώνη τὸ βασανιστήριο, πάντα μοιάζει νὰ κράτησε λίγη ὧρα, ἀκόμα καὶ ἅν ἔχη ξημερώση.

Ἡ μάζα εἶναι αὐτὴ ποὺ σκέφτεται μὲ ζωώδη ἔνστικτα: Καλοπέρασι καὶ ἀσφάλεια. Ἡ δημιουργία εἶναι ἐσφαλμένη καὶ ὅποιος ἔχει λογικὴ πρέπει νὰ ἔχη τὸ σθένος νὰ ἀλλάζη τὴν ἐσωτερική του φύσι ὅσο πάει. Πουθενὰ στὴν δημιουργία δὲν ὑπάρχει φονικὸ ἔνστικτο χωρὶς λόγο. Κανένα ζῶο δὲν σκοτώνει χωρὶς λόγο, ἐκτὸς ἁπ' τὸ φίδι. Ἕνα ζῶο μὲ λογική, ὅμως, πρέπει νὰ ἐναντιώνεται στὴν ἀδυναμία του αὐτή. Γιατὶ ἡ τέλεια ἐξουσία πάνω σὲ κάποιον, εἶναι αὐτὴ ποὺ τοῦ ἀφαιρεῖ τὴ ζωή, ἐνάντια στὸ θέλημα τῆς φύσεως ποὺ δὲν ἤθελε νὰ τὴ σβήση ἀκόμα.

Μέσω τῆς δημιουργίας, δίνεται κάτι. Ζωὴ, ἐλεύθερη βούληση καὶ ἄγραφτοι κανόνες μέσα σ' αὐτήν, ποὺ λέγονται «ἔνστικτα». Ἡ δημιουργία ἐξουσιάζεται ἁπ' αὐτὸν ποὺ θὰ ἐξαλείψη τὴ ζωή καὶ θὰ μειώση τὸν ἐπηρεασμὸ τῶν κανόνων ἐπὶ τῆς ἐλεύθερης βουλήσεώς του. Ἐξοῦ καὶ ὁ μισογυνισμός, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἄλλο θέμα... Ὁ σκοπὸς δὲν εἶναι τὸ μῖσος, γενικῶς, ἀλλὰ τὸ μῖσος εἰδικὰ γιὰ τοὺς ἄνωθεν λόγους. Καὶ ἅς κρίνη ὁ χριστὸς τὶς πράξεις ποὺ θὰ γεννήση αὐτὸ τὸ μῖσος... ἅν μπορέση...

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Τὸ παρακάτω ἄρθρο δημοσιεύτηκε γιὰ ψυχαγωγικοὺς λόγους. Ὁ συγγραφέας δὲν εὐθύνεται γιὰ τυχοῦσα ἐφαρμογὴ τῶν γραφομένων του στὴν πραγματικότητα.

Οἱ ἡμερομηνίες πᾶνε μὲ τὸ Ἱουλιανὸ ἡμερολόγιο...

Ἱανουάριος:

 7 - Ποτάμια αἷματος: Διαμελισμός. Ζωοθυσία.

17 - Ὄργια: Βιασμὸς κοριτσιῶν ἢ ἀγοριῶν. Παρτούζα, πλακωμούνια, λεσβιακά, χαρακιές. Κανένα βοήθημα... Strap on δονητὲς καὶ μαλακίες στὰ μπουρδέλα... ἐδῶ μόνο μαχαίρια.

20 - Ἀπαγωγὴ δεκαεξάχρονου κοριτσιοῦ καὶ κατακράτησι γιὰ ἀνθρωποθυσία. Μόνο νερὸ στὸ θύμα. Χλωροφόρμιο. Ἅν ἦναι παρθένα, καλλίτερα. Κανένας δὲν τὴν γαμάει πρὶν τὴ τελετή.

26 - Da muer (ἀνθρωποθυσία): Ὁμαδικὸς βιασμός. Γλειφομούνια, διτσίμπουκα, πισωκολλητά, βασανισμὸς μὲ χτυπήματα, χαρακιὲς καὶ μαχαιριές. Ὄχι σιδερογροθιὲς καὶ μαστίγια. Μόνο μαχαίρια. Νὰ ἦναι ξύπνια τὴν ὥρα τῆς ἀνθρωποθυσίας. Μαχαιριὰ στὴ κοιλιὰ νὰ τρέξη τὸ αἷμα στὸ βωμὸ καὶ στὸ πάτωμα. Μετὰ ἐπιτρέπονται νεκροφιλικὰ γαμήσια καὶ κατανάλωσι τοῦ αἷματος. Τεμαχισμὸς καὶ ξεφόρτωμα τοῦ πτώματος στὴ θάλασσα ἢ στὸ χῶμα.

Φεβρουάριος:

2 - Μύησι: Τὰ καινούργια μέλη ἐνθαρρύνονται νὰ βασανίσουν ἕνα ἀθῶο θύμα. Κορίτσι κάτω τῶν δεκαέξι. Μαστίγωμα, βιασμός, χαρακιές, μαχαιριές, καρβούνιασμα, ξύλο. Τὸ θύμα μπορεῖ νὰ ξεκοιλιαστῆ ἢ νὰ ἀφεθῆ ἐλεύθερο μὲ μόνιμες σωματικὲς ζημιές καὶ νὰ θυσιαστῆ ἕνα ζῶο στὴ θέσι του.

Μάρτιος:

1 - Ποτάμια αἷματος: Τιμὲς στοὺς δαίμονες. Μπάνιο σὲ αἷμα παρθένας ἢ παιδιοῦ. Τὰ θύματα μποροῦν νὰ ξεκοιλιαστοῦν ἢ νά 'ναι λιπόθυμα στὸ δρόμο καὶ νὰ μὴ δοῦν πρόσωπα. Ἅν ψοφήσουν ἁπὸ αἱμορραγία φυτεύονται στὸ χῶμα ἢ στὸ πάτο τῆς θαλάσσης.

20 - Ἐαρινὴ Ἰσημερία: Παρτούζες καὶ ζωοθυσία.

24 - Γιορτὴ τοῦ Θηρίου: Μία δεκαεξάχρονη παρθένα ξεκοιλιάζει ἕνα σκύλο ἢ γάτα. Μπορεῖ νά 'ναι γκόμενα κάποιου ἁπ' τὴν ἀδερφότητα. Στὸν δρόμο φαίνονται μόνο τὰ μάτια της καὶ στὴ τελετὴ φοράει μάσκα. Ἐπιβεβαίωσι τῆς μυήσεώς της. Ἅν ἀποδειχθῆ ἀνυπόταχτη ἢ πουτάνα ψοφάει μὲ ζωντανὸ ποντίκι στὸ μουνί.

Ἀπρίλιος:

Τὴν μεγάλη Παρασκευὴ θυσιάζεται ἕνας ἄντρας τριαντατριῶν χρονῶν.

Τὸ Σάββατο (Μαῦρο Σάββατο) θυσιάζεται μία παρθένα καὶ γίνονται παρτούζες μέσα στὸ αἷμα της ὅλη νύχτα. Τὸ πτῶμα διαμελίζεται καὶ θάβεται. Τὴ Κυριακὴ κανεῖς δὲν εἶναι νηφάλιος, μέχρι τὸ βράδυ ποὺ θυσιάζεται δεύτερη παρθένα. Μόνο δύο τὴν κάνουν νὰ ξεφορτωθοῦν τὸ πτῶμα καὶ συνεχίζονται οἱ παρτούζες καὶ τὸ μεθύσι γιὰ τρεῖς μέρες. Ἐπιτρέπεται καὶ πρέζα καὶ ντάγκλα ἀλλὰ μετὰ συνεχίζεται τὸ ἀλκοόλ. Ἅν κάποιος πνιγῆ στὸν ἐμετό του μένει ἐκεῖ νὰ ψοφήση.

19 - Ἀπαγωγὴ δεκαεξάχρονου κοριτσιοῦ καὶ κατακράτησι.

25 - Da muer (ἀνθρωποθυσία): Βιασμὸς τοῦ κοριτσιοῦ καὶ ξεκοίλιασμα νὰ χυθῆ τὸ αἷμα στὸ βωμό.

Ἅν ἡ πανσέληνος πέση 25 δὲν γίνεται ἄλλη τελετὴ τὸν Ἀπρίλιο. Ἅν ὄχι, γίνεται ἀνθρωποθυσία καὶ παρτούζα τὴ νύχτα ποὺ θὰ πέση.

Ἱούνιος:

17 - Corpus Christi: Παρτούζες, αἷμα καὶ ζωοθυσία.

21 - Θερινὸ Ἡλιοστάσιο: Παρτούζες καὶ ζωοθυσία.

Ἱούλιος:

1 - Ποτάμια αἷματος: Τιμὴ στοὺς δαίμονες. Παρτούζες καὶ μπάνιο στὸ αἷμα χωρὶς θυσία.

20 - Ἀπαγωγὴ καὶ κατακράτησι δεκαεξάχρονου κοριτσιοῦ γιὰ ἀνθρωποθυσία.

27 - Ὁμαδικὸς βιασμὸς τοῦ θύματος καὶ ξεκοίλιασμα νὰ τρέξη τὸ αἷμα στὸν βωμό.

Αὔγουστος:

1 - Ζωοθυσία καὶ παρτούζες.

3 - Ποτάμια αἷματος: Παρτούζες καὶ χαρακώματα μέχρι νὰ γίνη μπάνιο στὸ αἷμα. Χωρὶς θύμα. Ἡ τελετὴ τελειώνει τὸ ξημέρωμα.

Σεμπτέμβριος:

20 - Φθινοπωρινὴ Ἰσημερία: Κόψιμο τῶν χεριῶν ἑνὸς μικροῦ κοριτσιοῦ ἢ ἀγοριοῦ. Τὸ κρέας τρώγεται καὶ τὰ κόκκαλα θάβονται. Κανιβαλισμός.

Ἀπαγωγὴ καὶ κατακράτησι δεκαεξάχρονης παρθένας.

23 - Γαμήσια μέχρι τὸ πρωὶ καὶ ἀνθρωποθυσία. Τὸ αἷμα ποὺ θὰ τρέξη μένει στὸ πάτωμα καὶ στὸ βωμὸ μέχρι τὸ τέλος. Τὸ ὑπόλοιπο μπορεῖ νὰ καταναλωθῆ.

Ὀκτώμβριος:

22 - Ἀπαγωγὴ καὶ κατακράτησι δεκαεξάχρονου κοριτσιοῦ.

28 - Παρτούζες καὶ μεθύσι γιὰ δυὸ μέρες.

30 - Ἀνθρωποθυσία καὶ γαμήσια μέσα στὸ αἷμα τοῦ θύματος.

31 - Νεκροφιλία μὲ τὸ θύμα τῆς ἀνθρωποθυσίας. Μπάνιο στὸ αἷμα του.

Νοέμβριος:

1 - Ἀπαγωγὴ καὶ κατακράτησι δεκαεξάχρονου κοριτσιοῦ. Παρτούζες μέχρι τὴν ἀνθρωποθυσία.

3 - Ὁμαδικὸς βιασμὸς τοῦ θύματος καὶ παρτούζες στὸ αἷμα του. Ἀνθρωποθυσία.

Δεκέμβριος:

22 - Χειμερινὴ Ἱσημερία: Ζωοθυσία καὶ παρτούζα μέσα στὸ αἷμα.

23 - Ἀπαγωγὴ καὶ κατακράτησι ἑνὸς δεκαεξάχρονου κοριτσιοῦ καὶ ἑνὸς εἰκοσάχρονου ἄντρα γιὰ ἀνθρωποθυσία.

24 - Ποτάμια αἷματος: Πρώτα ξεκοιλιάζεται τὸ κορίτσι καὶ μετὰ ὁ ἄντρας, ἁφοῦ παρακολουθήση τὸν ὁμαδικὸ βιασμὸ καὶ τὸν βασανισμό της. Μπορεῖ νὰ βιαστῆ καὶ αὐτὸς ἁπ' τὸ κῶλο καὶ ἁπ' τὸ στόμα. Τὰ πτώματα διαμελίζονται καὶ θάβονται στὸ χῶμα ἢ στὴ θάλασσα.

25 - Ἀπαγωγὴ νεογέννητου ἀγοριοῦ. Βιασμὸς ἁπ' τὸ κῶλο καὶ ἀνθρωποθυσία.

Στὶς τελετὲς δὲν ἐπιτρέπονται ναρκωτικὰ ποὺ νταγκλάρουν ἢ παραισθησιογόνα. Μόνο κόκα καὶ ἀλκοόλ. Τὰ ἄλλα μόνο πρὶν καὶ μετά.

Οἱ ἄντρες ἔχουν ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ σώματος καλυμένα μὲ μαῦρο μανδύα καὶ γάντια καὶ τὸ πρόσωπο μὲ μάσκα. Δὲν φαίνονται οὕτε τὰ μάτια. Τὰ θύματα εἶναι γυμνά. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ γυναίκες ποὺ γαμιοῦνται. Οἱ γκόμενες τῶν μελῶν φορᾶνε ὅττι οἱ ἄντρες ἀλλὰ εἶναι οἱ κατώτερες στὴν ἱεραρχία. Ὅποτε γουστάρει ὁ γκόμενός τους, ἐκτελοῦνται. Δὲν ἐπιτρέπονται καπότες. Ἅν κάποια γκαστρωθῆ, τὸ ρίχνει...

Τὰ προσωπικὰ ἀντικείμενα τῶν θυμάτων, κατάσχονται... Ἀκόμα καὶ τὰ ροῦχα... Ὅττι στὸ ποῦτσο εἶναι χρήσιμο, μοιράζεται... τὰ ἄλλα στὰ σκουπίδια.

Οἱ χειμερινὲς τελετὲς εἶναι οἱ πιὸ σημαντικὲς ἀλλὰ οἱ καλοκαιρινὲς οἱ πιὸ δύσκολες γιατὶ τὰ ροῦχα δὲν ἀλλάζουν. Ἀναρρόφησι, ὑπερβολικὴ δόσι, σκίσιμο φλέβας, πρήξιμο συκωτιοῦ... ποτὲ νοσοκομεῖο. Ὅποιος στὸ ποῦτσο θέλει γιατρὸ νὰ τραβήξη μόνος του μετὰ τὴν τελετή, ἅν μπορῆ... Ἀλλιῶς ψοφάει...

ΚΟΚΑ ΧΑΣΙΣΙ ΚΑΙ ΚΟΝΙΑΚ

Τὸ παρακάτω ἄρθρο εἶναι γραμμένο γιὰ καθαρὰ ψυχαγωγικοὺς σκοπούς. Ὁ συγγραφέας δὲν εὐθύνεται γιὰ τυχοῦσα χρήσι αὐτῶν ποὺ περιγράφονται ἁπὸ κάποιον ἀναγνώστη, οὕτε καὶ γιὰ τὸν ἐνδεχόμενο θάνατό του.

Δὲν ὑπάρχει καλλίτερη μαστούρα ἁπ' αὐτὴ τῶν συνδυασμῶν... Τσιγάρα, ἠρεμιστικά, φούντα, κόκα, πρέζα, τριπάκια... ἡ μαστούρα πάντα εἶναι διπλάσια ὅταν κυλᾶ ἀλκοὸλ στὸ αἷμα. Καὶ ἐπειδὴ ἠρεμεῖ τὰ νεῦρα καὶ τὸ τσίτωμα ἔρχεται μόνο ἁπὸ γαμάτη διάθεσι, ἔρχεται πάντα σὲ ἀντίθεσι μὲ τὴ κόκα ποὺ τὰ τεντώνει καὶ τσιτώνει... σὲ σημεῖο νὰ σοῦ σπάση ἡ μύτη στὰ μπουνίδια καὶ νὰ τὸ καταλάβης ὅταν ἀρχίση νὰ περνάη ἡ μαστούρα... πρὶν περάση καὶ νὰ τὸ καταλάβης, στ' ἀρχίδια σου... Οἱ περισσώτεροι θανάτοι ἁπὸ συνδυασμοὺς κόκας καὶ ποτοῦ γίνονται μὲ κρασιὰ καὶ μπίρες ποὺ εἶναι τὰ πιὸ φθηνά. Ἀλλὰ πέντε μπίρες γιὰ ἕνα τυπικὸ φλωράκι εἶναι σὰν δύο μπουκάλια white horse γιὰ ἕναν ἀλκοολικό ποὺ εἶναι συνηθισμένος στὸ μεθύσι... Ἅν ψοφάη ὁ ἄλλος μὲ καμμιὰ δεκαριὰ μπίρες καὶ κόκα, γιὰ ἕναν ἀλκοολικὸ ποὺ κατεβάζει τρία μπουκάλια Metaxa τὴν μέρα, ἡ κόκα εἶναι πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνη. Γι' αὐτὸ εἶναι καὶ πιὸ γαμάτη, σὰν τὴν μαστούρα της...

Ἑὰν σνιφάρης μεθυσμένος τὰ ὄρια τῆς ἀντοχῆς μεγαλώνουν. Ἡ μαστούρα πιὸ ἀκριβή... Ἔχεις σνιφάρει ἑνάμισι - δύο μύτους καὶ τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωὶ, χωρὶς ἀλκοόλ, λίγα θὰ κάνη ὁ ἕνας... Πάντα ὑπάρχει καὶ ἡ σύγκρισι... Ὅταν τὸ προηγούμενο βράδυ γαμοῦσες ἀσάλιωτα δέκα παρθενικὰ κωλαράκια μαζύ, δὲν κλάνει μία μετὰ ἕνα μόνο του... Καὶ εἶναι γιὰ τὸ ποῦτσο ἐκεῖ ποὺ γάμαγες νὰ γυρίσης σὲ αὐτὸ ποὺ ἤσουν πρὶν σνιφάρης. Γι' αὐτὸ ἡ κόκα ἔχει ἴδιο ἐθισμὸ μὲ τὴ πρέζα. Ἡ πρέζα ἔχει γαμάτη μαστούρα καὶ γίνεσαι γαμιᾶς νὰ τὴ ξαναπάρης... τολμᾶς πράγματα ποὺ πρὶν δὲν τολμοῦσες. Ἡ εὐχαρίστησι καὶ ἡ σκέψι ὅτι παίζει καὶ νὰ σοῦ λείψη εἶναι ποὺ σὲ κάνει νὰ τολμᾶς... καὶ νὰ πονᾶνε καὶ τὰ κόκκαλα σὰν νὰ τρυπιοῦνται κάτω ἁπὸ τὸ δέρμα... Μαζὺ σταματᾶνε νὰ δουλεύουν καὶ κάποιες σκέψεις καὶ ἐξαφανίζονται οἱ ἀναστολές... ὅπως καὶ μὲ ὅλα τὰ ναρκωτικά. Ἡ κόκα δὲν εἶναι ἔτσι... ὑπάρχει τὸ συναίσθημα τῆς εὐτυχίας ἀλλὰ μαζὺ ἔρχεται ὑψηλὴ αὐτοεκτίμησι, σιγουριὰ καὶ τσίτωμα... Δείχνεις τὸν ἀληθινό σου ἐαυτό. Αὐτὸν ποὺ θὰ 'δειχνες μόνο ἅν δὲν ὑπῆρχε τίποτα στὸ ποῦτσο νὰ φοβᾶσαι... Τὰ νεῦρα τὴν ἀλλάζουν ἀλλὰ χωρὶς τὰ ὑπόλοιπα δὲν θὰ 'κλαναν μία...

Σὲ ἀντίθεσι μὲ τὴ φούντα, ἡ κόκα καὶ ἡ πρέζα κόβουν τὴν ὄρεξι... ἅν κάποιος ἔχη πατσὲς δὲν παίζει νὰ σνιφάρη ἢ νὰ τρυπιέται καὶ ἅς τὸ παίζη γαμιᾶς... τὰ φλωράκια μὲ τὶς μπυροκοιλιὲς δὲν παίρνουν βαριὰ ναρκωτικά. Μόνο μὲ οὑίσκι νὰ μαστουρώνης ὅλο καὶ κάτι θὰ χρειαστῆ νὰ στερηθῆς γιὰ νὰ 'χης ὅλη μέρα τὴ μαστούρα σου. Ἡ μπύρα καὶ τὸ κρασὶ πᾶνε μὲ ὅλα γιατὶ ἔχουν ὡραία γεύσι καὶ λίγο ἀλκοόλ... τὸ οὑίσκι καὶ τὸ κονιάκ, ὄχι. Ἡ φούντα δὲν ἀνοίγει τὴν ὄρεξι, φέρνει ὑπογλυκαιμία... Τὰ πρεζάκια χάνουν κιλὰ νὰ τοὺς φτάσουν τὰ λεφτὰ γιὰ τὴ μαστούρα... ἀλλά, γενικώτερα, ὅταν ἦσαι συνηθισμένος στὴ μαστούρα τὸ τελευταῖο ποὺ σκέφτεσαι εἶναι νὰ πᾶς νὰ φᾶς... Καὶ ἐπειδὴ ἡ κόκα τσιτώνει τὰ νεῦρα φέρνει τρελὲς ἀϋπνίες. Γι' αὐτὸ ὑπάρχουν τὰ ποτά, τὰ ἠρεμιστικὰ καὶ οἱ φούντες...

Ἡ στέρησι στὴ κόκα εἶναι χειρότερη ἁπ' ὅττι στὴ πρέζα γιατὶ τὸ σῶμα ξεχνάει, τὸ μυαλὸ ὄχι... πάντα θυμᾶσαι τὶ γαμάτα ἦταν ὅταν σνίφαρες τὸν μύτο σου καὶ ἅν σταματήσης πέφτεις γιὰ πολλὲς μέρες σὲ κατάθλιψι. Περισσώτερες μέρες ἁπ' ὅσες θέλει ἕνα πρεζάκι νὰ συνέλθη ἁπὸ τοὺς πόνους τῆς στερήσεως... Δὲν φτάνει ἕνας χρόνος καὶ δὲν ἔχεις πιὰ τὸ τσίτωμα τῶν νεύρων νὰ καρφώσης τὸ μαχαίρι στὴ φλέβα χωρὶς νὰ πονέσης (γιατὶ μὲ πλάγια μαχαιριὰ μόνο στὶς ταινίες αὐτοκτονοῦν)... Ἡ φλέβα εἶναι πολὺ βαθιὰ γιὰ νὰ τρυπηθῆ χωρὶς πόνο... Καλλίτερα νὰ μαζέψης λεφτὰ γιὰ ἕνα περίστροφο... Σ' αὐτὴ τὴ περίπτωσι σημαδεύεις κρόταφο καὶ δὲν καταλαβαίνεις τίποτα. Ἅν σημαδέψης στόμα ἢ σαγώνι πάντα ὑπάρχει ἡ πιθανότητα ἡ σφαίρα νὰ γρατζουνίση μόνο τὸ κρανίο... Ἐννοεῖται ὅμως ὅτι ἑὰν μπορέσης νὰ μαζέψης ὅσα θὲς γιὰ περίστροφο, θὰ προτιμήσης νὰ τὰ κάνης μύτους. Καὶ ὅταν τελειώσουν θὰ θὲς πάλι ν' αὐτοκτονήσης...

Ἡ φούντα, ἁπὸ μόνη της, μειώνει τὶς ἀναστολὲς χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνη ὅτι μειώνει καὶ τὸ φόβο ἢ μεγαλώνει τὴν αὐτοεκτίμησι... ὁ φόβος εἶναι ἴδιος καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν χαλάρωσι γίνεσαι πιὸ ἄχρηστος ἁπ' ὅττι πρίν... Ἡ ἀντίληψι μειώνεται καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ φέρη κάποια ἀλλαγὴ στὸ χαρακτῆρα μέσα στὴν ἁπλὴ ἐπιθυμία νὰ ἐκφρασθοῦν κάποια δυνατὰ συναισθήματα... Δὲν ἀλλάζει ὅμως κάτι στὴν συμπεριφορά. Γι' αὐτὸ ὅλοι οἱ φλῶροι γουστάρουν τρίφυλλα καὶ χαλιοῦνται μὲ τὰ βαριά. Γιατὶ χέζονται πῶς θὰ γίνουν ἁφοῦ τὰ δοκιμάσουν... στὴν περίπτωσι τῆς κόκας καὶ πόσους ἐχθροὺς θ' ἀποκτήσουν σὲ μιὰ νύχτα... καὶ ξέρουν ὅτι δὲν θὰ μπορέσουν νὰ πᾶνε κόντρα στὴ στέρησι... Ὅταν δίνης ὁγδόντα εὐρὰ γιὰ τέσσερις μύτους, μᾶλλον δὲν σκοπεύεις νὰ κάνης συνήθεια αὐτὴ τὴ μαστούρα, ἐκτὸς ἅν πᾶνε καλὰ οἱ δουλειές...

Μετὰ τὸν πρῶτο μύτο ἡ κόκα εἶναι συνέχεια στο μυαλὸ καὶ ἡ στέρησι φέρνει κατάθλιψι γιατὶ ἡ μαστούρα της ἦταν πολὺ καλὴ γιὰ νὰ μὴν μπορῆς νὰ τὴν νοιώθης συνέχεια. Ἁπ' τὴ δεύτερη φορὰ σὲ πιάνει λιγώτερο καὶ πρέπει νὰ σνιφάρης μαζὺ μὲ ἀλκοὸλ ὥστε νὰ πιάση διπλά. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ φούντα. Εἶναι σὰν νὰ παίρνης διπλὴ δόσι μαζὺ μὲ ἀλκοὸλ καὶ φέρνει ἠρεμία ποὺ ἐναντιώνεται στὸ τσίτωμα τῆς κόκας ὥστε νὰ ἦναι πιὸ εὔκολος ὁ ὕπνος. Ἅν τὸ τσίτωμα ἦναι πολὺ δυνατὸ γιὰ νὰ κοιμηθῆς, παίρνεις ἕνα ὑπνωτικό... καὶ αὐτὸ διπλὰ πιάνει σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ ἀλκοὸλ καὶ τὴ φούντα. Εἶναι σίγουρο ὅτι ἅν πιῆς χασίσι μὲ ὑπνωτικὸ ὁ ὕπνος θὰ ἦναι πολὺ εὔκολος ἀκόμα καὶ ἅν τὸ ἕνα δὲν σὲ πιάνει μόνο του. Ἔτσι, ἡ φούντα, τὸ ποτὸ καὶ τὸ ὑπνωτικὸ εἶναι ἀναγκαῖα γιὰ νὰ μπορέσης νὰ κοιμηθῆς. Ἀλλιῶς ὑπάρχει περίπτωσι νὰ μείνης ἄυπνος μέχρι τρεῖς μέρες. Παίζει καὶ ὑπερκόποσι...

Ὅπως ὅλα τὰ δυνατὰ ποτά, τὸ κονιὰκ σὲ μικρὲς ποσότητες φέρνει εὐφορία καὶ κάποια στιγμὴ κοιμίζει μερικὰ σημεῖα τοῦ ἐγκεφάλου. Κάποια ἄλλα γίνονται πιὸ ἔντονα καὶ πολλὲς φορὲς τὸ μῖσος ξεπερνᾶ τὸ φόβο. Τὸ τελευταῖο στάδιο τῆς μέθης εἶναι ἔντονη ὑπνηλία. Τὰ πουστάκια ποὺ βρίσκουν δικαιολογία "ἤμουν μεθυσμένος" γιὰ νὰ λιώσουν στὸ ξύλο τὴν γυναίκα τους, τὸ κάνουν γιατὶ ξέρουν ὅτι νηφάλιοι θὰ χέζονταν νὰ τὸ ὑποστηρίξουν, μὴν τοὺς στείλη, τὸ πουτανάκι, νὰ τραβᾶνε πάλι μαλακία... Ἡ ντάγκλα ἁπ' τὸ ποτὸ ἔρχεται κυρίως ὅταν συνοδεύεται ἁπὸ τσιγάρο. Τὸ τσιγάρο φέρνει ζαλάδα ὅταν ὁ καπνός φτάνει μέχρι τὰ πνευμόνια. Ὅττι στὸ ποῦτσο καὶ νὰ πάρης, τὰ ἀποτελέσματα εἶναι πιὸ καλὰ ἅν πίνης ἀλκοόλ. Ἀντιστοίχως, τὸ ποτὸ γίνεται πιὸ δραστικὸ μὲ τὸ τσιγάρο. Μπορεῖ δῆλα δὴ, νὰ πιῆς τριάντα μπίρες καὶ νὰ νοιώθης σχεδόν νηφάλιος. Τὸ πιὸ πιθανὸ ὅμως, εἶναι ὅταν καπνίσης ἕνα τσιγάρο καὶ τραβήξης κάτω τὸ καπνὸ, ἀντὶ νὰ τὸν φτύσης σὰν πουτάνα ποὺ καπνίζει γιὰ νὰ δείχνη ὅτι κάνει καλὰ τσιμπούκια, νὰ φτάσης στὸ τελευταῖο στάδιο τῆς μέθης καὶ νὰ νταγκλάρης. Αὐτὰ εἶναι τὰ ὅρια κάποιου στὴ μέθη καὶ ἔτσι κάποιοι λιποθυμοῦν πίνοντας. Αὐτὰ τὰ ὅρια ποὺ ξεπερνιοῦνται εἶναι ποὺ κάνουν τὸν ἀλκοολικό. Μετὰ ἁπ' αὐτὸ ἄλλοι νοιώθουν χάλια τὴν ἐπόμενη μέρα... ζαλάδα, ἄσχημη διάθεσι, ἴσως καὶ πονοκέφαλο. Αὐτὰ τὰ προκαλεῖ τὸ σύνδρομο στερήσεως, ὄχι τὸ ποτό. Πάντα τὸ φάρμακο εἶναι ἄλλο ἕνα μπουκάλι. Ὁ ὀργανισμὸς ἀποκτᾶ ἀντισώματα καὶ ἁπὸ κάποια στιγμὴ καὶ μετὰ χρειάζεται πιὸ πολὺ ἀλκοόλ νὰ φτάση στὸ κάθε στάδιο μέθης. Ἀνάλογα μὲ τὴ ψυχοσύνθεσι τοῦ ἀτόμου, συνήθως τὸ δεύτερο στάδιο εἶναι αὐτὸ ποὺ φέρνει τσίτωμα καὶ νεῦρο μαζὺ μὲ τὸ συναίσθημα εὐφορίας ποὺ φεύγει μόνο ἅν ἀρχίσης νὰ πίνης καὶ μετὰ σταματήσεις πρὶν ἔρθη ἡ νύχτα νὰ νταγκλάρης...

Ἐν ἀντιθέσει μὲ τὸ κρασί καὶ τὴν μπύρα, τὸ κονιάκ, μπορεῖ κάποιον ποὺ δὲν εἶναι ἀλκοολικός, νὰ τὸν φέρει ἀμέσως στὸ δεύτερο ἢ στὸ τρίτο στάδιο. Ἀντιθέτως ἡ μπίρα καὶ τὸ κρασί μόνο σὲ μεγάλες ποσότητες μποροῦν νὰ ξεπεράσουν τὸ πρῶτο καὶ τὸ δεύτερο στάδιο. Ὁ συνδυασμός τους εἶναι ἀδύναμος. Τὸ δωδεκάρι τὸ κονιὰκ εἶναι ἕνα ἁπ' τὰ δυνατότερα ποτά. Ἰσάξιο τοῦ νοθευμένου στὴ μαστούρα, ἀλλὰ καθαρό. Πίνοντας τέτοιο ποτὸ μαζὺ μὲ κόκα εἶναι σὰν νὰ σνιφάρης δύο ἢ τρεῖς μύτους συγχρόνως. Ἅν γίνη ἀρκετὲς φορὲς, μετὰ ἕνας σκέτος μύτος θὰ μοιάζη μὲ πούδρα.

Τὸ δεύτερο καὶ τὸ τρίτο στάδιο τοῦ ἀλκοὸλ κάνουν τὴ κόκα δυνατότερη. Τὸ τσίτωμα περισσώτερο, τὰ νεῦρα περισσώτερα, ἡ αὐτοεκτίμησι ἀνεβαίνει κατακόρυφα καὶ ἀνεξέλεγκτα καὶ ὅλοι πιὰ εἶναι ποντίκια ποὺ μπορεῖς νὰ πατήσης καὶ νὰ ξεντεριάσης ὅποτε σοῦ καυλώσει. Ἀλλὰ τότε θὰ θὲς διπλάσια ποσότητα ἀλκοὸλ γιὰ νὰ νταγκλάρης.

Τὸ ἀλκοὸλ δὲν εἶναι ἠρεμιστικὸ. Μπορεῖ καὶ νὰ φέρη εὐφορία, νὰ ἠρεμήση, νὰ τσιτώση ἢ νὰ γίνη ὑπνωτικό. Κάποια ἁπ' αὐτὰ τὰ ἀποτελέσματα ἐναντιώνονται σ' αὐτὰ τῆς κόκας καὶ δημιουργεῖται ἰσορροπία ἅν συνδυστοῦν... ἐπικίνδυνο ἁφοῦ ἀνάλογα μὲ τὸ τὶ καὶ πόσο ἔχεις πιεῖ παίζει ἡ ἀνακοπή. Ἅν ἔχης φτάσει στὸ τελευταῖο στάδιο τῆς μέθης, δὲν θὲς νὰ πάρης κόκα νὰ τσιτώσης, ἀλλὰ νὰ νταγκλάρης σὰν πρεζάκιας... πολὺ σημαντικὸ γιὰ κάποιον ποὺ σνιφάρει καὶ δυσκολεύεται στὸν ὕπνο. Κάποιοι τὸ ρίχνουν στὴ πρέζα νὰ κοιμοῦνται καὶ νὰ κόβουν τὸ τσίτωμα... Κάθε μέρα εἶναι διάλογος μὲ τὸν Χάρο, ἀλλὰ γαμάει... Τὸ κονιὰκ δὲν εἶναι πάντα βαρὺ ποτὸ ἀσχέτως τοῦ πόσο στὸ ποῦτσο καίει στὸ λαιμό. Τὸ τριάρι Metaxa ἔχει 36% ἢ 38% ἀλκοόλ... μικρὴ ἡ διαφορὰ γι' αὐτὸ εἶναι γιὰ φτωχομπινέδες. Τὸ δωδεκάρι ὅμως εἶναι σκέτο ἀλκοὸλ... ἀσχέτως ποὺ γράφει 40% ἁπ' ἔξω. Εἶναι πιὸ στεγνὸ καὶ αὐτὸ κάνει τὸ ἀλκοὸλ πιὸ καθαρό. Σκέτος θάνατος μαζὺ μὲ κόκα...

Στὴν ἀρχὴ ὁ ἀλκοολισμὸς εἶναι ψυχολογικὴ ἐξάρτησι. Ἡ σωματικὴ ἔρχεται ἅν μεθᾶς κάθε μέρα γιὰ κάνα δίμηνο. Ἀλλὰ θέλει ἀντοχὴ γιὰ νὰ μπορῆς νὰ μεθᾶς δύο καὶ τρεῖς μέρες συνεχόμενα. Τὴν ἄλλη μέρα εἶσαι βαρὺς καὶ ἀργεῖς νὰ σηκωθῆς ἁπ' τὸ κρεββάτι... Μετὰ στ' ἀρχίδια σου γιατὶ ξέρεις ὅτι ὅταν ξαναμεθύσης περνᾶνε τὰ πάντα... Ἡ ψυχολογικὴ ἐξάρτησι δὲν εἶναι τίποτα παραπάνω ἁπὸ τὴν ἐπίγνωσι τῆς πραγματικότητος... Ὅτι στὴν ἀρχὴ τῆς μέθης σκέφτεσαι πιὸ εὔκολα, γίνεσαι πιὸ βίαιος ἅν τὸ θές, τολμᾶς νὰ κάνης πράγματα ποὺ πρὶν δὲν τολμοῦσες καὶ μετὰ μειώνεται ἡ ἀντίληψι μέχρι ποὺ νταγκλάρεις καὶ κοιμᾶσαι γαμάτα... Εἰδικὰ ἅν σνιφάρης, εἶσαι πρόθυμος νὰ διακινδυνεύσης πολλὰ γιὰ ἕναν καλὸ ὕπνο... ἢ ἅν ἀντιδρᾶ σὲ κάτι ἡ πουτάνα ἡ συνείδησι... ἢ καὶ τὰ δύο... Σὲ ὅλα ὁ ὀργανισμὸς ἀποκτᾶ ἀνοχὴ καὶ θὲς πιὸ πολὺ... Περισσώτερο ποτό, περισσώτερη κόκα, περισσώτερα μπαφίδια... ἀλλὰ ἡ πόρωσι τῆς πρώτης δόσεως δύσκολα ξαναβρίσκεται. Πλησιάζεται ὅμως καὶ αὐτὸ γαμάει μπροστὰ στὸ τίποτα...

Ποτὲ δὲν μένει ἴδιο κάτι ὅταν ἀλλάζη χέρια... Ἡ κόκα νοθεύεται μὲ ἄλλες σκόνες. Περισσώτερο φτηνὰ τριμένα χάπια... ἠρεμιστικὰ ζώων. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ποὺ μένει μιὰ χαρὰ μαστούρα κάνει καὶ ἅν δὲν κάνη τὴν σνιφάρεις ἀφοῦ μεθύσης ἀρκετά. Ἀξίζει τὸν κίνδυνο... καὶ ὁ θάνατος δὲν εἶναι ἐπίπονος. Ἡ ὑπερβολικὴ δόσι φέρνει ἀνακοπή. Ἡ σκόνη σνιφάρεται πάντα μέρα... Βλέπεις τοὺς πουστάκους στὰ κλὰμπ ποὺ μεθᾶνε μὲ τρία ποτηράκια, νὰ σνιφάρουν μετὰ νὰ κυττᾶνε τὰ πουτανάκια... Μύτος γιὰ φιγούρα... Ἀντίθετα πάντα μὲ τὸν πρεζάκια ποὺ θέλει προσωπικὸ χῶρο νὰ τρυπηθῆ καὶ νὰ νταγκλάρη καὶ στ' ἀρχίδια του ὁ κόσμος... Ἡ πρέζα κάνει τὸ ἄτομο ἐσωστρεφὴ μὲ καύλες μόνο νὰ ἐκδηλώση τὰ ἐλάχιστα συναισθήματά του... χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνη ὅτι δὲν θὰ ξεκοιλιάση ὅποιον στὸ ποῦτσο μπεῖ στὸν δρόμο του... Ἡ κόκα τὸ ἀντίθετο... Ὁμιλητικότητα, κοινωνικότητα, γρήγορη σκέψι, σιγουριά, αὐτοεκτίμησι ποὺ δὲν κρύβεται ὅσο καὶ νὰ τὸ θές καί, ἐννοεῖται, ἐπιθετικότητα... καύλες γιὰ θάνατο καὶ γαμήσι... λόγω σαδισμοῦ ἢ γιὰ φιγούρα... καμμία διαφορὰ γιὰ τὰ πουστάκια ποὺ σὲ βλέπουν. Γιὰ νὰ περιοριστοῦν τὰ ἁρνητικὰ τῆς κόκας ἔχουμε τὸ ἀλκοὸλ ποὺ ἠρεμεῖ καὶ σταματάει καὶ τὴν πολυλογία ἅν ἦναι καλὸ καὶ πολύ. Μειώνει καὶ τὴ κοινωνικότητα καμμιὰ φορὰ χωρὶς νὰ μειώνη τὴν ἐπιθετικότητα... Αὐτὸ γίνεται στὸν πάτο τοῦ μπουκαλιοῦ πρὶν νταγκλάρης... Ὅταν ὑπάρχη δυνατὸ ποτὸ, ὅσο καὶ νὰ 'χης σνιφάρει κάποια στιγμὴ σὲ πιάνει καὶ νταγκλάρεις. Γιὰ νὰ γίνη πιὸ γρήγορα καὶ νὰ μὴν ἀδειάζης μπουκάλια τοῦ εἰκοσάρικου ὅλη νύχτα, ὑπάρχει τσιγάρο καὶ χόρτο. Δυνατὸ τσιγάρο... Assos... καὶ καλὸ χόρτο, ὄχι τοῦ δεκάρικου... Δύσκολο νὰ βρεθῆ Ἀθήνα αὐτὸ ἀλλὰ ἅν σνιφάρης βρίσκονται τὰ πάντα... ἀνοίγουν ὅλες οἱ πόρτες. Τὸ δυνατὸ χόρτο δουλεύει σὰν νὰ καπνίζης κανονικὸ τσιγάρο πρώτη φορά... Τὸ πετυχαίνεις καὶ μὲ ἁπλὸ τσιγάρο αὐτὸ ἅν συνδυαστῆ μὲ πολὺ ἀλκοόλ, ἀλλὰ ὄχι ἅν σνιφάρης... Κάποιοι τρυπιοῦνται μετὰ τὸν μύτο, νὰ κοιμοῦνται καὶ νὰ μὴν πλακώνωνται. Τὶ στὸ ποῦτσο; Δὲν γουστάρουν νὰ ἐπιβαρύνουν μὲ πολλὰ τὸν ὁργανισμό τους; Νομίζουν ἔτσι θ' ἀργήσουν περισσώτερο νὰ φυτευτοῦν; Μὲ ἕνα μπουκάλι κονιάκ, καμμιὰ δεκαριὰ γεμάτα τρίφυλλα καὶ δύο Lexotanil εἶσαι σὰν νά 'χης πάρει πρέζα... ἅς τράβηξες μύτο πρὶν κάνα δύωρο...

Τὸ ἀλκοὸλ μειώνει τὴν ἀντίληψι... νταγκλάρει, ἀλλάζει τὴν συμπεριφορά καὶ ξεκωλιάζει τὶς ἀναστολές. Γι' αὐτὸ γαμάει ἔτσι... δὲν ἀντικαθιστᾶται μὲ κανένα γαμήδι φαγητό, μὲ κανένα στενὸ μουνί. Νταγκλάρει, χαλαρώνει καὶ μειώνει τὸν πόνο. Εἶναι ἀναγκαῖο σὰν κόκα καὶ περισσώτερο ἁπ' τοὺς μπάφους... Μυρίζει ὡραία, σὰν μουνί... τὰ πουστάκια τὸ συχαίνονται ἀλλὰ ὅταν χώνεσαι μέσα δὲν θὲς νὰ βγῆς... Ἀφίνει τὴν ἐπιθετικότητα καὶ σταματάει τὴν καριόλα τὴν πολυλογία... Τὸ σκοτάδι τὸ καλύπτει ἕνα ἄσπρο φῶς ποὺ ἀναβοσβήνει ἀκόμα καὶ ἅν τὸ μόνο φῶς στὸ σπίτι ἦταν ἕνα κερί... Ἀρχίδια ἡ στέρησι ἁπ' τὸ μαῦρο. Μόνο σοῦ λείπει... Τοῦ ποτοῦ φέρνει ἄγχος, τρέμουλο, κατάθλιψι, ἀνησυχία καὶ ἅρνησι νὰ κάνης ὁτιδήποτε στὸ ποῦτσο ἐκτὸς ἁπ' τὸ νὰ πιῆς... Ἀκόμα καὶ τὴ στέρησι τῆς κόκας ξεχνᾶς μὲ ἕνα ὁλόκληρο μπουκάλι καλὸ Metaxa... Γιατὶ ἡ κόκα δὲν ἔχει τρέμουλο καὶ μὲ τὸ ἀλκοὸλ τὰ πάντα εἶναι εὔκολα στὴν ψυχολογία... ἀκόμα καὶ ἡ τάσι αὐτοκτονίας... τὰ πάντα εἶναι ἀνεξέλεγκτα μέχρι νὰ βρῆς τὸ μπουκάλι καὶ νὰ ἀδειάσης τὸ μισό... τὰ δευτερόλεπτα ἐλαφρώνουν... ὁ χρόνος περνάει γρήγορα καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὰ ἄλλα, βραδυάζει πρὶν τὸ καταλάβης... χάπια νὰ κάθεσαι νὰ τρίβης, λίγο πρὶν τὴ ντάγκλα, ἡ ὥρα κυλάει σὰν αἷμα ἁπὸ τρύπιο πτῶμα... Ἡ καθάθλιψι, ἡ ψυχολογικὴ ἀνικανότητα, ὁ φόβος, οἱ ἀναστολὲς... ὅλα ἐξαφανίζονται πρὶν ἀδειάση τὸ μπουκάλι... It takes the pain away...

ΠΟΥΤΑΝΑΚΙΑ...

Ἡ παρακάτω ἱστορία περιέχει ἀλήθειες σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς φαντασίες μιᾶς πουτάνας ποὺ δὲν ξανάφαγε ποῦτσο...

"Εγώ την Μαρία την γνώρισα πριν δύο χρόνια στη Μάνη. Τότε έμενα εκεί. Δυστυχώς εκείνη δεν ζει να σου επιβεβαιώσει αυτά που θα σου πω αλλά δεν έχει σημασία. Ξέρεις ότι είναι όλα αλήθεια γιατί είσαι φίλος του. Εκείνη σπούδαζε, ήταν 19 χρονών και εγώ πήγαινα στο λύκειο μαζί του αλλά δεν πίστευα και πολύ αυτά που ακούγονταν για εκείνον. Φαινόντουσαν πολύ υπερβολικά αλλά για μια φορά τα κουτσομπολιά ήταν αληθινά και ήταν βλακεία μου που δεν τα πίστεψα.

Η Μαρία άρχισε να μην πηγαίνει στην σχολή της και να προτιμάει να έρχεται στο λύκειο με την αφορμή ότι ήθελε να με δει. Το κακό ήταν ότι όποτε ερχόταν καθόταν ελάχιστα μαζί μου και σε όλα τα διαλείματα ήταν πάντοτε στις τουαλέτες των αγοριών. Μια μέρα βγήκα απ' τη τάξη μου για τουαλέτα και άκουσα την Μαρία να μιλάει στις τουαλέτες των αγοριών. Έλεγε "δεν σε φοβάμαι τόσο πια. Εννοώ, σε φοβάμαι, αλλά δεν με νοιάζει". Εγώ μπήκα μέσα να δω σε ποιον μιλούσε (αν και μπορούσα να υποθέσω). Εκείνος καθόταν πάνω στη τσάντα του και έπινε από ένα μικρό μπουκάλι βότκα. Μάλιστα έτσι όπως την έπινε αναρωτιόμουν μήπως είναι νερό. Τους χαιρέτησα και πήγα να κάτσω μαζί τους αλλά η Μαρία μου ζήτησε να φύγω επειδή έχουν μια συζήτηση. Εκείνος όμως μου είπε "κάτσε κάτω μωρή". Άρχισε να δίνει βότκα στη Μαρία που ήταν και άμαθη στο πολύ ποτό. Μου είπαν να πιω και εγώ αλλά βρήκα δικαιολογία ότι με πειράζει πολύ η βότκα ειδικά από τόσο πρωί (ήταν πρώτη ώρα). Πολύ γρήγορα η Μαρία φαινόταν έτοιμη να λιποθυμήσει. Παρόλα αυτά εκείνος δεν την άφηνε να σταματήσει να πίνει. Περισσότερο εγώ με τη Μαρία μιλούσαμε. Εκείνη του έκανε κάποιες ερωτήσεις καμιά φορά αλλά εγώ ντρεπόμουν να του μιλήσω εφόσον δεν τον ήξερα κιόλας. Αυτός μιλούσε ελάχιστα και απαντούσε συνέχεια μονολεκτικά ή δεν μιλούσε καθόλου αν δεν του κάναμε κάποια ερώτηση. Κάποια στιγμή σηκώθηκε όρθιος και προχώρησε αργά προς το μέρος μου ενώ έξυνε τα αχαμνά του. Με έπιασε απ' τα μαλλιά μου και κόλλησε το πρόσωπό μου στο πρόσωπο της Μαρίας που καταλάβαινε ελάχιστα πράγματα απ' το πολύ ποτό. Εγώ στην αρχή τραβήχτηκα και του είπα γελώντας "θα φιληθούμε;". "Ότι μου καυλώσει θα κάνετε". Τι θα πάθαινα με ένα φιλάκι στη φίλη μου; Ήταν και μεθυσμένος και τον έλεγαν όλοι "ψυχοπαθή" όταν δεν ήταν μπροστά. Δεν νομίζω να ήταν καλή επιλογή να του φέρουμε αντίρρηση. Φιληθήκαμε και αυτός έσπρωχνε δυνατά τα κεφάλια μας μεταξύ τους να συνεχίσουμε. Η Μαρία έβαλε τη γλώσα της μέσα στα χείλια μου και εγώ τα άνοιξα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημο άρα δεν τραβήχτηκα ξανά. Ενώ οι γλώσσες μας συναντιόντουσαν μέσα και έξω απ' τα στόματά μας αυτός μας έσπρωξε να ξεκολλήσουμε και έβγαλε ένα μαχαίρι. Όταν με τράβηξε έτσι απ' τα μαλλιά φοβήθηκα και είπα "έχω μάθημα πρέπει να φύγω". "Στ' αρχίδια μου" απάντησε και μου έσκισε το φουλάρι και ένα μέρος της λεπτής μου κολλητής μπλούζας με το μαχαίρι. Μετά το ξαναέβαλε στη τσέπη του και έσκισε την υπόλοιπη μπλούζα μου με τα χέρια του. Σκεφτόμουν πώς θα βγω μετά απ' τη τουαλέτα με σκισμένα ρούχα και το σουτιέν έξω. Αλλά άρχισε να μην με νοιάζει και τόσο αυτό γιατί ήταν και όμορφος ασχέτως της εκκεντρικής εμφάνισής του. Μου έριξε μία σφαλιάρα ανάμεσα στα πόδια και με κόλλησε στον τοίχο σφίγγοντας τον λαιμό μου. Φορούσα ένα μαύρο κολάν και από μέσα ένα κόκκινο στρινγκ. Εκείνος με φιλούσε στο στόμα ενώ μου έπιανε το... πιπί πάνω απ' το κολάν. Τότε έπιασα την Μαρία να προσπαθεί να μου λύσει τα κορδόνια των παπουτσιών και την βοήθησα παρόλο που είχα παραλύσει ολόκληρη. Σίγουρα εκείνη ήταν χειρότερα. Η Μαρία μου έβγαλε το κολάν, τα παπούτσια και τις κάλτσες και αυτός με μία απότομη κίνηση μου έσκισε το σουτιέν. Μετά η Μαρία μου έβγαλε και το στρινγκ και εγώ ένοιωθα το πιπί μου να τρίβεται στο κρύο μάρμαρο. Πέταξε το στρινγκ μου κάτω και αυτός έβαλε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου. Φορούσε μαύρα γάντια στο μισό χέρι σαν αυτά που φοράνε στο κικ μπόξινγκ και είχα την εντύπωση πως θα νευριάσει αν μουσκευτούν αλλά δεν έδειχνε να τον ενδιαφέρει. Κάποια στιγμή έβαλε τα δάχτυλά του μέσα μου ενώ με φίλαγε στο στόμα και η Μαρία είχε πέσει στα γόνατα και μου έγλειφε τα δάχτυλα των ποδιών. Είχα ανάψει πάρα πολύ. Όχι τόσο με την Μαρία αλλά με αυτό που μου έκανε σε συνδυασμό πάντα με εκείνον. Ενώ η Μαρία με έγλειφε προσπαθούσε ταυτόχρονα να γδυθεί και αυτή και εκείνος μου βάραγε σφαλιάρες στο πιπί με τα δάχτυλά του μέσα μου και μου έγλειφε τη γλώσσα. Κάποια στιγμή ένοιωσα πως με δάγκωσε στα χείλια και μάτωσα αλλά ούτε αυτό με ένοιαζε. Δεν ξέρω τι είχα πάθει εκείνη τη στιγμή και αδιαφορούσα για τα πάντα. "Παρθένα πουτανάκι μου;" είπε αυτός. Ωραία παρθένα... τι ανωμαλίες έκανα; Πήγα να του πω να μην με πονέσει πολύ αλλά εκείνος μου έριξε μια σφαλιάρα στο πρόσωπο και έχασα την ισορροπία μου. Η Μαρία που είχε βγάλει και αυτή έξω τα γεννητικά της όργανα βρήκε ευκαιρία που ξάπλωσα λίγο και πήγε να μου γλείψει το πιπί αλλά αυτός την τράβηξε απ' τα μαλλιά γιατί ήθελε να το κάνει πρώτος. Η Μαρία στάθηκε όρθια μπροστά στο πρόσωπό μου και εγώ άνοιξα τα πόδια. Άρχισα να την γλείφω ενώ της έπιανα τον πωπό και αυτός μου δάγκωνε και μου τραβούσε την κλειτορίδα ενώ μου έσφιγγε τα μπούτια. Έτρεμα ολόκληρη απ' τους συνεχόμενους οργασμούς και ένοιωθα τα υγρά του γένια να μου χαϊδεύουν τον πωπό. Δεν μπορούσα όμως να σταματήσω να χύνω αλλά ούτε και να συνεχίσω να γλείφω τη Μαρία που στεκόταν από πάνω μου με ανοιχτά τα πόδια. Τι θα έλεγαν οι γονείς μου αν με έβλεπαν έτσι; Τι θα έλεγαν αν μάθαιναν ότι έκανα λεσβιακό με την κολλητή μου και πήγα με το συγκεκριμένο αγόρι; Κάποια στιγμή ένοιωσα την γλώσσα του μέσα στον πωπό μου ενώ μου έσφιγγε τα οπίσθια με τα χέρια του. Δεν μπορούσα να μετρήσω πόσες φορές έχυσα αλλά έτρεμα ολόκληρη και συνεχόμενα. Ήταν σαν να είχα συνέχεια οργασμό. Εκείνος σηκώθηκε και έσπρωξε με δύναμη τη Μαρία που στεκόταν μπροστά μου για να της γλείψω το πιπί. Εκείνη παραπάτησε και έπεσε κάτω. Αυτός ξεκούμπωσε το παντελόνι του. Περίμενα να το βγάλει αλλά δεν το έκανε. Δεν έβγαλε τίποτα. Μόνο το ξεκούμπωσε και έβαλε το χέρι του μέσα στο μποξεράκι του. Από εκεί έβγαλε ένα αλουμινόχαρτο. Φαντάστηκα τι μπορεί να έχει μέσα και μετά σιγουρεύτηκα αλλά την συγκεκριμένη στιγμή δεν είπα τίποτα γι' αυτό. Το έβαλε στη τσέπη του και κατέβασε ελάχιστα το μποξεράκι του ενώ είχε ξεκούμπωτο το παντελόνι. Προσπάθησα να δω το πέος του αλλά δεν πρόλαβα γιατί το έβαλε κατευθείαν και με δύναμη μέσα μου. Φώναξα πολύ δυνατά. Σίγουρα μας άκουσαν. Με δυσκολία μπήκε μέσα μου το πέος του και πόνεσα τρελά. Δεν ξέρω αν ήταν μεγάλο ή έγινε αυτό επειδή ήμουν παρθένα. Τότε ένοιωσα τα υγρά του μέσα μου. Μέσα στη μήτρα μου, στο στομάχι μου... παντού. Κυλούσαν στο αίμα μου. Δεν είχε φορέσει προφυλακτικό. Ούτε γι' αυτό νοιάστηκε... "Θα μείνω έγκυος" του είπα. "Στ' αρχίδια μου" απάντησε. Το έβγαλε από μέσα μου και ανέβασε ξανά το μαύρο του μποξεράκι. Πήρε το κεφάλι της Μαρίας που στεκόταν δίπλα και έβαζε δαχτυλάκια στο πιπί της και το έχωσε ανάμεσα στα πόδια μου. Εκείνη άρχισε να γλείφει το αίμα μου. Ίσως και το σπέρμα του που μπορεί να χύθηκε έξω. Δεν μπορούσα όμως να το ξεχωρίσω απ' το αίμα. Ενώ η Μαρία με έγλειφε εκείνος κατέβασε πάλι το μποξεράκι του και έβαλε το πέος του μέσα στον πωπό της ενώ εκείνη καθόταν στα τέσσερα. Στην αρχή την έπιανε απ' το μαλλί με το ένα χέρι και της έσπρωχνε το πρόσωπο σαν να προσπαθούσε να το χώσει μέσα μου. Ενώ εκείνη φώναζε απ' τους πόνους με το πέος του να μπαινοβγαίνει στον πωπό της τα δόντια της γρατζούναγαν την κλειτορίδα μου και το πρόσωπό της είχε γεμίσει απ' το αίμα μου. Κάποια στιγμή αυτός της έριξε σφαλιάρα στο κεφάλι και το μάγουλό της κόλλησε πάνω μου. Φωνάζαμε και οι δύο πάρα πολύ. Μόνο αυτός ήταν σιωπηλός ακόμη και όταν τέλειωσε μέσα στον πωπό της φίλης μου. Τότε της άφησε το κεφάλι και της έριξε μία μπουνιά στο πλευρό. Η Μαρία έπεσε κάτω και έπιασε το πλευρό της ενώ αυτός σήκωσε πάλι το μποξεράκι του. "Γιατί με χτυπάς; Πονάει πάρα πολύ τώρα". Αυτός δεν απάντησε παρά κατέβασε πάλι το μποξεράκι του και πριν προλάβω να δω το πέος του με έβαλε να του κάνω στοματικό πιέζοντάς το με δύναμη στο στόμα μου. Το κεφάλι μου χτύπησε με δύναμη στον τοίχο πίσω και άρχισα να πνίγομαι. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω ήταν πολύ βαθιά μέσα μου. Προσπαθούσα να πάρω ανάσα αλλά όποτε αντιστεκόμουν μου χτυπούσε το κεφάλι στο τοίχο με το χέρι του. Όχι μόνο είχα κάνει λεσβιακό με τη φίλη μου, όχι μόνο έχασα τη παρθενιά μου απ' αυτό το άτομο, όχι μόνο μας χτυπούσε και τις δύο αλλά μας ξεφτίλιζε κιόλας. Όταν τέλειωσε μέσα στο στόμα μου προσπαθούσα να φτύσω το σπέρμα του που ούτως ή άλλως έτρεχε στο στήθος μου. Δεν μπορούσα όμως. Ελάχιστο έφτυσα. Πνίγηκα όσο δεν πάει. Νόμιζα ότι θα πεθάνω. Είχα κοκκινήσει ολόκληρη. Ευτυχώς κάποια στιγμή έβγαλε το πέος του απ' το στόμα μου και ξανασήκωσε το μποξεράκι του. Στο στόμα μου είχε μείνει μία αλμυρή γεύση και μία μυρωδιά οινοπνεύματος ενώ συνέχεια μύριζα τη κολόνια του. Τέλειωνε μέσα σε μισό λεπτό που φαινόταν σαν αιώνας. "Πάντως εγώ παίρνω αντισυλληπτικά" είπε η Μαρία και εκείνος ενώ έπινε έχυσε λίγη βότκα πάνω στο ξυρισμένο της πιπί και μπήκε ξανά μέσα της. Εμένα με είχε πιάσει πολύ δυνατός βήχας απ' το πνίξιμο και δεν έκανα τίποτα. Κάποια στιγμή πρόσεξα πως της έριξε μπουνιά στο πρόσωπο με το χέρι που κρατούσε το μπουκάλι και χύθηκε πάλι η βότκα πάνω της. Ήταν γυμνή και ξαπλωμένη στο πάτωμα. Στο κρύο μάρμαρο. Και εγώ καθιστή με την κοιλιά μου και το πιπί μου να πονάνε και να κρυώνουν. Αυτός άρχισε να γλείφει την βότκα απ' τα σχετικά μικρά στηθάκια της φίλης μου ενώ της τα δάγκωνε ολόκληρα και τα ρούφαγε. Πάλι τέλειωσε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα και γύρισε πάλι σε μένα που δεν είχα συνέλθει ακόμα ούτε απ' τους πόνους ούτε απ' το πνίξιμο. Πήρε το κεφάλι μου και το έβαλε στο πιπί της Μαρίας που έσταζε απ' το σπέρμα του. Ενώ άρχισε να μπαινοβγαίνει μέσα στο πιπί μου μου έριξε βότκα στον στενό μου πωπό και ένοιωσα λίγη να μπαίνει και μέσα μου. Ήταν πολύ στενός αλλά μερικές φορές που έβαζα δαχτυλάκια στο πιπί μου έβαζα ένα και πίσω μου με το άλλο χέρι. Δεν άντεχα τους πόνους και σταμάτησα να γλείφω την φίλη μου. Την δεύτερη φορά πονούσε περισσότερο. Δεν κρατήθηκα και έβγαλα μία συνεχόμενη κραυγή. Εκείνος έχυσε πάλι μέσα μου και ένοιωθα τα υγρά του να ανακατεύονται στην μήτρα μου σαν να ήταν μίξερ. Ευτυχώς γι' αυτόν που πρόλαβε να χύσει και δυστυχώς για εμάς που μας άκουσαν. Αλλά εκείνη τη στιγμή ήξερα πως ετοιμαζόταν να μπει μέσα στον πωπό μου γι' αυτό μου έριξε εκεί βότκα άρα ουσιαστικά με έσωσε η ξεφτίλα που ακολούθησε. Αυτός που μας άκουσε ήταν ο απουσιολόγος του τμήματός μου, ο Νίκος. Τον είχε στείλει η καθηγήτρια των αρχαίων να δει γιατί δεν επέστρεψα στην τάξη. Κολυμπούσαμε και οι δύο στο αίμα στο σπέρμα και στη βότκα. Και αυτός είχε αίματα στο πρόσωπό του γιατί φαίνεται κάπως άνοιξαν τα χείλια του και είχε στάξει λίγο απ' τα πρόσωπά μας πάνω του. Τα γένια του έσταζαν απ' τα υγρά μου και τα ρούχα μας είχαν σκιστεί. Ο Νίκος μπήκε μέσα στην τουαλέτα και άρχισε να φωνάζει "τι κάνετε εδώ; τι το περάσατε το σχολείο;". "Μπουρδέλο" του απάντησε εκείνος κουμπώνοντας το μαύρο του τζιν. Τότε πήρε το στρινγκ μου απ' το πάτωμα και το έβαλε στην τσέπη του. Εγώ προσπαθούσα να καλύψω με τα χέρια μου το πιπί μου και έκλεισα τα πόδια αλλά το αίμα και τα υγρά του πώς θα τα κάλυπτα; "Πάω στον διευθυντή" φώναξε ο Νίκος. Εκείνος πήγε κατά πάνω του και ο Νίκος πήγαινε προς το γραφείο περπατώντας γρήγορα. Εμείς αρχίσαμε να σκουπίζουμε το πρόσωπο και το σώμα μας με χαρτί τουαλέτας και φορέσαμε τα σκισμένα μας ρούχα για να καλυφθούμε όπως μπορούσαμε. Ευτυχώς το παντελόνι μου δεν είχε σκιστεί αλλά ούτε και τα ρούχα της Μαρίας που μου έδωσε τη ζακέτα της για να μην φαίνεται το γυμνό μου στήθος. Τότε ακούσαμε φωνές απ' έξω. Βγήκαμε να δούμε. Είχαν μπει πέντε άτομα ανάμεσα στον Νίκο που του είχε ανοίξει η μύτη και εκείνον. Ενώ τους χώριζαν ο Νίκος φώναξε "θα φύγεις για πάντα και απ' το σχολείο και απ' τη Μάνη. Δεν σε θέλουμε εδώ τρελέ". Εκείνος, που ήταν πολύ κοντός για την ηλικία του, πήδηξε ανάμεσα στους άλλους και του έριξε μια τρελή μπουνιά στο μάτι. Ο Νίκος έφυγε τρέχοντας προς την τάξη του και εκείνον τον πήραν οι καθηγητές στο γραφείο. Επίτηδες το είχε κάνει για να ξεχαστεί αυτό που έγινε στις τουαλέτες που θα μπορούσε να γίνει μεγάλο θέμα. Πήρε τριήμερη αποβολή που τον έδειρε αλλά ήταν προτιμότερο απ' το να τον διώξουν απ' το σχολείο. Εμείς είπαμε ότι απλώς μιλούσαμε στις τουαλέτες και νομίζαμε πως ο Νίκος νευρίασε επειδή δεν γύρισα στην τάξη. Εντωμεταξύ η Μαρία έκρυψε το μπουκάλι της βότκας στη τσάντα της και εγώ πήρα μονοήμερη αποβολή για την απουσία μου.

Για μερικές μέρες δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω απ' τους πόνους. Νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω, έκανα την άρρωστη και τελικά έλειψα απ' το σχολείο μία βδομάδα. Φυσικά οι γονείς μου ενημερώθηκαν για την αποβολή αλλά δεν έγινε τίποτα που ξεχάστηκα με την "κουβέντα" να γυρίσω στη τάξη. Ευτυχώς τον Νίκο που μας έπιασε σε αυτήν την κατάσταση δεν τον πίστεψε κανένας και εμείς τα αρνηθήκαμε όλα. Δύο μέρες αργότερα η Μαρία ήρθε στο σπίτι μου ενώ οι γονείς μου έλειπαν στο μαγαζί. Είχε πρηστεί το πρόσωπό της απ' τις μπουνιές εκείνης της ημέρας. Εγώ δεν είχα κάποιο σημάδι αλλά πονούσε πολύ το κεφάλι μου που μου το βάραγε στον τοίχο. Όταν ήρθε η Μαρία μου είπε πως πριν έρθει σε μένα είχε πάει σε εκείνον και μου έδειξε ότι είχε γρατζουνιές στο στήθος της και στον πωπό της. Μετά μου είπε ότι πριν φύγει της έδωσε κάτι. Ένα αλουμινόχαρτο πάλι. Το άνοιξε και μέσα είχε άσπρη σκόνη. Μου είπε πως ήταν ακίνδυνο να πάρουμε και πως δεν παθαίνεις στέρηση αν δεν πάρεις. Δεν μπορώ να πω ότι μου είπε ψέματα. Μου έδειξε τον τρόπο για να το πάρω απ' τη μύτη και πήρα. Την εμπιστευόμουν και χρειαζόμουν πολύ κάτι να νοιώσω καλύτερα. Δεν αρνήθηκα. Ένοιωσα υπέροχα. Μου είπε ότι θα μου διώξει το άγχος, κάτι που έγινε. Ακόμη και η ξεφτίλα που είχα υποστεί μου φαινόταν τέλεια και ενώ είχα πολύ άγχος, όταν το πήρα πίστευα ότι τα πάντα θα πάνε καλά και ότι θα έπρεπε να χαίρομαι για όσα είχα κάνει και όχι να ντρέπομαι. Μετά όμως σιγά σιγά το άγχος και η ντροπή γύρισαν στο διπλάσιο. Μέχρι που θέλησα να αυτοκτονήσω. Τι είχα κάνει; Με ποιον είχα πάει; Τι μου είχε κάνει; Κάπως έτσι εγώ ξέκοψα και ένοιωσα τόσο άσχημα που δεν ξαναπήγα με άντρα από τότε. Εκείνος όμως ήταν απασχολημένος με την Μαρία και δεν ασχολήθηκε ξανά μαζί μου. Εγώ τον απέφευγα συνέχεια στο σχολείο και δεν του ξαναμίλησα και όταν ερχόταν η Μαρία δεν πήγαινα εγώ να την βρω γιατί ήξερα πως είναι μαζί του. Η Μαρία όμως κατρακύλησε περισσότερο και μου τα έλεγε όλα. Την έπαιρνε παρτούζα με τους φίλους του. Με την συμμορία του. Συμμορία σατανιστών. Όλοι απ' το σχολείο. Έπαιρναν ηρωίνη όλοι μαζί και έκαναν παρτούζες. Εκείνον τον είχαμε για πολύ άντρα. Είχε και βαριά άγρια φωνή αλλά η Μαρία μου είπε ότι ενώ την παίρνανε παρτούζα όλοι μαζί κάποιοι πήγαιναν και μεταξύ τους και εκείνος πήγαινε με τον Δημήτρη. Ένα πολύ καλό και όμορφο παιδί απ' τη τάξη του (πρώτη πήγαινε και αυτός) που όμως είχε γίνει και αυτός σατανιστής.

Όταν βρήκαν την Μαρία λιπόθυμη στο πίσω μέρος του σχολείου την πήγαν στο νοσοκομείο αλλά εκείνη δεν είπε σε κανέναν ποιος την χτύπησε. Της είχαν σπάσει μπουκάλι μπύρας στο κεφάλι. Εγώ αναρωτιόμουν αν της το έκανε εκείνος ή κάποιος φίλος του. Όταν η Μαρία έγινε καλά μου είπε πως της το είχε κάνει εκείνος επειδή του έλεγε (έντονα) να μην ξαναπάρει λεφτά απ' τους φίλους του για να πηγαίνουν μαζί της. Του είπε ότι μπορεί να το κάνει τσάμπα αλλά δεν είναι πόρνη για να παίρνει λεφτά απ' το... πιπί της. Η απάντησή του ήταν το σπασμένο μπουκάλι στο κεφάλι της. Από τότε η Μαρία άλλαξε. Δεν ξαναπήγε με άντρες και σταμάτησε να παίρνει ηρωίνη. Γενικώς προσπάθησε να σταματήσει να του μιλάει άρα και να πηγαίνει μαζί του και να της δίνει ηρωίνη. Το κεφάλι της είχε σημαδευτεί ανεπανόρθωτα απ' τα ράμματα αν και το έκρυβαν κάπως τα κόκκινα μαλλιά της.

Μέχρι που ένα χειμωνιάτικο βράδυ που καθόμασταν στο σπίτι μου, χτύπησε το κινητό της. Εκείνη δεν μιλούσε. Δεν άκουσα ποιος ήταν. Έπαιρνε με απόκρυψη. Αλλά ξέρω ποιος ήταν. Η Μαρία προσπάθησε να το κρύψει. Είπε πως ήταν η μητέρα της και ότι έπρεπε να γυρίσει σπίτι της. Εγώ όμως κατάλαβα απ' το τρομαγμένο της ύφος πως ήταν αυτός. Η Μαρία έφυγε και εγώ την ακολούθησα αλλά το κατάλαβε και έτρεξε γρηγορότερα οπότε την έχασα μέσα στο δάσος. Φοβόμουν και για λύκους. Εκείνη όμως προφανώς δεν την ένοιαζε τίποτα εκτός απ' το να τον συναντήσει. Γύρισα σπίτι μου και δεν άκουσα ξανά νέα της από εκείνη τη νύχτα. Ήξερα πως κινδύνευε εάν τον συναντούσε ενώ ήθελε να ξεκόψει και δεν κατάφερα να την σταματήσω. Μετά από λίγες μέρες μάθαμε ότι εκείνη την νύχτα την σκότωσαν στο δάσος... για ληστεία. Της πήραν την τσάντα και το κινητό και την μαχαίρωσαν έξι φορές στην κοιλιά.

Οι σατανιστές και εκείνος συνέχισαν να κάνουν αυτά που έκαναν για δύο χρόνια περίπου. Δεν θα σου πω για άλλες δολοφονίες γιατί δεν μπορώ να ξέρω ποιες έγιναν απ' αυτούς. Μετά όμως τους τιμώρησε ο Θεός. Ήταν έξι άτομα. Ο Ηλίας και ο Δημήτρης πέθαναν από τα ναρκωτικά. Ο Πέτρος σκοτώθηκε από σφαίρα στο κεφάλι και είπαν ότι αυτοκτόνησε επειδή δεν είχε λεφτά να πάρει ηρωίνη και δεν άντεξε την στέρηση. Ο Καλαπόθης και ο Κυριάκος κλέψανε ένα ψιλικατζήδικο αλλά τους έπιασε η αστυνομία στον δρόμο γιατί είχαν μηχανάκι χωρίς πινακήδες και βρήκαν τα κλοπιμαία πάνω τους. Είχαν συνηθίσει που δεν έκανε ελέγχους η αστυνομία και έτσι την πάτησαν. Νόμιζα πως και εκείνος ήταν νεκρός. Αυτό είχε ακουστεί, ότι μαχαιρώθηκε. Αλλά τώρα μου λες ότι είναι ζωντανός. Δεν το περίμενα. Πέθαναν όλοι οι άλλοι και αυτός που τα ξεκίνησε όλα και σκότωσε την φίλη μου είναι μια χαρά. Ξέρω, μπορεί να μην με πιστεύεις αλλά δεν έχει σημασία. Κατά βάθος ξέρεις πως θα μπορούσε να τα έχει κάνει όλα αυτά και πως εφόσον έγιναν τα έκανε αυτός. Δεν τον μισώ, ούτε που με ξεφτίλισε ούτε που μου πήρε την καλύτερή μου φίλη. Αλήθεια. Αν τον μισούσα θα προσπαθούσα να βρω στοιχεία για να μπει φυλακή. Αλλά θα ήταν δίκαιο κάποιος άλλος που μπορεί να κάνει κακό (και όχι εγώ) να τον τιμωρήσει για τις πράξεις του. Το μόνο που θα ήθελα να κρατήσω από εκείνον είναι η σεξουαλική ιστορία μας εκείνη την ημέρα που δεν μπορώ να πω ότι δεν πέρασα καλά παρά τον πόνο μου. Ο δολοφόνος της φίλης μου ήταν ο πρώτος μου άντρας και μου άρεσε κιόλας. Τι έχω πάθει; Και όχι μόνο ο πρώτος μου αλλά και ο πατέρας του πρώτου μου παιδιού. Μετά το έμαθα αυτό. Αλλά αυτό το παιδί δεν μπορούσε να γεννηθεί με τέτοιο πατέρα. Τι θα έλεγαν οι γονείς μου; Τι θα έκανα με το σχολείο; Έγκυος 16 χρονών; Μου έδωσε λεφτά μία άλλη φίλη μου και της υποσχέθηκα ότι θα της τα επιστρέψω το καλοκαίρι που θα έπιανα δουλειά. Και το έκανα. Το παιδί δεν γεννήθηκε ποτέ."

ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΚΑΥΛΑ

Τὸ παρακάτω ἄρθρο εἶναι γραμμένο γιὰ ψυχαγωγικοὺς σκοποὺς καὶ ὁ συγγραφέας δὲν εὐθύνεται γιὰ χρήσι ἢ ἐμπόριο ναρκωτικῶν ἁπὸ τοὺς ἀναγνῶστες του. 

«Ὅλα ναρκωτικὰ εἶναι» σοῦ 'μαθαν στὸ γαμήδι τὸ σπιτάκι σου... Ἀκόμη καὶ τυπᾶδες ποὺ τὸ παίζουν μάγκες καὶ ἔχουν ἄποψι γιὰ τὰ βαριὰ ναρκωτικά, ποὺ ὅμως δὲν πλησιάζουν ἐπειδὴ χέζονται μὴν ἐθιστοῦν καὶ μετὰ πουλᾶνε κῶλο νὰ πάρουν τὴ δόσι τους, ταυτίζουν τὶς δυὸ σκόνες... ἅν ἔχουν δεῖ ποτὲ καὶ χόρτο... Περιορίζονται στὶς ὑστερικὲς προειδοποιήσεις τῆς πουτάνας τῆς μάννας τους ποὺ καυλώνει νὰ τοὺς βλέπει γαμημένους κωλόφλωρους ἐπειδὴ γκαστρώθηκε σὲ κάνα μπουρδέλο καὶ φόρτωσε τὸ μούλικο στὸν πρῶτο καθυστερημένο, μουνόδουλο καριόλη ποὺ βρῆκε. Μεγαλώνει τὸ πουστάκι της στὰ πούπουλα σὰν γκόμενα... νὰ βγάλη τὶς ἐνοχὲς ἁπὸ πάνω της ποὺ γέννησε μπαστάρδι... μακρυὰ ἁπὸ βία, ναρκωτικά, bi γαμήσια, πορνεία, παρανομίες καὶ ληστείες. Ὅταν τὸ μπασταρδάκι μεγαλώση λίγο, θὰ ρουφήξη τὸ χόρτο του καὶ θὰ νομίζη ὅτι παρανομεῖ καὶ κοντράρει τὴν καριόλα τὴ μάννα του ποὺ τὸν κλώτσησε στὰ σεντόνια τοῦ πρώτου κορόιδου ποὺ τὴν ξεκώλιασε μετὰ τὸν πατέρα του ποὺ τῆς ἔδωσε ποῦλο. Ὁ πουστᾶκος καπνίζει τὸ χασισάκι του ἀλλὰ μένει μακρυὰ ἁπὸ κοκόρια καὶ βελόνες. Αὐτὰ ἐθίζουν καὶ ἡ κόκα εἶναι ἀκριβὴ σὰν δηλωμένη πουτάνα... εἶναι πολὺ ἀπαγορευμένα γιὰ νὰ ἐπαναστατήση μὲ αὐτά. Δὲν θὰ μυτιάση... δὲν θὰ τρυπηθῆ... Ἡ φούντα, ἁπὸ συνήθεια, ἔχει καταντήσει ἡ μόστρα τοῦ κάθε φλώρου ποὺ τὴν εἶδε πρεζάκιας μὲ ἕνα τσιγαριλίκι τὴ βδομάδα. Χαλάρωσι, νύστα καὶ κατάθλιψι μετὰ ἁπὸ κάθε χυλόπιτα. Κατὰ τὰ ἄλλα ἡ πουτάνα ἡ μάννα του, τοῦ 'μαθε πόσο δαιμονικὸ εἶναι ἐπειδὴ παίζει νὰ ψοφήση στὰ ἐξῆντα ἁπὸ καρδιὰ ἔτσι καὶ πωρωθῆ. Τὸ ποτὸ ὅμως ἀλλάζει περισσώτερο τὴ συμπεριφορὰ ἁπ' τὰ μπαφίδια καὶ ἅς οὑρλιάζει σὰν ὑστερικὴ ἡ ξεκωλιάρα ποὺ ξαφνικὰ τὴν εἶδε προστάτης τοῦ μπάσταρδου σπλάχνου της. Ὅσο γιὰ τὶς γκόμενες ποὺ πίνουν μπάφο, μέσα στὴ χαλάρωσι ἄνετα ἀνοίγουν τὰ πόδια γι' αὐτὸ εἶναι ὅλες πουτάνες ὅπως ἦταν οἱ μαννάδες τῶν μπαφιάρηδων πρὶν τοὺς γλιστρήσουν στὸν κόσμο. Ρουφᾶνε ψωλὲς γιὰ μερικὰ τζαμπὲ τσιγάρα ἐπειδὴ τρῶνε ὅλα τὰ λεφτὰ στὶς φραπεδιὲς καὶ δὲν τοὺς φτάνουν γιὰ τὸ μαῦρο τους. Παρόλο ποὺ καὶ αὐτὸ γιὰ μόστρα τὸ πίνουν νὰ παίρνουν μάτι οἱ γκόμενοι καὶ οἱ ξεκωλιάρες φιλενάδες τους.

Ἅν ἡ φούντα εἶναι ἀληθινὴ συνήθεια, κρᾶτα την στὸ κωλόσπιτό σου νὰ πίνης πρὶν κοιμηθῆς μαζὺ μὲ κάνα lexotanil ἅν δὲν ἦσαι καμμιὰ ἤρεμη πουτανίτσα μὲ καθαρὴ συνήδεισι νὰ κοιμάσαι σὰν πρόβατο ὅποτε χουχουλιάζεις. Ἀλλιῶς κόψε τὰ ναρκωτικὰ καὶ πέσε στὸ βιβλίο σου νὰ περάσης σὲ καμμιὰ σχολὴ νὰ πιάση τόπο ἡ ζητιανιὰ ποὺ θὰ κάνης μετὰ γιὰ μιὰ νόμιμη δουλίτσα μὲ μεροκάματο. Γιατὶ ἅν ἦσαι φτωχομπινὲς δὲν γλιτώνεις τὸ σφάξιμο ἔτσι καὶ σκάσει κανεῖς μύτη νὰ σοῦ ἀδειάση τὶς τσέπες... Ὅταν βγαίνης ἔξω ὅμως, δὲν θὲς νὰ χαλαρώσης. Δὲν θὲς νὰ ξαπλώσης στὸν καναπὲ νὰ μιλᾶς μὲ τὶς κολλητές σου μήπως τύχη νὰ γαμήσης. Θὲς νὰ τσιτώσης, νὰ γαμήσης μὲ βία καὶ ἐπιθετικότητα, νὰ κάνης ἄγριο χυδαῖο πέσιμο στὰ πουτανάκια ποὺ τὸ παίζουν δύσκολες γιὰ νὰ γουστάρουν, νὰ πλακώσης τὸν ἄλλο γκέυ ποὺ σοῦ τὴν εἶπε, νὰ μαχαιρώσης τὸν πουστᾶκο ποὺ κωλοτρίβεται μὲ τὴν γκόμενα ποὺ ἔχεις γιὰ μόστρα καὶ γαμᾶς σὰν ἀγκαρία κάνα μισάωρο μέχρι νὰ χύσης στὸ σακούλι ἐπειδὴ σοῦ 'ρχεται νὰ ξεράσης ὅποτε βλέπεις μουνί. Ὄχι νὰ τὴν ἀράξης. Τέτοιος πουστᾶκος ποὺ εἶσαι δὲν χρειάζεσαι τίποτα γιὰ νὰ τὸ καταφέρης. Καὶ ὅταν σὲ ξεκωλιάζουν στὸ ξύλο βγᾶλε τὸ τσιγαριλίκι νὰ δείξης ὅτι εἶσαι χωμένος στὴ μαγκιὰ μήπως φοβήσης κανέναν χωρὶς νὰ κουνήσης τὸν ξεχειλωμένο κῶλο σου. Τέρμα ἡ κριτικὴ ὅμως γιατὶ ὅσο καὶ νὰ σὲ προσβάλλη πουστᾶκο, κατὰ βάθος αὐτὰ τὰ βλέπεις σὰν συμβουλές.

Τὸ χόρτο κάνει κεφάλι καὶ κοιμίζει σὰν ἠρεμιστικό. Δὲν ἀλλάζει τὴν συμπεριφορὰ καὶ δὲν κάνει θαύματα ὅσο καὶ ἅν θὰ τὸ 'θελαν οἱ τυπᾶδες ποὺ τὴν εἶδαν παράνομοι ἐπειδὴ πίνουν. Δὲν εἶναι τὰ μπαφίδια γιὰ κάνα χρόνο ποὺ κάνουν κάποιους πιὸ μάγκες ἐν καιρῶ, ἀλλὰ οἱ παρέες ποὺ τοὺς χώνουν σὲ αὐτά. Ἐπειδὴ ἀκριβῶς θεωρεῖται παράνομο, πολλοὶ ἁπ' τοὺς χρῆστες, τὰ βαποράκια καὶ τοὺς dealer τὸ ρίχνουν καὶ λίγο στὴ μαγκιά. Ἄλλοι ἐπειδὴ τὸ 'χουν κάπως καὶ λίγοι ἐπειδὴ πίνουν καὶ τὴν πρέζα ἢ τὴν κόκα τους. Οἱ περισσώτεροι ὅμως θεωροῦν ὅτι μὲ ἄλλη μαστούρα ἢ θὰ τοὺς μπαγλαρώσουν ἢ θὰ πωρωθοῦν καὶ δὲν θὰ ξεκολλᾶνε. Ἀφοῦ ἡ στέρησι ἁπ' τὴ πρέζα ἔχει σπασμοὺς καὶ πόνους, ὅλα τὰ ναρκωτικὰ ἐκτὸς ἁπ' τὸ χόρτο ἔτσι θὰ 'ναι... Στὰ παρτάκια ὅμως ποὺ χοροπηδᾶνε σὰν πουτάνες στὴ μπάρα, θὰ τὸ πάρουν τὸ τριπάκι ἁπ' τὰ φιλαράκια τους καὶ θὰ ποῦν καὶ εὐχαριστῶ ἐπειδὴ παίζει καὶ νὰ βγάλουν γκόμενα. Θὰ κωλοχτυπιοῦνται καὶ σὰν νὰ 'χουν κατεβάσει καμμιὰ εἰκοσαριὰ καφέδες, θὰ δοῦν καὶ τὶς πεταλουδίτσες τους. Ἐξάλλου ἡ καριόλα ἡ μάννα τους τοὺς ἔλεγε μόνο γιὰ τὴ κόκα, τὴ πρέζα καὶ τὸ χόρτο. Τὸ LSD τὸ ξέχασε... δὲν τὸ 'χε ἀκουστὰ ἁπ' τὶς εἰδήσεις. Ἐκεῖ ὅμως ὅλα ναρκωτικὰ εἶναι. Εἰδικὰ ἡ πρέζα καὶ ἡ κόκα. Τὸ χόρτο ἔχει σχεδὸν νομιμοποιηθῆ. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ἐπικίνδυνο εἶναι ἀφοῦ ἦναι ἀφορολόγητο ἀκόμα. Ἀρχίδια ἐπικίνδυνο εἶναι...

Θὰ βρεθοῦν τὰ φράγκα γιὰ τὴ πρέζα... ἡ στέρησι κάνει περισσώτερα θαύματα ἁπ' τὴ μαστούρα καὶ ὁ καριόλης ὁ περιπτερᾶς εἶναι μόνος του τὸ βράδυ μὲ κάνα διακοσάρι γιὰ παρέα.

Ἀρχίδια ὅμως... θὲς ὅποτε γουστάρεις νὰ τὸ κόβης. Νὰ 'χεις τὴν σιγουριά σου σὰν χέστης. Ὅσο πορώνει τὸ κρασί ὅταν σὲ μαστουρώση τόσο πορώνουν καὶ τὰ μπαφίδια. Συνήθεια, γαμάτη χαλάρωσι, θὰ κοιμηθῆς καὶ καλὰ τὸ βράδυ καὶ ἅν σὲ πιάση αὐτογνωσία θὰ κρεμαστῆς ἁπὸ κατάθλιψι. Ἀλλὰ τέτοια χάρη δὲν παίζει νὰ μοῦ κάνης... Καὶ τὸ μουνὶ θὰ χαίρεται ποὺ ἔχει γκόμενους νὰ τὸ σκίζουν ὅποτε γουστάρει ἀντὶ νὰ κλαψομουνιάζη καὶ νὰ σκύβη ὅπως τοῦ ἀρμόζη. Δίπλα εἶναι ἡ κόχη τοῦ κρεββατιοῦ νὰ τῆς ἀνοίξη τὸ κεφάλι ἔτσι καὶ βγάλει ἄχνα ἀντὶ νὰ τσιμπουκώνη.

Ἄλλο ἡ σκόνη ἄλλο τὸ χόρτο. Ἡ πρέζα θὰ φέρη ἐθισμὸ ἀλλὰ ἅν θὲς ἀπεγνωσμένα τὴν μαγκιὰ ποὺ θὰ δώση καὶ δὲν ἔχης φράγκα γιὰ κοκόρια, θὰ σὲ ρίξη σὲ γαμάτο λίθαργο. Μακριὰ ἁπ' τὴ πραγματικότητα ἐκεῖ ποὺ μόνο οἱ ἐπιτυχίες μετρᾶνε καὶ οἱ ἀποτυχίες ξεχνιοῦνται. Ἅν δὲν ὑπάρχουν λεφτὰ γιὰ τὴ δόσι ὑπάρχουν πάντα γαμημένες κωλόγριες στὸ δρόμο μὲ τσάντες γεμάτες ἁπὸ καμμιὰ σύνταξι. Ψυλικατζήδικα, περίπτερα. Μὲ ἐκατὸ εὐρῶ βγάζεις τὶς δόσεις ἑνὸς μῆνα καὶ μέσα στὴ μαστούρα, τὴν ἀνάγκη καὶ τὴν σκέψι ποὺ βυθίζεσαι, κανένας φόβος δὲν εἶναι δυνατός. Τὰ πρεζάκια ἔχουν καὶ μικρώτερες ποινὲς ἀφοῦ ἔχουν καὶ μικρώτερη διάρκεια ζωῆς. Δὲν θὰ ψοφήσης κωλόγερος... θὰ ψοφήσης στὰ σαράντα ἅν ἔχης καλὲς ἄκρες καὶ δὲν σοῦ φυτέψουν κάνα χάπι στὶς φλέβες. Τὴν μαστούρα σου ὅμως θὰ τὴν ἔχης καὶ τὴν πραγματικότητα ποὺ γουστάρεις καὶ τὴν μαγκιὰ ποὺ δὲν εἶχες ποτέ σου καὶ πάντα ἤθελες. Καλλίτερα νὰ ζήσης ἔτσι δέκα χρόνια παρὰ νὰ ψοφήσης καὶ γκέυ καὶ κωλόγερος...

Ἡ κόκα εἶναι πιὸ ἀκριβή. Δὲν εἶναι γιὰ παιδιὰ γι' αὐτὸ πουλιέται μὲ περισσώτερες δόσεις τὸ κάθε φακελάκι. Ἡ μαστούρα της ὅμως εἶναι πολὺ πιὸ γαμάτη γι' αὐτὸ καὶ δὲν εἶναι γιὰ παιδάκια μὲ χαρτζηλίκι. Πουλιέται σὲ μπουζουξίδικα... ὄχι σὲ κλαμπ καὶ σχολεῖα. Δὲν εἶναι τριπάκι, δὲν ἔχει παραισθήσεις, δὲν δίνει ἄσκοπη ἐνέργεια νὰ κωλοχτυπιέσαι. Ὅλη ἡ ἐνέργεια ποὺ θὰ δώση εἶναι τσίτωμα γιὰ ξυλίκι, πιστολίδι, κίνδυνο, μόστρα, ταχύτητα καὶ εὐχαρίστησι. Σὰν ὑγρὸ μουνὶ παρθένας ἀλλὰ καυλώνει περισσώτερη ὥρα... Ἔπαρσι καὶ μαγκιά. Δὲν εἶναι ψεύτικη ἀλαζονεία γιὰ μόστρα. Εἶναι ἀληθινὴ πίστι ὅτι ἔκανες τὸ σωστὸ μέχρι τώρα καὶ θὰ τὸ κάνης καλλίτερα μετά. Ἤσουν καὶ θὰ 'σαι μάγκας. Ἅν κάποτε ἔφαγες ξύλο, ἔχεις δικαιολογίες καὶ δὲν θὰ ξαναγίνη. Καὶ ὄντως παίζει νὰ μὴν ξαναγίνη ἀφοῦ τώρα ὁ κίνδυνος ἔχει μικρώτερη ἀξία ἁπ' τὴν ἀνάγκη νὰ καυλώσης μὲ τὸν ἐαυτό σου... Δὲν νοιώθεις οὕτε ἰδιαίτερο πόνο ὅσο κρατάει ἡ μαστούρα. Ἀλλὰ καὶ νὰ νοιώσης, στ' ἀρχίδια σου. Τίποτα δὲν ἔχει μικρώτερη ἀξία ἁπ' τὸ νὰ κάνης αὐτὸ ποὺ γουστάρεις. Ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἁπ' τὸ νὰ ξεπεράσης τὰ ὅρια ποὺ εἶχες βάλει πρὶν, ἁπὸ χέσιμο καὶ τὰ 'λεγες καὶ ἠθικὴ γιὰ νὰ δικαιολογῆσαι. Δὲν τράβηξες μαχαίρι ἐπειδὴ εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος καὶ θέλεις νὰ πλακώνεσαι τίμια. Ἢ ἐπειδὴ εἶσαι κατὰ τῆς βίας. Δὲν τὸ ἔκανες ἐπειδὴ χέστηκες καὶ ὅσο φτιάχνεσαι ἁπ' τὴ σκόνη... κόκα ἢ πρέζα αὐτὸ δὲν θὰ ξαναγίνη.

Ἡ ὑποκρισία θὰ γίνη ἀντιηθικισμὸς γιατὶ δὲν θὰ ὑπάρχη πιὰ φόβος. Σκέφτεσαι λιγώτερο καὶ κάνεις περισσώτερα. Μετὰ τὸ σνιφάρισμα κανένα ἐμπόδιο δὲν φαίνεται ἀρκετὸ γιὰ κάνα δύωρο. Μετὰ φεύγει τὸ τσίτωμα ἀλλὰ μένει ἡ μαγκιά. Μέχρι νὰ ἀρχίση ἡ στέρησι, ὁ ἔλεγχος συναισθημάτων εἶναι εὐκολότερος μετὰ τὸ ἀσταμάτητο τσίτωμα τοῦ πρώτου μισάωρου. Ἡ στέρησι δὲν εἶναι σωματική. Δὲν ὑπάρχουν σπασμοὶ οὕτε πόνοι. Μόνο ἀνάγκη νὰ ξανανοιώσης τὴν μαστούρα ποὺ εἶχες γιατὶ καύλωσες ἄγρια. Ὁτιδήποτε ἄλλο φέρνει δυστυχία γιατὶ δὲν συγκρίνεται μὲ τὴν εὐχαρίστησι ἐκείνων τῶν ὡρών. Ξέρεις ὅτι δὲν θὰ 'σαι πιὰ τόσο εὐχαριστημένος καὶ βλέπεις ὅτι θυμᾶσαι τὶς ἀποτυχίες ἐντονώτερα. Ἀλλὰ μπορεῖς νὰ τὸ ὑπομείνης ἄνετα μέχρι νὰ σνιφάρης τὴν ἐπόμενη δόσι. Μὲ ἕνα ἐβδομηντάρι ἔχεις τέσσερις δόσεις ποὺ ἰσοδυναμοῦν μὲ τέσσερις πέντε ἐξόδους...

Ἄλλοι γουστάρουν κρύσταλλο ἄλλοι βελόνα. Ὅττι καυλώνει περισσώτερο. Χαλάρωσι, ὕπνος, εὐχαρίστησι καὶ σιγουριὰ ἢ σιγουριά, ἔπαρσι καὶ τσίτωμα. Τὰ ἄλλα ἔρχονται μόνα τους. Ἡ σκέψι καὶ τὰ ξόρκια εἶναι δυσκολότερα μὲ τὴ κοκαΐνη καὶ εὐκολότερα μὲ τὴ πρέζα ποὺ χαλαρώνει. Γι' αὐτὸ ὁ Crowley ψόφησε ἁπ' αὐτὴν καὶ ὄχι σὲ κάνα νοσοκομεῖο ἁπὸ φυσικὲς ἀρρώστιες... Ὁ κίνδυνος καυλώνει περισσώτερο. Ἡ κόκα τὸν φέρνει στὸ τσίτωμα καὶ ἡ πρέζα στὴν τόλμη καὶ τὴν σκέψι... Ἄλλοι γουστάρουν περισσώτερο τὸ συνεχόμενο τσίτωμα καὶ τὸν κίνδυνο... Ἅς θέλουν ὕπνο καὶ τὰ νεῦρα... Ἄλλοι χαλάρωσι καὶ αὐτοσυγκράτησι. Ἁπ' αὐτὸ ἐξαρτᾶται ἅν θὰ πιοῦν πρέζα ἢ κόκα γιατὶ καὶ τὰ δύο πορώνουν καὶ ἐθίζουν. Ὅταν ἔχης γνωρίσει τὰ καλλίτερα δὲν γυρνᾶς πίσω ὅσο στὸ ποῦτσο καὶ ἅν τὸ θὲς ἐπειδὴ χέζεσαι ὅταν περάση ἡ μαστούρα. Ἡ πρέζα ρουφιέται κατευθείαν ἁπ' τὸ αἷμα καὶ τὸ χέσιμο θὰ τὸ πληρώσης ὅπως πρέπη... Ἡ κόκα μπορεῖ νὰ σπάση ἀγγεῖα τῆς μύτης, νὰ φέρη αἱμορραγία καὶ νὰ ἀχρηστέψη τὴν ὄσφρησι. Ἀλλὰ κάθε γαμάτη εὐχαρίστησι εἶναι γκόμενα τοῦ κινδύνου...

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ

Τὸ παραπάνω τραγούδι θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέση ἀφορμὴ γιὰ δεκάδες ἀναλύσεις γύρω ἁπὸ τὶς συνέπειες ἑνὸς φόνου ἤ, γενικώτερα μιᾶς πράξεως ποὺ ἐνδεχομένως θεωρεῖται ὅτι παραβιάζει στὸ ἔπακρο τοὺς νόμους μιᾶς εὔθραυστης κοινωνίας, ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐξασφαλίση τὴν ἐπιβίωσί της διὰ τοῦ φόβου τῆς τιμωρίας. Δὲν εἶναι ὅτι ἕνας ἄνθρωπος λιγώτερο, θὰ ἔκανε κάποια ἰδιαίτερη διαφορά, μὰ ὅτι, σκεπτόμενος ὁ καθένας ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ εὐρίσκεται στὴν θέσι του, ἀποκτᾶ ἐνστικτοδῶς τὴν ἐπιθυμία νὰ τιμωρήση παραδειγματικῶς τὸν δολοφόνο, ὥστε νὰ φοβηθῆ κάποιος ἄλλος ποὺ θὰ ἔκανε τὴν ἴδια πράξι. Γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ αὐτό, οἱ κοινωνίες δημιούργησαν τὶς ἀστυνομίες, οἱ ὁποίες κατέχουν τὸν κατάλληλο ἀριθμὸ ἀτόμων καὶ ἐξοπλισμό, ὥστε νὰ ἐκδιώξουν αὐτὸν ποὺ θεωροῦν προβληματικὸ γιὰ τὴν κοινωνία, κρίνοντάς τον ἁπὸ τὶς πράξεις του. Χτυπῶντας τὸ ἔγκλημα πρὶν ἐξαπλωθῆ περισσώτερο, ἡ ἀστυνομία ἐξασφαλίζει τὴν ἀνυπαρξία παράνομων ὁμάδων, ποὺ θὰ ἔχουν ἀποκτήσει παρόμοια ἰσχὺ μὲ αὐτήν, ὥστε νὰ μὴν ἐπικρατήση ἡ ἀνομία, ἤτοι ἡ επιβολὴ τῶν νόμων τῆς ἰσχυρότερης ὁμάδος παρανόμων, ποὺ δὲν θὰ μποροῦν παρὰ νὰ ἦναι λάθος, ἀφοῦ θὰ κάνουν ζημιὰ στὴν κοινωνία. Σὲ μία σύγχρονη μετάφρασι, αὐτὸ θὰ λεγόταν ἀναρχία. Χάος... Ὅπου ὁ δυνατότερος ἐπιβάλλει τοὺς δικούς του νόμους.

«Εἱς μίαν κατάστασιν ἀναρχικήν, ἡ ἰσχὺς εἶναι τὸ μέτρο τοῦ δικαίου.» - Λουκιανός.

Κατὰ τὸ ἴδιο σκεπτικό, οἱ πράξεις ποὺ κάνουν κάποιο μέλος τῆς κοινωνίας νὰ πλησιάση ἢ καὶ νὰ φτάση τὸν ἀφύσικο θάνατο, εἶναι κατακριτέες καὶ διωκόμενες, ἐνῶ αὐτὸς ποὺ τὶς κάνει εἶναι προβληματικὸς γιὰ τὴν κοινωνία, λόγω παραβατικότητος καὶ πρόκλησι ζημιᾶς στὸ κοινωνικὸ σύνολο. Αὐτὸ τὸ συναίσθημα εἶναι βαθιὰ ριζωμένο, ἀκόμη καὶ στὸν δολοφόνο, ὁ ὁποῖος, μέχρι νὰ συνηθήση στὴν διεξαγωγὴ τῶν ζημιογόνων πράξεων ἐκ μέρους του, νοιώθει τὸ συναίσθημα τοῦ φόβου πὼς θὰ τιμωρηθῆ γι' αὐτὸ ποὺ ἔκανε, μαζὺ μὲ τὴν ἠθικὴ πεποίθησι ὅτι ἡ πράξι του ἦταν λάθος καὶ θὰ πρέπη νὰ νοιώθη ἐνοχὲς γι' αὐτήν. Ἐν ὁλίγοις, ὁ φόβος μετατρέπεται σὲ ἐνοχὴ καὶ ὁ μυούμενος περνᾶ ἁπὸ ἕνα στάδιο κατὰ τὸ ὁποῖο προσπαθεῖ νὰ ἀθωώση τὸν ἐαυτό του. Ὅταν τὸ καταφέρη, θὰ μπορέση νὰ ξεφύγη καὶ ἁπὸ τὸν φόβο τῆς τιμωρίας, σχεδιάζοντας μὲ περισσώτερη διαύγεια τὶς ἐπόμενές του ἐνέργειες στὰ ἀνομήματα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν.

Τὸ στάδιο τῆς ἀθωώσεως τοῦ ἐαυτοῦ, εἶναι τὸ δυσκολότερο, καθῶς περιβάλλεται ἀκόμη ἁπὸ τὸν φόβο τῆς τιμωρίας, ὁ ὁποῖος, ἐνδεχομένως εἶναι αὐτὸς ποὺ τὸ δημιουργεῖ. Ἡ ἀθώωσι μπορεῖ εὐκολότερα νὰ ἔλθη μέσω τῆς πίστεως σὲ κάποια μισανθρωπικὴ θρησκεία ποὺ δικαιολογεῖ τὴν πράξι του ὡς ἀποτέλεσμα ἑνὸς μίσους ποὺ πρέπει νὰ ὑπάρχη, ἀπέναντι σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη, ὁ ὁποῖος, τοιουτοτρόπως διαφοροποιεῖται ὡς ἐχθρός, ἄπιστος καὶ ψυχικῶς διαφορετικός καὶ κατ' ἐπέκτασιν, κατώτερος καὶ ἀνάξιος νὰ ὑπάρχη.

Γιὰ νὰ ὑποστηριχθῆ ἁπὸ τὸ ὑποσυνείδητο αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ πίστι ποὺ θὰ σώση τὸν δολοφόνο ἁπὸ τὶς ἐνοχὲς καὶ θὰ τοῦ δώση τὴν δυνατότητα νὰ συνεχίση νὰ παρανομῆ ἄνευ ἐσωτερικῆς ἢ ἐξωτερικῆς τιμωρίας, πρέπει νὰ ἐπιχρυσωθῆ μὲ ἀληθινὴ λατρεία πρὸς τὸν Θεὸ τῆς ἐν λόγω πίστεως. Μία προσευχὴ πρὸς Αὐτὸν στὰ γόνατα, παρακαλῶντας Τον νὰ τοῦ δώση δύναμι, ἔλεγχο συναισθημάτων καὶ τὴν εὐλογία Του γιὰ τὴν συνέχεια τῆς ζωῆς του, μὲ προϋπόθεσι νὰ ἐξακολουθήση νὰ τελῆ τὸ Θέλημά Του, τοῦ ὁποίου ἡ πρώτη διεξαγωγή, ἐκ μέρους του, ἦταν ἡ προηγούμενη παρανομία. Ἐν συνεχεία, ὁ δολοφόνος ἀνακαλύπτει πὼς γι' αὐτὸ γεννήθηκε. Γιὰ νὰ κάνη αὐτὴ τὴν συμφωνία μὲ τὸν Μεφιστοφελή, τὸν ἀπεσταλμένο δαίμονα τοῦ Καταχθόνιου Πρίγκιπα, γιὰ τὴν ἐπιτέλεσι αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ. Γιὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ συμφωνητικοῦ ποὺ θὰ μετατρέψη τὴν κατάρα σὲ πίστι.

Φάουστ: Ποῦ εἶσαι καταδικασμένος;

Μεφίστο: Στὴν Κόλασι.

Φάουστ: Τότε πῶς εὐρίσκεσαι ἐδῶ, ἔξω ἁπὸ τὴν Κόλασι;

Μεφίστο: Ἐδῶ εἶναι ἡ Κόλασι καὶ δὲν εὐρίσκομαι ἔξω ἁπὸ αὐτήν.

Δὲν εὐρίσκεται ἡ Κόλασι στὴν Γῆ, μὰ μεταφέρεται σὲ αὐτὴν μέσω τῆς δαιμονικῆς ὑπάρξεως τῶν ἄνομων ἐνστίκτων πού, Θεοῦ Θέλοντος, μποροῦν νὰ ἀναπτυχθοῦν. Ἄλλοι τὰ κατέχουν περισσώτερο καὶ ἄλλοι λιγώτερο, μὰ ὅλοι τὰ ἔχουν ἐξ ἀρχῆς, γιατὶ τὰ δημιουργήματα ἔχουν διαφθαρεῖ. Ἔχουν μάθει τὸ Κακὸ. Ἐν ἀρχή, δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ διαπράξουν, ἀσχέτως ἑὰν τὸ γνώριζαν, γιατὶ δὲν τὸ ἐπέτρεπαν οἱ προϋποθέσεις τῆς ψυχοσυνθέσεώς τους, οἱ ὁποίες καθόριζαν ὅτι ἡ δεύτερη θὰ ἀνέπτυσσε ἄλλα χαρακτηριστικά, ἀντὶ αὐτῶν τοῦ μίσους, ὡς ἀντίδρασι στὸ κάθε γεγονός, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν Κακὰ συναισθήματα. Τὸ καταραμένο Ἐρπετό τοὺς ἔδωσε τὴν γνώσι, ἡ ὁποία, ἐν μέρει, ἦταν ζημιογόνα γιὰ τὰ σχέδιά Του. Ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ἀποκτήσουν γιὰ νὰ ἐκδιωχθοῦν ἁπ' τὸν κῆπο τῆς Ἐδέμ, ὅπου τοὺς προστάτευε ἡ παρουσία τοῦ δημιουργοῦ τους ἁπὸ τὴν ὁλοκληρωτικὴ διαφθορά τῆς ὑπάρξεώς τους. Μαζὺ μὲ τὴν γνώσι ὅμως, ἔλαβαν καὶ τὴν ἰκανότητα νὰ διαφοροποιοῦν τὸ καλὸ ἁπ' τὸ Κακὸ καὶ τοιοτοτρόπως νὰ γνωρίζουν πὼς τὸ δεύτερο εἶναι λάθος, ἐπειδὴ κάνει ζημιὰ στοὺς ἴδιους καὶ τοὺς συνανθρώπους τους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀδέρφια τους, ἁπὸ τὸν ἴδιο πατέρα.

Στὴν γῆ ὅμως, τὸ Δηλητήριο τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἄγγελος τοῦ Θανάτου, Σαμαήλ, ἕνας ἐκ τῶν πρώτων ἀγγέλων ποὺ ἠκολούθησαν τὸν Πρίγκιπα στὸ μονοπάτι τῆς ἐπαναστάσεως ἐν ὀνόματι τοῦ Κακοῦ ποὺ δημιούργησε, βίασε τὴν Εὔα γιὰ νὰ γεννήση τὸ παιδὶ ποὺ θὰ παρανομοῦσε ἐνάντια στοὺς νόμους τοῦ πατέρος τῶν ὑπολοίπων, τότε ὑπαρκτῶν, ἀνθρώπων. Ὁ Κάιν σκότωσε τὸν ἀδελφό του, Ἄβελ, ἀκολουθῶντας τὰ σχέδια τοῦ Πατέρος του, ποὺ δὲν ἦταν ὁ ὕψιστος, μὰ ὁ Ἄρχων τῆς Ἀβύσσου. Τὰ παιδιὰ τοῦ Κάιν μίχθησαν μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἀδὰμ καὶ ἔτσι ὑπάρχει μέσα στὴν ἀνθρώπινη ψυχοσύνθεσι ἡ δυνατότητα τῆς διαπράξεως ἀμφοτέρων, τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ Κακοῦ. Σὲ ἄλλους περισσώτερο τοῦ Κακοῦ καὶ σὲ ἄλλους περισσώτερο τοῦ καλοῦ, ἀναλόγως μὲ τὸ ποιὰ γονίδια ἔχουν ἐπικρατήσει καὶ ποιὰ τὸ ἴδιο τὸ ἄτομο θὰ ἐπιλέξη, ὑποσυνειδήτως, νὰ ἐμπιστευθῆ. Τὸν Κάιν, ὁ δημιουργὸς, τὸν τιμώρησε δημιουργῶντας ἕνα σημάδι πάνω του, ὥστε νὰ γνωρίζουν οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι πὼς αὐτὸς εἶναι ποὺ ἠκολούθησε τὶς ἀνήκουστες ἐντολὲς τοῦ Πρίγκιπα τῆς Κολάσεως καὶ σκότωσε τὸν ἀδελφό του. Ὁ θεὸς τῶν ἀνθρώπων, καταράστηκε τὸν Κάιν, νὰ μὴν μπορῆ κανεῖς νὰ τὸν σκοτώση, γιὰ νὰ ζήση μιὰ ζωὴ μέσα στὶς ἐνοχὲς γιὰ τὴν πράξι του.

Γένεσις, κεφάλαιο 4.

8 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· διέλθωμεν εἰς τὸ πεδίον. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ, ἀνέστη Κάϊν ἐπὶ Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν.

9 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Κάϊν· ποῦ ἐστιν Ἄβελ ὁ ἀδελφός σου; καὶ εἶπεν· οὐ γινώσκω· μὴ φύλαξ τοῦ ἀδελφοῦ μου εἰμὶ ἐγώ;

10 καί εἶπε Κύριος· τί πεποίηκας; φωνὴ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός με ἐκ τῆς γῆς.

11 καὶ νῦν ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἣ ἔχανε τὸ στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκ τῆς χειρός σου· 

12 ὅτε ἐργᾷ τὴν γῆν, καὶ οὐ προσθήσει τὴν ἰσχὺν αὐτῆς δοῦναί σοι· στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς.

13 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν· μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με·

14 εἰ ἐκβάλλεις με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκων με, ἀποκτενεῖ με. 

15 καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός· οὐχ οὕτως, πᾶς ὁ ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει. καὶ ἔθετο Κύριος ὁ Θεὸς σημεῖον τῷ Κάϊν τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν.

Ὁ Κάιν δὲν ἡρνήθην τοὺς νόμους ποὺ τοῦ εἶχε ὁρίσει ὁ θεός του καὶ δὲν ἠκολούθησε ἠθικῶς, αὐτοὺς ποὺ ὁ δικός του πατέρας ἀντιπροσώπευε. Τοιουτοτρόπως, ἔζησε μέχρι τὸν θάνατό του μέσα στὶς ἐνοχὲς ποὺ ἦταν καὶ ἡ τιμωρία του ἐνῶ τὸ σημάδι του ἀπέτρεπε κάθε ἄνθρωπο ἁπ' τὸ νὰ τὸν ἀπαλλάξη ἁπὸ αὐτήν. Αὐτὸς ἦταν ὁ ἄνθρωπος ποὺ σκότωσε τὸν ἀδερφό του χωρὶς νὰ ἀκολουθήση τὴν Ἄνομη Μεγαλειότητα Αὐτοῦ ποὺ τὸν ἔκανε νὰ τὸ πράξη...

ΑΙΜΑΤΗΡΟ ΠΕΝΘΟΣ

Τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα γραφόμενα τοῦ συγγραφέως του, δημοσιεύονται ἀποκλειστικῶς γιὰ ψυχαγωγικοὺς σκοποὺς καὶ δὲν εὐθύνεται γιὰ τυχοῦσες ἐφαρμογές τους στὴν πραγματικὴ ζωή.

Κάθε θύμα ποὺ καταφέρνει νὰ ἐπιζήση ἁπὸ μία ἐπίθεσι, ὅσο φέρνει στὸ μυαλό του τὴ στιγμὴ τῆς καταστάσεως ποὺ βίωσε, ἐνοχοποιεῖ τὸν ἐαυτό του γιὰ ἀνικανότητα καὶ τοιουτοτρόπως, μειώνεται ἡ αὐτοπεποίθησί του. Ἀκόμη καὶ ἑὰν ἔκανε τὰ πάντα γιὰ νὰ ἀντισταθῆ, πιστεύει πὼς ὑπάρχει κάτι ἀκόμη τὸ ὁποῖο δὲν ἔκανε καὶ ἐνδεχομένως στὴν ἀπουσία αὐτῆς τῆς πράξεως ὁφείλεται τὸ ὅτι ἡ ἐπίθεσι ἐναντίον του ἦταν ἐπιτυχημένη. Τὸ θύμα ποὺ φεύγει τρέχοντας στὸ θέαμα τοῦ κινδύνου, ἐνοχοποιεῖ τὸν ἐαυτό του γιὰ δηλεία, ἐνῶ τὸ θύμα ποὺ μένει, ἐνοχοποιεῖ τὸν ἐαυτό του γιὰ ἐπιπολαιότητα ἢ καὶ θράσος ἑὰν ἀποτύχη νὰ ἀμυνθῆ, κάτι ποὺ ὁ θύτης πρέπει νὰ φροντίση ὥστε νὰ τοῦ δωθῆ στὴν συνέχεια ὁ ἐπιθυμητὸς σεβασμός, διὰ μέσω τοῦ φόβου. Ἁπ' τὶς παραπάνω σκέψεις του θύματος, θὰ ἐξαρτηθοῦν οἱ ἐπιθυμητές του κινήσεις ὅταν ἔλθη ξανὰ κοντὰ σὲ κάποια ἐπίθεσι εἱς βάρος του, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνη ἀπαραιτήτως ὅτι ἡ ἀντίδρασί του θὰ ἦναι ἐμπράκτως διαφορετικὴ. Οἱ σκέψεις του, ὅμως σίγουρα θὰ ἦναι καὶ κάθε φορὰ θὰ ἔρχεται πιὸ κοντὰ ψυχολογικῶς, στὸ νὰ πράξη αὐτὸ ποὺ δὲν ἐτόλμησε τὴν προηγούμενη, ἢ στὸ νὰ μὴν κάνη αὐτὸ πού, κατὰ τὴ γνώμη του, τοῦ εἶχε προκαλέσει τὴν μεγαλύτερη ζημιά.

Αὐτὰ συμβαίνουν μονάχα ἑὰν προηγῆται κάποιο περιστατικὸ τὸ ὁποῖο προκαλεῖ τὴν ἐπίθεσι καὶ ὑπάρχη χρόνος νὰ σκεφτῆ τὴν ἀντίδρασί του τὸ θύμα. Ἑὰν ὑπάρχη χρόνος νὰ κάνη κάποιες ἐπιλογές... Αὐτὴ τὴν πολυτέλεια ὅμως, δὲν τὴν ἔχει πάντοτε... Οὕτε καὶ χρειάζεται νὰ ἔχη φταίξει κάπου, σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο μὲ ἄλλο ἄτομο, ὥστε νὰ σφαγιαστῆ... Δὲν ἔχει χρόνο νὰ ἀντιδράση ὅταν, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς γαμημένης καθημερινότητός του, στραγγαλίζεται καὶ ξελαρυγγιάζεται, δίχως χρόνο νὰ ἀντιδράση...

Εἶναι πολὺ γνωστὴ ἡ ὑπόθεσι τοῦ «Τζακ τοῦ Ἀντεροβγάλτη» (Jack the Ripper), δολοφόνου κατὰ συρροὴν τοῦ 19ου αἰῶνος... Πολλοὶ ἴσως ἤκουσαν γι' αὐτόν, γιὰ πρώτη φορά, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς παιδικῆς τους ἡλικίας, ἐνῶ ἦταν ὁ Aleister Crowley ποὺ τὸν θαύμαζε καὶ ἐπηρεάσθηκε ἁπ' αὐτὸν σὲ πολλὰ στοιχεῖα τῆς προσωπικῆς του φιλοσοφίας. Ἐπέμενε δέ, ὅτι τὰ πέντε πτώματα τὰ ὁποία κατακρεούργησε, σχημάτιζαν πεντάλφα... Αὐτὴ τὴν ὑπόθεσι τὴν βεβαιώνει τὸ γεγονὸς ὅτι μόνο γιὰ τοὺς πέντε ἐκ τῶν ἔνδεκα φόνων ποὺ ἀποδίδονται σὲ αὐτόν, εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι ὄντος ἦταν αὐτὸς ὁ δράστης. Τελευταῖο θύμα, ἦταν ἡ μικρώτερη ἁπὸ ὅλες τὶς πουτάνες ποὺ ξεντέριασε... ἡ εισοσιπεντάχρονη Marry Jane Kelly... Ὡστόσο, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι εἶχε πολὺ μεγάλη ἐμπειρία στὴν χρήσι τοῦ μαχαιριοῦ, ἀλλὰ καὶ στὶς δολοφονίες γενικώτερα, συνεπῶς εἶναι σίγουρο πὼς ἔχει διαπράξει περισσώτερα ἐγκλήματα. Ὅμως, προφανέστατα, ἡ συγκεκριμένη τελετουργικὴ πράξι ὁλοκληρώθηκε μὲ τὸν φόνο τῆς ἐν λόγω πουτάνας, συνεπῶς ἀκόμη καὶ ἑὰν συνέχισε νὰ σκοτώνη, ἄλλαξε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο διέπραττε τὶς δολοφονίες καὶ ἦταν ἀδύνατο γιὰ τὴν ἀστυνομία νὰ τὸν συνδέση μὲ τὶς ἐπόμενες. Ἡ ἀναφορά του, πάντοτε εἶναι ἐπιφορτισμένη μὲ εἰκόνες δαιμονικῶν σκιῶν ποὺ χάνονται μέσα στὰ στενά, ἀφίνοντας στὸ διάβα τους ξεκοιλιασμένες γυναίκες. Κανένα πρόσωπο, ὅμως, δὲν εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ ἰκανοποιήση τὴν φαντασία ποὺ περνᾶ στὸ ἀπόκοσμο καὶ ὁραματίζεται, ἐνστικτοδῶς, ἕναν δαίμονα καὶ ὄχι ἄνθρωπο... Ἕναν δαίμονα στὸν ὁποῖο κανένα ἀνθρώπινο πρόσωπο δὲν θὰ ἦταν συμβατό...

Τὸ πρῶτο θύμα, Marry Ann Nichols, δολοφονήθηκε Παρασκευή, στὶς 31 αὐγούστου τοῦ 1888... Εὐρέθη μὲ σηκωμένα τὰ ροῦχα μέχρι τὸ στομάχι. Τὸ πτῶμα ἦταν ἀκόμη ζεστὸ καὶ εἶχε στὸν λαιμὸ μία τομή, ἡ ὁποῖα ξεκινοῦσε κάτω ἁπ' τὸ ἀριστερὸ ἀφτὶ καὶ ἔφθανε κάτω ἁπ' τὸ δεξί. Ἦταν τὸσο βαθιὰ ποὺ τὸ κεφάλι της ἦταν κομμένο κατὰ τὸ ἥμισι καὶ μονάχα τὸ ἀκάλυπτο (ἁπὸ δέρμα) αἷμα, ἐμπόδιζε τὸ κόκκαλο τοῦ λαιμοῦ νὰ φανῆ. Δὲν εἶχε προλάβει νὰ παγώση καὶ ἁπ' τὸν κομμένο λαιμὸ ἔπεφταν ἀκόμη μεγάλες σταγόνες αἷματος ποὺ τάραζαν τὴν ἠσυχία τῆς λίμνης ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ στὸ πίσω μέρος τοῦ κεφαλιοῦ της. Τὸ ὄργανο τοῦ φόνου ἦταν ἕνα μακρύ καὶ κοφτερὸ μαχαίρι. Ὑπῆρχαν δύο μελανιὲς στὸ δεξὶ μέρος τοῦ σαγωνιοῦ καὶ στὸ ἀριστερὸ μάγουλο, ποὺ προκλήθησαν ἁπὸ γρονθοκόπημα. Ἡ γλώσσα ἦταν ἐλαφρῶς πληγωμένη καὶ τῆς ἔλειπαν πέντε δόντια. Ὡστόσο, δὲν εὐρέθησαν σημάδια πάλης στὸ σῶμα, κάτι ποὺ ἀποδεικνύει πὼς ἡ ἀντίδρασί της διεκόπη ἁπὸ ἄμεσο στραγγαλισμό. Οἱ δύο ἄνδρες ποὺ εὔρηκαν τὸ πτῶμα, ἔσπευσαν νὰ εἰδοποιήσουν ἕναν ἀστυφύλακα, πρὶν τὸ κάνουν ὅμως, ἕνας ἄλλος ἀστυφύλακας τὸ εὔρηκε, νὰ κείτεται στὴν εἴσοδο, μὲ τὸ κεφάλι στραμμένο πρὸς τὴν ἀνατολή, ἐνῶ τὸ ἀριστερό της χέρι ἀκουμποῦσε τὴν πύλη. Ἡ Marry Ann Nichols εἶχε καστανὰ - γκρίζα μαλλιὰ καὶ μάτια καὶ ἦταν γνωστὴ πουτάνα τῆς περιοχῆς καὶ ἀλκοολικιά. Ὁ δολοφόνος δὲν εἶχε νοιαστεῖ νὰ μετακινήση τὸ πτῶμα. Ὁ φόνος διεπράχθη στὸ ἴδιο σημεῖο. Στὸν δρόμο δὲν εὐρέθησαν ἴχνη μεταφορικοῦ μέσου ποὺ νὰ ὀδηγοῦσαν στὸ σημεῖο τοῦ ἐγκλήματος, οὕτε καὶ κάποιο δολοφονικὸ ἐργαλεῖο πεταμένο στὴν ἴδια περιοχή. Κανένας δὲν εἶδε τὸ θύμα μόνο του μὲ κάποιον ἄνδρα, πρὶν τὴν δολοφονία. Δὲν ὑπῆρχε αἷμα στὸ (καλυμένο ἁπὸ τα σηκωμένα ροῦχα) στῆθος. Ἡ κοιλιὰ εἶχε ἀνοιχθεῖ ἁπ' τὸ κέντρο, στὸ ὕψος τοῦ τέλους τῶν πλευρῶν, μὲ μία τομὴ ποὺ ἔσκιζε τὸ στομάχι καὶ ἔφθανε μέχρι τὴν λεκάνη. Ἡ ἐπένδυσι τοῦ στομάχου ἦταν κομμένη σὲ ἀρκετὰ σημεῖα, ἀλλὰ δὲν ἔλειπαν τὰ ἐντόσθια, παρ' ὅλα αὐτὰ ὑπῆρχαν δύο βαθιὲς μαχαιριὲς στὸ κάτω μέρος τῆς κοιλιᾶς, πολὺ κοντὰ στὸ μουνί. Τὸ ἀρχικὸ συμπέρασμα ἦταν πὼς οἱ τομὲς στὴν κοιλιὰ προηγήθησαν αὐτῆς στὸν λαιμό, ὡστόσο, τελικῶς ἐπιβεβαιώθη ἁπ' τὴν ποσότητα τοῦ αἷματος ποὺ εἶχε χυθεῖ ἁπὸ τὴν κάθε πληγή, ὅτι προηγήθηκε ἡ τομὴ στὸν λαιμό καὶ ὑπέστη τὶς ὑπόλοιπες μαχαιριὲς ἐνῶ ἦταν ἤδη πεσμένη στὸ πάτωμα ἢ καὶ νεκρή.

Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειωθῆ ὅτι συνήθως τὸ κόψιμο τοῦ λαιμοῦ δὲν προκαλεῖ ἀκαριαῖο θάνατο. Ὁ θάνατος ἔρχεται γρήγορα, ἀλλὰ στὸ θύμα, ὁ χρόνος μέχρι νὰ πεθάνη φαίνεται ἀτέλειωτος καὶ χειρότερος ἁπὸ αὐτὸν ποὺ θὰ βίωνε κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ἁπλῆς ἀσφυξίας. Ἀκόμη καὶ ὅταν ἦναι πολὺ βαθιά ἡ τομή, τὸ θύμα ἐξακολουθεῖ νὰ ζῆ γιὰ κάποια δευτερόλεπτα ἐνῶ ὑποφέρη καὶ σφυρίζουν τὰ πνευμόνια του γιὰ ἀέρα...

Τὸ δεύτερο θύμα, Annie Chapman, ἐδολοφονήθη ξημερώματα κυριακῆς, στὶς 8 Σεμπτεμβρίου τοῦ 1888. Ἡ ὥρα τῆς δολοφονίας δὲν εἶναι ἐξακριβωμένη, ὡστόσο εἶναι σίγουρο ὅτι τὸ θύμα πέθανε κατὰ τὴ σκοτεινιὰ τοῦ ξημερώματος. Ἡ νεκροψία ἔδειξε ὅτι τὸ θύμα πέθανε ἀνάμεσα στὶς 3:30 καὶ 4:30, κάτι πού συγκρούεται ὅμως μὲ τὶς μαρτυρίες... Ἦταν χήρα, ἀνάμεσα στὰ 45 καὶ στὰ 47 καὶ εἶχε καστανὰ κυματιστὰ μαλλιά καὶ καστανὰ μάτια. Τῆς ἔλειπαν δύο δόντια. Ἦταν ὑποσιτισμένη, φυματικιὰ καὶ ἐνδεχομένως καὶ συφιλιάρα, ἐνῶ τὰ ροῦχα της ἦταν παλιὰ καὶ βρώμικα. Μὲ τέτοια δεδομένα δημιουργεῖται προσωρινῶς ἡ ἀπορία ἑὰν ὁ δολοφόνος, εἶχε ὡς στόχο τὶς πουτάνες γενικώτερα, ἢ τὶς ἄσχημες πουτάνες εἰδικότερα... Φοροῦσε ἕνα αἱματωμένο μαντήλι γύρω ἁπ' τὸν λαιμό της καὶ ὑπῆρχαν ἔξι κοιλίδες αἷματος διαφορετικοῦ μεγέθους. Εὐρέθησαν κοιλίδες αἷματος καὶ κομμάτια τοῦ δέρματός της δίπλα της, ἁπὸ τὴν ἀριστερὴ μεριά καὶ μερικὲς σταγόνες στὸ κάτω μέρος τοῦ φορέματός της, ἀλλὰ καὶ στὸ μανίκι της. Τὸ πρησμένο της πρόσωπο ἦταν στραμμένο πρὸς τα δεξιὰ καὶ ἡ γλώσσα της προεξεῖχε τῶν δοντιῶν, ἀλλὰ δὲν ἔβγαινε ἁπ' τὸ στόμα. Εὐρέθηκε μία μελανιὰ στὸν δεξὶ της κρόταφο καὶ κάτω ἁπ' τὸ δεξιό της μάτι. Στὸ δὲ στῆθος, εὐρέθηκε μία μελανιὰ σὲ μέγεθος ἀνδρικῆς γροθιᾶς καὶ μία ἀκόμη στὸ δεξί της χέρι. Τὸ λεπτὸ ἔντερο εἶχε ξεριζωθεῖ καὶ κομμάτια τῆς κοιλιᾶς της ἦταν πεταμένα πάνω ἁπ' τὸν ἀριστερό της ὧμο. Εἶχε μία βαθιὰ τομὴ γύρω ἁπ' τὸν λαιμό της. Τὰ σημάδια ἔδειξαν πὼς πιέστηκε δυνατὰ στὸν λαιμό, πρὶν σφαχτῆ, συνεπῶς ἡ αἰτία θανάτου ἦταν ὁ στραγγαλισμός. Μέρος τῆς κοιλιακῆς ἐπενδύσεως, κάτω ἁπὸ τὸ δέρμα, ἦταν ξεριζωμένο καὶ ἐξαφανισμένο, μαζὺ μὲ τὸν ἀφαλό, τὴν μήτρα, τὸ πάνω μέρος τοῦ μουνιοῦ καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς οὑροδόχου κύστεως. Δὲν ὑπῆρχαν σημάδια πάλης.

Τὸ πτῶμα τῆς Elizabeth Stride εὐρέθη ζεστὸ μέσα σὲ μιὰ μεγάλη λίμνη αἷματος στὶς 30 Σεμπτεμβρίου τοῦ 1888. Φοροῦσε ἕνα μαντήλι στὸ λαιμό, τὸ ὁποῖο ἦταν σκισμένο ἀντιστοίχως μὲ τὴν βαθιὰ τομὴ τοῦ λαιμοῦ της. Δὲν εὐρέθησαν σημάδια πάλης, τὰ ροῦχα της δὲν ἦταν πειραγμένα καὶ δὲν εὐρέθησαν οὗτε ἴχνη τοῦ θύτου στὰ σημάδια αἷματος στὸν τοῖχο ἣ στὸ πάτωμα. Ἦταν σουηδὴ στὴν καταγωγὴ καὶ τὸ ὄνομά της ἦταν Elizabeth Gustafsdotter Stride, 45 χρονῶν. Φοροῦσε ἕνα κόκκινο καὶ ἄσπρο λουλούδι στὰ ροῦχα της καὶ ἔλειπαν τὰ ἐπάνω της δόντια. Τὸ σῶμα της ἦταν ζεστό, μὰ τὰ χέρια της κρύα. Τὸ δεξί της χέρι ἦταν ἀνοιχτὸ πάνω στὸ στῆθος, μέσα στὸ αἷμα, ἐνῶ τὸ ἀριστερό, σχεδὸν κλειστό, στὸ πάτωμα. Ὑπῆρχε μία μεγάλη τομὴ στὸν λαιμό της, ἀντίστοιχη μὲ αὐτὴν στὸ μαντήλι ποὺ φοροῦσε γύρω ἁπὸ αὐτόν. Δὲν εὐρέθησαν σημάδια αἷματος στὰ ροῦχα της. Ἦταν ἀδύνατο νὰ φωνάξη μετὰ τὸ κόψιμο τοῦ λαρυγγιοῦ της. Τὸ λαρύγγι της ἦταν βαθιὰ κομμένο καὶ ὑπῆρχε μία γρατζουνιὰ κάτω ἁπ' τὸ δεξί της φρύδι. Δὲν ὑπῆρχαν σημάδια πάλης καὶ τὰ ροῦχα της φαίνονταν ἀπείραχτα. Τὸ δεξί της χέρι ἀκουμποῦσε στὸ στῆθος της καὶ ἦταν βαμμένο στὸ αἷμα, ἐνῶ τὸ ἀριστερό ἦταν κλειστὸ στὸ πάτωμα καὶ περιεῖχε ἕνα χαρτὶ μὲ γλυκά. Ἡ ἔκφρασι τοῦ προσώπου ἦταν ἤσυχη καὶ τὸ στόμα, ἐλαφρῶς ἀνοικτό. Φοροῦσε ἕνα λευκὸ κασκόλ, τὸ ὁποῖο ἦταν ἐλαφρῶς τραβηγμένο. Ἡ τομὴ στὸν λαιμὸ της ξεκινοῦσε κάτω ἁπὸ τὸ ἀριστερὸ μέρος τοῦ σαγωγιοῦ καὶ κατέληγε στὸ δεξί. Τὰ στοιχεῖα δείχνουν ὅτι ὁ δολοφόνος τὴν τράβηξε ἁπ' τὸ πίσω μέρος τοῦ κασκόλ της καὶ τῆς ἔχωσε τὸ μαχαίρι μέσα στὸ λαιμό, κινῶντας τὸ ἀργώτερα ἀναλόγως, οὕτως ὥστε νὰ τελειοποιηθῆ ἡ τομή.

Τὸ πτῶμα τῆς Catherine Eddowes εὐρέθη ἁπὸ ἕναν ἀστυφύλακα, μιάμισι ὥρα μετὰ τὰ μεσάνυκτα, μέσα σὲ μία λίμνη αἵματος μὲ μεγάλη διάμετρο. Τὰ ροῦχα της ἦταν σηκωμένα μέχρι καὶ πάνω ἁπὸ τὴ μέση, κάτω ἁπὸ τὴν ὁποία ἦταν ἐντελῶς γυμνή. Τὸ θύμα δὲν εἶχε λεφτὰ ἐπάνω του καὶ δὲν εὐρέθησαν πατημασιὲς στὴν λίμνη αἵματος. Ἡλικιακῶς εὐρίσκεντο ἀνάμεσα στὰ 43 καὶ στὰ 46 καί, ἅν καὶ ἀλκοολικιά, δὲν ἦταν πόρνη ἐκείνη τὴν ἐποχή, ἀλλὰ ἔβγαζε λεφτὰ ἀσκῶντας τὸ ἐπάγγελμα τῆς πλύστρας. Τὸ κεφάλι της ἦταν ἀκουμπισμένο στὸν ἀριστερὸ ὧμο, ἐνῶ ἦταν ξαπλωμένη. Τὰ χέρια της ἦταν τεντωμένα, δίπλα στὸ σῶμα, μὲ τὶς παλάμες ἀνοικτὲς καὶ στραμμένες πρὸς τὰ ἐπάνω. Τὸ πρόσωπο ἦταν παραμορφωμένο καὶ τὸ λαρύγγι της κομμένο, μὲ ἕνα μαντήλι τυλιγμένο γύρω ἁπ' τὸν λαιμό της, ποὺ ὅμως δὲν κάλυπτε τὴν τομή. Τὰ ἔντερά της ἦταν ξεριζωμένα καὶ πεταμένα πάνω ἁπὸ τὸν δεξιό της ὧμο. Ἕνα κομμάτι ἁπὸ τὰ ἔντερα, ἦταν τοποθετημένο ἀνάμεσα στὸ δεξί της χέρι καὶ τὸ σῶμα της. Ὁ λοβὸς τοῦ δεξιοῦ της ἀφτιοῦ ἦταν κομμένος στραβά. Ἔλειπε ἁπὸ μέσα της τὸ ἀριστερὸ νεφρό καὶ ἡ μήτρα, μὰ ἡ νεκροψία ἔδειξε πὼς δὲν ἀφαιρέθησαν ἁπὸ ἱατρικὸ χέρι. Ἡ ἀριστερὴ νεφρικὴ ἀρτηρία ἦταν ἐπίσης κομμένη, μέσα στὸ σῶμα. Εὐρέθη ἐπίσης μία μελανιὰ στὸ ἀριστερό της χέρι καὶ ὑπῆρχαν καὶ ὡρισμένες τομὲς στὸ πρόσωπό της, μαζὺ μὲ μία βαθιὰ ποὺ ἔσκιζε τὸ κόκκαλο της μύτης. Τὸ ἄκρο τῆς μύτης καὶ ἕνα μέρος τοῦ χειλιοῦ της ἦταν σκισμένα, ἐνῶ ὅ λαιμὸς κομμένος μέχρι τὸ κόκκαλο. Ἡ νεκροψία ἔδειξε ὅτι ὁ θάνατος προῆλθε ἁπὸ τὸ κόψιμο τῆς ἀρτηρίας τῆς ἀριστερῆς καροτίδος καὶ ἡ σκύλευσι τοῦ πτώματος ἔλαβε χώραν μετὰ ἁπ' αὐτόν. Ἐν τέλει, εὐρέθησαν ὡρισμένες μαχαιριὲς στὰ ζωτικὰ ὄργανα ποὺ παρέμειναν ἐντὸς τοῦ σώματος: Μία στὸ συκώτι καὶ μία στὴν βουβωνικὴ χώρα, ἐνῶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ μουνιοῦ ἦταν ἐσωτερικῶς κομμένο. Ὅλες οἱ τομὲς ἔγιναν μὲ τὴν βοήθεια ἑνὸς κοφτεροῦ μαχαιριοῦ, ἴδιου μὲ αὐτὰ ποὺ χρησιμοποιήθησαν καὶ στὰ προηγούμενα θύματα...

Στὶς 9 νοεμβρίου τοῦ 1888, εὐρέθη τὸ τελευταῖο θύμα ὁ θάνατος τοῦ ὁποίου προκλήθη ἁποδεδειγμένα ἁπ' τὸν Ἀντεροβγάλτη. Ἡ διαφορὰ μὲ αὐτὸ τὸ θύμα ἦταν ὅτι ἐδολοφονήθη πρὶν τὰ μεσάνυκτα καὶ σὲ δωμάτιο τοῦ διαμερίσματός της, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰ ὑπόλοιπα θύματα ποὺ ἐδολοφονήθησαν στὸν δρόμο (σὰν σκυλιά, ὅπως τοὺς ἄξιζε). Ἡ Marry Jane Kelly ἦταν ξανθιὰ καὶ πουτάνα, μά, ἡλικιακῶς μικρώτερη ἁπὸ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα θύματα: 24 - 25 ἐτῶν. Οἱ μαρτυρίες ἀνέφεραν ὅτι ἔπινε ἀρκετά, μὰ δὲν γινόταν εὐάλωτη ἁπὸ τὴν μέθη. Ἕνα ἐκ τῶν παραθύρων ἦταν σπασμένο καὶ εὐρέθησαν αἵματα στὸ τζάμι. Τὸ θύμα ἦταν ξαπλωμένο στὸ κρεββάτι καὶ ἀκρωτηριασμένο: Ἡ μύτη καὶ τὰ ἀφτιά της ἦταν κομμένα καὶ τὸ δέρμα τοῦ σώματός της ἦταν κυριολεκτικῶς ἀφαιρεμένο, ἀφίνοντας τὸν σκελετὸ καλυμένο μονάχα ἁπὸ τὸ αἷμα καὶ τοὺς μύες. Ὅλα της τὰ ὄργανα ἦταν βγαλμένα ἁπὸ τὸ σῶμα καὶ τοποθετημένα γύρω της ἢ πάνω στὸ τραπέζι, τὸ ὁποῖο ἦταν τὸ μόνο ἔπιπλο μέσα στὸ διαμέρισμα μαζὺ μὲ τὸ κρεββάτι. Ἁπ' τὸ κόψιμο τοῦ λαρυγγιοῦ χύθηκε λίγο αἷμα ἐν συγκρίσει μὲ αὐτὸ ποὺ χύθηκε ἁπ' τὸ ὑπόλοιπο σῶμα. Ὅλα της τὰ ροῦχα ἦταν πεταμένα στὴν φωτιὰ ποὺ ἔκαιγε στὸ τζάκι. Ἡ ἐπιφάνεια τῆς, ἄδειας ἁπὸ ἐντόσθια, κοιλιᾶς της καὶ τῶν μηρῶν της, εἶχε ἀφαιρεθεῖ. Τὸ κεφάλι της ἦταν ἀκουμπισμένο πάνω στὴν ἀποκολλημένη της μήτρα, τὸ ἕνα νεφρὸ καὶ τὸ ἕνα βυζί. Τὸ ἄλλο της βυζὶ ἦταν πεταμένο πάνω στὸ δεξιό της πόδι ἐνῶ τὸ συκώτι της, ἀνάμεσα στὰ πόδια. Τὰ ἔντερά της ἦταν τοποθετημένα στὰ δεξιά της, ἐνῶ ἡ σπλήνα ἀριστερά της. Ἡ ἐσωτερικὴ ἐπιφάνεια τῆς κοιλιᾶς της, εὐρέθη στὸ τραπέζι. Ὁ λαιμός της ἦταν κομμένος μέχρι τὸ κόκκαλο, ἐνῶ τὸ πρόσωπό της ἦταν μὴ ἀναγνωρίσιμο. Τὸ περικάρδιο εἶχε ἀνοικτεῖ καὶ ἡ καρδιὰ εἶχε ἀφαιρεθῆ καὶ δὲν εὐρέθη στὴν σκηνὴ τοῦ φόνου. Τὸ αἷμα εἶχε δημιουργήσει λίμνη ποὺ ἔφτανε μέχρι λίγα μέτρα μακριὰ ἁπ' τὸ κρεββάτι. Τὸ αἷμα ἁπὸ τὶς τομὲς στὸν λαιμὸ εἶχε πεταχθεῖ στὸν τοῖχο, δεξιὰ τοῦ κρεββατιοῦ. Τὸ πρόσωπο τοῦ θύματος, ἦταν τελείως παραμορφωμένο, μὲ τὴν μύτη, τὰ μάγουλα, τὰ φρύδια καὶ τὰ ἀφτιὰ ἀποκολλημένα. Ὑπῆρχαν ὡρισμένες τομὲς στὰ χείλη καὶ σὲ ὅλο τὸ ὑπόλοιπο πρόσωπο... Ὁ λαιμὸς ἦταν κομμένος μέχρι τὸ κόκκαλο, ἐνῶ εἶχε πριονηθεῖ ἁπ' τὸ μαχαίρι ὁ τέταρτος καὶ πέμπτος σπόνδυλος. Ὁ ἀγωγὸς τοῦ ἀέρος ἦταν κομμένος στο κάτω μέρος τοῦ λάρυγγος. Καὶ τὰ δύο βυζιὰ ἦταν ἀποκολλημένα μὲ κυκλικὲς τομές, ἐνῶ τὸ δέρμα καὶ οἱ ἰστοὶ τοῦ δεξιοῦ μηροῦ ἦταν ἐπίσης βγαλμένοι. Ἡ δεξιὰ ἐσώτερη ἐπιφάνεια τοῦ δεξιοῦ μηροῦ, ἦταν ἀπογυμνωμένη μέχρι τὸ κόκκαλο, ἐνῶ ἡ τομὴ ἔφθανε βαθιὰ μέσα στὸ δεξὶ κωλομέρι. Ὁ ἀριστερὸς μηρός, ἦταν ἀπογυμνωμένος ἁπὸ δέρμα καὶ μύες, μέχρι τὸ γόνατο. Ἡ ἀριστερὴ γάμπα, εἶχε μία μεγάλη τομὴ ἡ ὁποία κατέληγε σέ μία βαθιὰ μαχαιριὰ ποὺ ἔφθανε μέχρι λίγο κάτω ἁπὸ τὴν κλείδωση τοῦ γονάτου, σκίζοντας τὸν σκελετό. Τὰ χέρια καὶ τὰ μπράτσα, εἶχαν ἐπίσης βαθιὲς πληγιές. Στὴν δεξιὰ παλάμη ὑπῆρχε μία τομὴ ποὺ κατέληγε στὴν ἐπάνω μεριὰ τοῦ χεριοῦ. Τὸ κάτω μέρος τοῦ δεξιοῦ πνεύμονος, ἦταν σπασμένο καὶ ἀφαιρεμένο, ἐνῶ ὁ ἀριστερὸς πνεύμονας ἄθικτος. Αἰτία τοῦ θανάτου ἦταν ἡ αἱμορραγία ποὺ προκλήθη ἁπ' τὸ κόψιμο τῆς δεξιᾶς ἀρτηρίας τῆς καροτίδος.

Θὰ μποροῦσαν νὰ εἰπωθοῦν πολλὰ ἀκόμη γιὰ τὸν Ἀντεροβγάλτη καὶ τὰ ὑπόλοιπα θύματα ποὺ τοῦ ἀποδίδονται, ἀλλὰ τὸ κύριο κομμάτι ἑνὸς φόνου εἶναι πάντοτε ὁ φόνος αὐτὸς καθαυτός, εἰδικότερα ἑὰν πρόκηται γιὰ τόσο περίτεχνες δολοφονίες. Οἱ ἔρευνες, οἱ ὑποθέσεις καὶ τὰ συμπεράσματα ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ βγάλουμε ἁπ' τοὺς παραπάνω φόνους, εἶναι ἐκατοντάδες καὶ θὰ ἦταν προτιμώτερο νὰ γραφτοῦν σὲ βιβλίο καὶ ὄχι στὸ παρὸν ἄρθρο...