ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ

Τὸ παραπάνω τραγούδι θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέση ἀφορμὴ γιὰ δεκάδες ἀναλύσεις γύρω ἁπὸ τὶς συνέπειες ἑνὸς φόνου ἤ, γενικώτερα μιᾶς πράξεως ποὺ ἐνδεχομένως θεωρεῖται ὅτι παραβιάζει στὸ ἔπακρο τοὺς νόμους μιᾶς εὔθραυστης κοινωνίας, ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐξασφαλίση τὴν ἐπιβίωσί της διὰ τοῦ φόβου τῆς τιμωρίας. Δὲν εἶναι ὅτι ἕνας ἄνθρωπος λιγώτερο, θὰ ἔκανε κάποια ἰδιαίτερη διαφορά, μὰ ὅτι, σκεπτόμενος ὁ καθένας ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ εὐρίσκεται στὴν θέσι του, ἀποκτᾶ ἐνστικτοδῶς τὴν ἐπιθυμία νὰ τιμωρήση παραδειγματικῶς τὸν δολοφόνο, ὥστε νὰ φοβηθῆ κάποιος ἄλλος ποὺ θὰ ἔκανε τὴν ἴδια πράξι. Γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ αὐτό, οἱ κοινωνίες δημιούργησαν τὶς ἀστυνομίες, οἱ ὁποίες κατέχουν τὸν κατάλληλο ἀριθμὸ ἀτόμων καὶ ἐξοπλισμό, ὥστε νὰ ἐκδιώξουν αὐτὸν ποὺ θεωροῦν προβληματικὸ γιὰ τὴν κοινωνία, κρίνοντάς τον ἁπὸ τὶς πράξεις του. Χτυπῶντας τὸ ἔγκλημα πρὶν ἐξαπλωθῆ περισσώτερο, ἡ ἀστυνομία ἐξασφαλίζει τὴν ἀνυπαρξία παράνομων ὁμάδων, ποὺ θὰ ἔχουν ἀποκτήσει παρόμοια ἰσχὺ μὲ αὐτήν, ὥστε νὰ μὴν ἐπικρατήση ἡ ἀνομία, ἤτοι ἡ επιβολὴ τῶν νόμων τῆς ἰσχυρότερης ὁμάδος παρανόμων, ποὺ δὲν θὰ μποροῦν παρὰ νὰ ἦναι λάθος, ἀφοῦ θὰ κάνουν ζημιὰ στὴν κοινωνία. Σὲ μία σύγχρονη μετάφρασι, αὐτὸ θὰ λεγόταν ἀναρχία. Χάος... Ὅπου ὁ δυνατότερος ἐπιβάλλει τοὺς δικούς του νόμους.

«Εἱς μίαν κατάστασιν ἀναρχικήν, ἡ ἰσχὺς εἶναι τὸ μέτρο τοῦ δικαίου.» - Λουκιανός.

Κατὰ τὸ ἴδιο σκεπτικό, οἱ πράξεις ποὺ κάνουν κάποιο μέλος τῆς κοινωνίας νὰ πλησιάση ἢ καὶ νὰ φτάση τὸν ἀφύσικο θάνατο, εἶναι κατακριτέες καὶ διωκόμενες, ἐνῶ αὐτὸς ποὺ τὶς κάνει εἶναι προβληματικὸς γιὰ τὴν κοινωνία, λόγω παραβατικότητος καὶ πρόκλησι ζημιᾶς στὸ κοινωνικὸ σύνολο. Αὐτὸ τὸ συναίσθημα εἶναι βαθιὰ ριζωμένο, ἀκόμη καὶ στὸν δολοφόνο, ὁ ὁποῖος, μέχρι νὰ συνηθήση στὴν διεξαγωγὴ τῶν ζημιογόνων πράξεων ἐκ μέρους του, νοιώθει τὸ συναίσθημα τοῦ φόβου πὼς θὰ τιμωρηθῆ γι' αὐτὸ ποὺ ἔκανε, μαζὺ μὲ τὴν ἠθικὴ πεποίθησι ὅτι ἡ πράξι του ἦταν λάθος καὶ θὰ πρέπη νὰ νοιώθη ἐνοχὲς γι' αὐτήν. Ἐν ὁλίγοις, ὁ φόβος μετατρέπεται σὲ ἐνοχὴ καὶ ὁ μυούμενος περνᾶ ἁπὸ ἕνα στάδιο κατὰ τὸ ὁποῖο προσπαθεῖ νὰ ἀθωώση τὸν ἐαυτό του. Ὅταν τὸ καταφέρη, θὰ μπορέση νὰ ξεφύγη καὶ ἁπὸ τὸν φόβο τῆς τιμωρίας, σχεδιάζοντας μὲ περισσώτερη διαύγεια τὶς ἐπόμενές του ἐνέργειες στὰ ἀνομήματα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν.

Τὸ στάδιο τῆς ἀθωώσεως τοῦ ἐαυτοῦ, εἶναι τὸ δυσκολότερο, καθῶς περιβάλλεται ἀκόμη ἁπὸ τὸν φόβο τῆς τιμωρίας, ὁ ὁποῖος, ἐνδεχομένως εἶναι αὐτὸς ποὺ τὸ δημιουργεῖ. Ἡ ἀθώωσι μπορεῖ εὐκολότερα νὰ ἔλθη μέσω τῆς πίστεως σὲ κάποια μισανθρωπικὴ θρησκεία ποὺ δικαιολογεῖ τὴν πράξι του ὡς ἀποτέλεσμα ἑνὸς μίσους ποὺ πρέπει νὰ ὑπάρχη, ἀπέναντι σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη, ὁ ὁποῖος, τοιουτοτρόπως διαφοροποιεῖται ὡς ἐχθρός, ἄπιστος καὶ ψυχικῶς διαφορετικός καὶ κατ' ἐπέκτασιν, κατώτερος καὶ ἀνάξιος νὰ ὑπάρχη.

Γιὰ νὰ ὑποστηριχθῆ ἁπὸ τὸ ὑποσυνείδητο αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ πίστι ποὺ θὰ σώση τὸν δολοφόνο ἁπὸ τὶς ἐνοχὲς καὶ θὰ τοῦ δώση τὴν δυνατότητα νὰ συνεχίση νὰ παρανομῆ ἄνευ ἐσωτερικῆς ἢ ἐξωτερικῆς τιμωρίας, πρέπει νὰ ἐπιχρυσωθῆ μὲ ἀληθινὴ λατρεία πρὸς τὸν Θεὸ τῆς ἐν λόγω πίστεως. Μία προσευχὴ πρὸς Αὐτὸν στὰ γόνατα, παρακαλῶντας Τον νὰ τοῦ δώση δύναμι, ἔλεγχο συναισθημάτων καὶ τὴν εὐλογία Του γιὰ τὴν συνέχεια τῆς ζωῆς του, μὲ προϋπόθεσι νὰ ἐξακολουθήση νὰ τελῆ τὸ Θέλημά Του, τοῦ ὁποίου ἡ πρώτη διεξαγωγή, ἐκ μέρους του, ἦταν ἡ προηγούμενη παρανομία. Ἐν συνεχεία, ὁ δολοφόνος ἀνακαλύπτει πὼς γι' αὐτὸ γεννήθηκε. Γιὰ νὰ κάνη αὐτὴ τὴν συμφωνία μὲ τὸν Μεφιστοφελή, τὸν ἀπεσταλμένο δαίμονα τοῦ Καταχθόνιου Πρίγκιπα, γιὰ τὴν ἐπιτέλεσι αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ. Γιὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ συμφωνητικοῦ ποὺ θὰ μετατρέψη τὴν κατάρα σὲ πίστι.

Φάουστ: Ποῦ εἶσαι καταδικασμένος;

Μεφίστο: Στὴν Κόλασι.

Φάουστ: Τότε πῶς εὐρίσκεσαι ἐδῶ, ἔξω ἁπὸ τὴν Κόλασι;

Μεφίστο: Ἐδῶ εἶναι ἡ Κόλασι καὶ δὲν εὐρίσκομαι ἔξω ἁπὸ αὐτήν.

Δὲν εὐρίσκεται ἡ Κόλασι στὴν Γῆ, μὰ μεταφέρεται σὲ αὐτὴν μέσω τῆς δαιμονικῆς ὑπάρξεως τῶν ἄνομων ἐνστίκτων πού, Θεοῦ Θέλοντος, μποροῦν νὰ ἀναπτυχθοῦν. Ἄλλοι τὰ κατέχουν περισσώτερο καὶ ἄλλοι λιγώτερο, μὰ ὅλοι τὰ ἔχουν ἐξ ἀρχῆς, γιατὶ τὰ δημιουργήματα ἔχουν διαφθαρεῖ. Ἔχουν μάθει τὸ Κακὸ. Ἐν ἀρχή, δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ διαπράξουν, ἀσχέτως ἑὰν τὸ γνώριζαν, γιατὶ δὲν τὸ ἐπέτρεπαν οἱ προϋποθέσεις τῆς ψυχοσυνθέσεώς τους, οἱ ὁποίες καθόριζαν ὅτι ἡ δεύτερη θὰ ἀνέπτυσσε ἄλλα χαρακτηριστικά, ἀντὶ αὐτῶν τοῦ μίσους, ὡς ἀντίδρασι στὸ κάθε γεγονός, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν Κακὰ συναισθήματα. Τὸ καταραμένο Ἐρπετό τοὺς ἔδωσε τὴν γνώσι, ἡ ὁποία, ἐν μέρει, ἦταν ζημιογόνα γιὰ τὰ σχέδιά Του. Ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ἀποκτήσουν γιὰ νὰ ἐκδιωχθοῦν ἁπ' τὸν κῆπο τῆς Ἐδέμ, ὅπου τοὺς προστάτευε ἡ παρουσία τοῦ δημιουργοῦ τους ἁπὸ τὴν ὁλοκληρωτικὴ διαφθορά τῆς ὑπάρξεώς τους. Μαζὺ μὲ τὴν γνώσι ὅμως, ἔλαβαν καὶ τὴν ἰκανότητα νὰ διαφοροποιοῦν τὸ καλὸ ἁπ' τὸ Κακὸ καὶ τοιοτοτρόπως νὰ γνωρίζουν πὼς τὸ δεύτερο εἶναι λάθος, ἐπειδὴ κάνει ζημιὰ στοὺς ἴδιους καὶ τοὺς συνανθρώπους τους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀδέρφια τους, ἁπὸ τὸν ἴδιο πατέρα.

Στὴν γῆ ὅμως, τὸ Δηλητήριο τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἄγγελος τοῦ Θανάτου, Σαμαήλ, ἕνας ἐκ τῶν πρώτων ἀγγέλων ποὺ ἠκολούθησαν τὸν Πρίγκιπα στὸ μονοπάτι τῆς ἐπαναστάσεως ἐν ὀνόματι τοῦ Κακοῦ ποὺ δημιούργησε, βίασε τὴν Εὔα γιὰ νὰ γεννήση τὸ παιδὶ ποὺ θὰ παρανομοῦσε ἐνάντια στοὺς νόμους τοῦ πατέρος τῶν ὑπολοίπων, τότε ὑπαρκτῶν, ἀνθρώπων. Ὁ Κάιν σκότωσε τὸν ἀδελφό του, Ἄβελ, ἀκολουθῶντας τὰ σχέδια τοῦ Πατέρος του, ποὺ δὲν ἦταν ὁ ὕψιστος, μὰ ὁ Ἄρχων τῆς Ἀβύσσου. Τὰ παιδιὰ τοῦ Κάιν μίχθησαν μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἀδὰμ καὶ ἔτσι ὑπάρχει μέσα στὴν ἀνθρώπινη ψυχοσύνθεσι ἡ δυνατότητα τῆς διαπράξεως ἀμφοτέρων, τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ Κακοῦ. Σὲ ἄλλους περισσώτερο τοῦ Κακοῦ καὶ σὲ ἄλλους περισσώτερο τοῦ καλοῦ, ἀναλόγως μὲ τὸ ποιὰ γονίδια ἔχουν ἐπικρατήσει καὶ ποιὰ τὸ ἴδιο τὸ ἄτομο θὰ ἐπιλέξη, ὑποσυνειδήτως, νὰ ἐμπιστευθῆ. Τὸν Κάιν, ὁ δημιουργὸς, τὸν τιμώρησε δημιουργῶντας ἕνα σημάδι πάνω του, ὥστε νὰ γνωρίζουν οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι πὼς αὐτὸς εἶναι ποὺ ἠκολούθησε τὶς ἀνήκουστες ἐντολὲς τοῦ Πρίγκιπα τῆς Κολάσεως καὶ σκότωσε τὸν ἀδελφό του. Ὁ θεὸς τῶν ἀνθρώπων, καταράστηκε τὸν Κάιν, νὰ μὴν μπορῆ κανεῖς νὰ τὸν σκοτώση, γιὰ νὰ ζήση μιὰ ζωὴ μέσα στὶς ἐνοχὲς γιὰ τὴν πράξι του.

Γένεσις, κεφάλαιο 4.

8 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· διέλθωμεν εἰς τὸ πεδίον. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ, ἀνέστη Κάϊν ἐπὶ Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν.

9 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Κάϊν· ποῦ ἐστιν Ἄβελ ὁ ἀδελφός σου; καὶ εἶπεν· οὐ γινώσκω· μὴ φύλαξ τοῦ ἀδελφοῦ μου εἰμὶ ἐγώ;

10 καί εἶπε Κύριος· τί πεποίηκας; φωνὴ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός με ἐκ τῆς γῆς.

11 καὶ νῦν ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἣ ἔχανε τὸ στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκ τῆς χειρός σου· 

12 ὅτε ἐργᾷ τὴν γῆν, καὶ οὐ προσθήσει τὴν ἰσχὺν αὐτῆς δοῦναί σοι· στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς.

13 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν· μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με·

14 εἰ ἐκβάλλεις με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκων με, ἀποκτενεῖ με. 

15 καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός· οὐχ οὕτως, πᾶς ὁ ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει. καὶ ἔθετο Κύριος ὁ Θεὸς σημεῖον τῷ Κάϊν τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν.

Ὁ Κάιν δὲν ἡρνήθην τοὺς νόμους ποὺ τοῦ εἶχε ὁρίσει ὁ θεός του καὶ δὲν ἠκολούθησε ἠθικῶς, αὐτοὺς ποὺ ὁ δικός του πατέρας ἀντιπροσώπευε. Τοιουτοτρόπως, ἔζησε μέχρι τὸν θάνατό του μέσα στὶς ἐνοχὲς ποὺ ἦταν καὶ ἡ τιμωρία του ἐνῶ τὸ σημάδι του ἀπέτρεπε κάθε ἄνθρωπο ἁπ' τὸ νὰ τὸν ἀπαλλάξη ἁπὸ αὐτήν. Αὐτὸς ἦταν ὁ ἄνθρωπος ποὺ σκότωσε τὸν ἀδερφό του χωρὶς νὰ ἀκολουθήση τὴν Ἄνομη Μεγαλειότητα Αὐτοῦ ποὺ τὸν ἔκανε νὰ τὸ πράξη...