DIABOLUS EST DEUS INVERSUS

«Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ»

Ἥκιστα γεγραμμένα εἰσὶν ἐν τοιαύτη σελίδι περὶ τελετῶν καὶ μαγείας, προφανῶς ὅμως εἶναι καὶ ἥκιστος ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀναγνωστῶν ὥντινων ἡ γνώμη μὲ ἀφορᾶ. Τοιαύτη σελὶς ἔχει ὡς θεματολογίαν τὴν Θεολογίαν, Θεοδύσσειαν καὶ Κοινωνιολογίαν τοῦ Σατανισμοῦ. Φεῦ! Ποιὸς ἐξ ὑμῶν, προσκυνηταὶ τοῦ Κυρίου, ἔπαθεν κατάθλιψιν ἐν τῆ σιωπῆ τῶν γαϊδουρορουφόψωλων ὄρκ ποὺ ἐπισκέπτονται σελίδας ἵνα εὕρουν ξόρκια μήπως τοὺς ῥίψη ἕν βλέφαρον τὸ μουνοφόρον ἀντικείμενον τῶν ὀνείρων τους; Σημειωτέον δε, ὡς φιλάνθρωποι προτιμοῦμε νὰ ἀφίνωμεν τὴν δημοσίευσιν τῆς ἐν λόγω σοφίας ἐν ταῖς χερσὶν ἐμπειρότερων ἀτόμων, καὶ νὰ φυτεύωμεν μόνον θεωρίας (και ψωλιά) εἰς τὰ ἐγκεφάλια τοῦ πρώτου γαμώπουστα ποὺ ψάχνει ξόρκια εἰς τὸ διαδίκτυον διότι δὲν ἔχει φράγκα διὰ πλαστικὴν καὶ ἅν σᾶς ἀρέση γαμώπουστες. ADJØ, ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΓΑΜΙΔΙΑ ΑΠΟ 'ΔΩ!

Ἐπὶ τοῦ θέματος, γαμιόλια... Δὲν συμμεριζόμεθα δε τὴν ἀστείρευτον γνώσιν τῆς Ο.Ν.Α. - STN = Αἰτίαν, διότι ὁ Anton Long ἀνέγνωκεν Αἰσχύλον, ἐκ τοῦ ὁποίου τὰς τραγωδίας ἔχει πάρει οὐκ ὀλίγας φιλοσοφίας, φερ’ εἰπεῖν τὸ γνωστὸν «πάθει μάθος» ποὺ διέπει ἀμφότερα τὰ ἔργα τοῦ Αἰσχύλου ἀλλὰ καὶ τοῦ Σοφοκλέους ποὺ ἐπανέγραψεν ὡρισμένα («Ὧ τύμβος, ὧ νυμφίον, ὧ κατασκαφῆς οἴκησις αεἴφρουρος,» καὶ τὸ μουνὶ τῶν ξεκωλιάρικων, πατσοπεριβεβλημένων καὶ μουλαρογαμημένων φεμινιστριῶν τῆς O.N.A.)... Ἀλλὰ δὲν ἔδωκεν καὶ ἰδιαιτέραν βάσιν εἰς τὴν προφορὰν τῆς λέξεως «Αἰτίαν», ὄθεν θὰ ἦτο καλλίτερον νὰ μὴν ῥιφθῆ κατακορύφως τὸ ἐπίπεδον τοιαύτης σελίδος λόγω τοῦ γεγονότος ὅτι ὡρισμένοι δὲν δύνανται νὰ λατρεψωσι θεούς, παρὰ ζητοῦσι τὸ χυσοκοκτέιλ λαμπρότατου χρώματος ἐπὶ τῆς μπάρας ἵνα διαλέξωσιν.

Παρεμπιπτόντως, ἐφ’ ὅσον ἀνεφέρθη ὁ Αἰσχύλος (ὅστις καὶ αὐτοεξορίσθη λόγω ἑτέρας ὕβρεως, εἴτε δημοποιῶν στοιχεῖα τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων, εἴτε καθῶς ὑπεκρίνετο τὸν Προμηθέα ἐπὶ σκηνῆς) μὴ μοῦ πῆτε, πουστάκια, ὅτι δὲν ἀναμένατε καὶ τὴν, ἐνδεχομένως πρώτην δημόσιαν, ἀναφορὰν εἰς Σατανιστὴν ποὺ ὁ ἐν λόγω συγγραφεὺς ἐποίησεν ἐν τῶ ἔργω «Ἐπτὰ ἐπὶ Θήβας». 

«Ἄγγελος
Τέταρτος ἄλλος, γείτονας πύλας ἔχων
Ὄγκας Ἀθάνας, ξὺν βοῇ παρίσταται,
Ἱππομέδοντος σχῆμα καὶ μέγας τύπος·
ἅλω δὲ πολλήν, ἀσπίδος κύκλον λέγω,
ἔφριξα δινήσαντος· οὐκ ἄλλως ἐρῶ.
ὁ σηματουργὸς δ᾽ οὔ τις εὐτελὴς ἄρ᾽ ἦν
ὅστις τόδ᾽ ἔργον ὤπασεν πρὸς ἀσπίδι,
Τυφῶν᾽ ἱέντα πύρπνοον διὰ στόμα
λιγνὺν μέλαιναν, αἰόλην πυρὸς κάσιν·
ὄφεων δὲ πλεκτάναισι περίδρομον κύτος
προσηδάφισται κοιλογάστορος κύκλου.
αὐτὸς δ᾽ ἐπηλάλαξεν, ἔνθεος δ᾽ Ἄρει
βακχᾷ πρὸς ἀλκὴν Θυιὰς ὣς φόβον βλέπων.
τοιοῦδε φωτὸς πεῖραν εὖ φυλακτέον·
Φόβος γὰρ ἤδη πρὸς πύλαις κομπάζεται.» 

«Χορός

πέποιθα δὴ τὸν Διὸς ἀντίτυπον ἔχοντ᾽
ἄφιλον ἐν σάκει τοῦ χθονίου δέμας
δαίμονος, ἐχθρὸν εἴκασμα βροτοῖς τε καὶ
δαροβίοισι θεοῖσιν,
πρόσθε πυλᾶν κεφαλὰν ἰάψειν.» 

Ὅπερ μεθερμηνευόμενον ἐστί, μισητὸς πρὸς ἄρχοντας θεοὺς καὶ θνητοὺς ὁ Τυφῶν, ὁ Ἄρχων τοῦ κόσμου διὰ πύρηνου σιδήρου, ἀστραπῶν καὶ πολέμου, τώρα δὲ ἐρριμένος εἰς τὰ ἔγκατα τῆς γῆς. 

Κατὰ Λουκὰν 10:

18 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα.

Περὶ Ἴσιδος καὶ Ὀσίριδος Ά
ΧΧΧΙ: Οἱ δὲ λέγοντες ἐκ τῆς μάχης ἐπ' ὄνου τῷ Τυφῶνι τὴν φυγὴν ἑπτὰ ἡμέρας γενέσθαι καὶ σωθέντα γεννῆσαι παῖδας Ἱεροσόλυμον καὶ Ἰουδαῖον, αὐτόθεν εἰσὶ κατάδηλοι τὰ Ἰουδαϊκὰ παρέλκοντες εἰς τὸν μῦθον. 

Ποιὸς ἦτο ὁ Σουτέχ; Δαιμονοποιήθη λόγω τῆς λατρείας τῶν Ὑξῶς πρὸς αὐτόν, ἢ ὄντως ὁ ἰδικός των Σὲτ ἦτον ὁ Αἰγυπτιακὸς Ἄποφις; Πρὸς τὶ ἡ ἐξαφάνισις αὐτοῦ τοῦ λαοῦ; Ἦσαν ὁ Γῶγ καὶ ὁ Μαγῶγ τῶν Αἰγυπτίων; NEIN! Μία ἀντίδρασις παρόμοια μετ’ αὐτῆς ποὺ θὰ ἐδύνατο ἐνδεχομένως νὰ γίνη ἐπὶ τουρκοκρατίας ἦτο (νὰ ὀνομασθῆ ὁ Ἀλὰχ «Σατανᾶς» ὑπὸ τῆς σκέψεως τῶν τουρκογαμημένων νεοελλήνων).

Γαμῶ δὲ τὸν Ἑβραιοφεμινιστικὸν Ἑωσφορισμὸν τοῦ χυσοπεδωμένου ἀρχιδοκωδωνοκρούστη Michael William Ford (ἅπαντες ἐπίδοξοι ἐπιβήτορες, προσέλθατε διὰ τελετάς ἵνα δαμάσετε – δαμήσετε – γαμήσετε τὴν Λίληθ / Μῶραν / Ἑκάτην). Περὶ J.o.S, C.o.S. καὶ T.o.S. (τοῦ ‘πεσαν βαριὰ τὰ ἀμερικάνικα ζομποκαύλια τοῦ Anguino καὶ ἤρχισεν νὰ ψάχνη τίποτε αἰγύπτιους ποὺ τὴν ἔχουσι μικρότερην ἵνα ἀποφύγη τὴν δjάτρησιν στομάχου) τὰ ἔχομεν εἰπεῖ πλειστάκις. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΙΤΙΣΤΗΣ. Ἡ παρακμὴ στριμώχνεται εἰς αἱμοστακτήρια καὶ καρκινοπυομαζωκτήρια, καὶ ἡ ἀκμή (φυσικὴ καὶ ψυχική) ὀφείλει νὰ δαιμονοποιηθῆ καὶ νὰ συμμορφωθῆ πρὸς τὰς ὑποδείξεις ἢ νὰ ‘χει παρόμοιαν τύχην. 

Ἡ πεμπτουσία τῆς Ἀποκαλύψεως ἔγκειται στὸ γεγονὸς τῆς προϋποθέσεως διὰ τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ ἀρνίου νὰ ῥιφθῶσι πρωτίστως ὁ Δράκων καὶ ὁ Ἀντίχριστος εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου διὰ παντός.

Πρὸς Κορινθίους ΄Β 6:
14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;
15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βέλιαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; 

Διὰ μίαν Ἑβραϊκὴν θρησκείαν ἡ εἰκὼν διὰ ἥστινος παρουσιάζεται ὁ Ἀνθιστάμενος, Ἐχθρὸς τοῦ δημιουργοῦ εἶναι πρωτοφανής, καθῶς ἡ σύλληψις τῆς ὑπάρξεως ἑνὸς αὐτόνομου ὄντος ποὺ δὲν ἐξαρτᾶται ἐκ κανενὸς χυσοξεκούτη δημιουργοῦ ὅστις μοιράζει δυνάμεις καὶ κατόπιν τραβάει μαλακία ἐπὶ τῆς καταλλήλου ψωλῆς του πρὸς τὸν ἀνάλογον χειρισμόν των, κεῖται μακρὰν ἐν σχέσει μετὰ τῶν προϋπαρχουσῶν παραδόσεων τοῦ Ἑβραϊσμοῦ, κατὰ ἅστινας ὁ Σαμμαῆλ (Δηλητήριον τοῦ θεοῦ) εἶναι ἐπίσης ἕν φερέφωνον τοῦ Γιαχβέ, Ἀδωνάι jεχωβά, παρόμοιον δὲ τοῦ «Ha-satan» ἐν τῶ βιβλίω τοῦ jῶβ.

Ἀντιθέτως, εἰς τὴν μεσαιωνικὴν χριστιανικὴν παράδοσιν ὁρῶμεν τὴν παρουσίαν Μέγιστου Ἀντίθεου ὄντος ὅ τι ἐμποδίζει τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ τῶν χριστιανῶν, ἀντὶ νὰ δοκιμάζη καὶ νὰ τιμωρῆ ἐν ὀνόματι αὐτοῦ. Τὰ θραύσματα εἰς τὰ ὁποῖα ἡ συγκεκριμένη παράδοσις ἐστηρίχθη, ἐν γενικαῖς γραμμαῖς, εὑρίσκονται ὦδε: 

Κατὰ Ματθαῖον 4:

8 Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ Διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν καὶ δείκνυσιν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν
9 καὶ λέγει αὐτῷ· ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς μοι.
10 τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.

Α Πέτρος 5
8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.
9 ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι.

jωάννης 8:
44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. 

Προφανῶς πρόκειται γιὰ ἕν ὄν ὅ τι δὲν χρήζει προσευχὰς Ἑβραίων, ἀρχιδοπολτῶν αὐτοαποκαλούμενων βλασφημικῶς «ἔθνη», οὔτε καὶ δοξασίαν ἐξ αὐτῶν, μὰ τὰ κεφάλια τῶν σκλάβων κύπτοντα ὑπὸ τῆς σιδηρᾶς ῥομφαῖας τοῦ θεϊκοῦ ἄρρενος ποὺ κατέφαγεν ὤν ἔτι ἐν τῶ βυζίω τῆς γυναικὸς περιβεβλημένης ἐκ τοῦ ἥλιου, ἐνώπιον ἥστινος ἵστατο ὁ Δράκων, ὁ Ὤν, ὁ Γενόμενος ἐν τῆ πρωτίστη ἀκτῖνι τῆς αὐγῆς, καὶ ὁ Ἐσόμενος εἰς τὸ διηνεκές. Ἐστὶ Κυρίου ὀφθαλμὸς ὅς τὰ πάν’θορᾶ, ὁ Ἄρξας χειρῶν ἀδίκων καὶ Ἐπιτάξας πάντα τὰ ἔθνη, λασπώδη τὲ καὶ ἄρια, ὑπὸ τὸν Δωρικὸν ἀπόηχον τῆς σάλπιγγος τοῦ πολέμου ἐν τῶ παραδείσω.

Ἕκαστος νόμος ἐδημιουργήθη βάσει τῆς ἀνθρωπίνου παθητικότητος ποὺ ἐκφράζεται ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων μέσω τῆς ἀρνήσεως τῶν νομοθετῶν νὰ ποιήσωσιν ἐπὶ τῶν θεμελίων αὐτοῦ. Δὲν εἶναι ἕνα σύστημα ποὺ προκαλεῖ αὐτό, ἀλλὰ καθεῖσα ἀνθρώπινος σκέψις ποὺ βάζει τὸν γαμημένο χυσοδύτη ἑαυτόν της ὑπεράνω τῶν ἀνωτέρων ἀξιῶν ποὺ ἐδημιουργήθη διὰ νὰ ὑπηρετῆ, μέχρι νὰ μάθη τὸν ἀληθινὸν ρόλον του εἰς τὴν ὕπαρξιν. Ὡς ἐκ τούτου, ὁ ἐχθρὸς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ νόμος καὶ ὄχι τό, νύν καὶ ἀεὶ ὑποκριτικόν, προσωπεῖον ποὺ ἔχει ἀρπάξει τὴν εὐκαιρίαν ὥς καυλὶ ἀναδειώμενο ἐξ τρυπῶς εἰς τὸν τοῖχον. Παράδειγμα δὲ τῆς ἐν λόγω χυσοαναδειώσεως ἀποτελεῖ ἡ ἄρνησις τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ, συμβατικῶς καλούμενου (λόγω τῆς πρώτης παραγράφου του) «Βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως», ἐκ μέρους ποιῶν; Αὐτῶν ποὺ θὰ εἶχαν πολλὰ νὰ ἐπωφεληθοῦν ἐξ ἑνὸς τόσο ἐλιτιστικοῦ βιβλίου. Ἡ «Ἀποκάλυψις» μέχρι καὶ κατὰ τὸν μεσαίωνα θεωρεῖτο «ἀκραῖον βιβλίον» λόγω τῆς ἀπαρνήσεως τοῦ ἑαυτοῦ ποὺ ἐξέφραζεν, τοῦ ἐντόνου συναισθήματος ἐκδικήσεως καὶ μίσους πρὸς οἱοδήποτε ἐχθρὸν, ἀλλὰ ἐνδεχομένως συνέβαλλε καὶ ἡ σκοτεινότις περικλείουσα τὴν ἀληθινὴν ταυτότητα τοῦ συγγραφέως jωάννου, ὅστις προφανῶς οὑδεμία σχέσιν εἶχε μετὰ τοῦ ὁμώνυμου Εὑαγγελιστοῦ, καθῶς ὁ δεύτερος δὲν θὰ ἐδύνατο νὰ συλλάβη ἀνθρωποκτόνους Δράκους, Θηρία ποὺ κατακλείζουσι τὴν οἰκουμένην εἰς τὸ πιχτὸν πιχτὸν αἷμα λόγω τῆς χυσόῥῥιας ποὺ τὸ διέπει, πατητήρια ἅττινα φλοκοβολοῦν αἷμα ἔνθεν κακεῖθεν ἐν τῆ εἰσόδω τῆς πόλεως, καὶ οὕτω καθ’ ἑξῆς. 

Ἠσαΐας 14: 
13 σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βορρᾶν, 14 ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ ῾Υψίστῳ. 15 νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς. 

Δὲν ὑφίσταται εἰρηνοποιός, φιλάνθρωπος, φυσιολάτρης Δράκων, ὅ,πως δὲν ὑφίσταται καὶ κεκαυλωμένος βυζοφόρος μενδίσιος τράγος (πρὸς τὶ ἡ ὑπάρξις τῆς γυνῆς περιβεβλημένης τὸν ἥλιον διὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ἀντίχριστου, ἑὰν ἔχης τοιούτου εἴδους βυζοῦδες κατσίκες εἰς τὴν κόλασιν;...). Γαμῶ τὸν Πάνα γαμῶ! Ψόφια γαμιόλικα εἴδωλα θεοποιημένων ἀνθρώπων ποὺ καύλωναν αἱ μάζαι νὰ τσιμπουκώνουν ἐν ὦ τραβοῦσαν μαλακίας, ἣ πρότυπα γαμιάδων πρὸς μίμησιν (κατὰ τὸν ἄθεον Νίτσε τουλάχιστον – «Τὰ πλέον ἐπιτυχημένα δείγματα τῆς κάστας των»). Ἐννοεῖται αἱ μάζαι ὄντως ἐπίστευον εἰς μπεκρήδας, πουτσολάγνους, μουνόδουλους μάγκες ποὺ μαλακίζονταν ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ Ὀλύμπου. Μία πεποίθησις ποὺ οὐδεὶς σοβαρὸς φιλόσοφος δὲν συνεμερίζετο πλήρως, δι’ αὐτὸ δε, ἑὰν, ἐπὶ παραδείγματι, ἐξαφανίσης πάσας ἀναφορὰς εἰς θεοὺς εἰς τὴν φιλοσοφίαν τοῦ Πλάτωνος ἣ τοῦ Ἀριστοτέλους, ὄχι μονον θὰ ἔχης τὸ ἴδιον ἀποτέλεσμα περὶ κοσμικῆς συστάσεως καὶ στοχασμῶν ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς ὑπάρξεως, ἀλλὰ ἐνδεχομένως καὶ λιγώτερον περιωρισμένας σκέψεις περὶ ἰδεατῶν κόσμων, Ὑπερσελήνιας διαστάσεως (πεμπτουσία), ἀθανασίας τῆς ψυχῆς καὶ τέτοια.

... Καὶ ὄταν τελεσθῆ τὰ χίλια ἔτη λυθήσεται ὁ Σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς Αὐτοῦ, καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσι γωνίαις τῆς γῆς, τὸν Γῶγ καὶ τὸν Μαγῶγ, σαναγάγειν αὐτοὺς εἰς πόλεμον, ὥν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης. Καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς καὶ ἐκύκλευσαν τὴν παρεμβολὴν τῶν ἁγίων καὶ τὴν πόλιν τὴν ἠγαπημένην, καὶ κατέβη πῦρ ἐξ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ ἵνα καταφάγη αὐτούς. Καὶ ἀνέβη εἰς τὰ ὕψη τῶν νεφελῶν ὁ Δράκων ὁ Μέγας, ἐν τοῖς συντρίμασσι τῆς νέας jερουσαλῆμ καὶ ἐν θείω περιπατήσας, μετὰ τοὺς ὀδόντας Αὐτοῦ τὰς ἐπτὰ κεφάλας τοῦ ἀρνίου ξεσχίσας ὡς ἐν κατακρεουργήσει, καὶ οἱ ἐπτὰ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὸ πῦρ τοῦ οὐρανοῦ ἐχύθησαν ἵνα τηχθῶσι καὶ καυθῶσιν...

Καὶ ἐβλήθη τὸ Θηρίον, τὸ πολεμοῦν τοὺς ἁγίους καὶ βλασφημοῦν τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, ἐβλήθη ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ ἀρνίου ὁμοῦ μετὰ τῶν ἑτέρων ἀγγέλων τοῦ Ὄφεως τοῦ Ἀρχαίου, τὸν μέγαν Δράκοντα πυρός, ὅς ἔστιν ὁ Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς μετὰ τὰς ἐπτὰ κεφάλας καὶ τὰ ἐπτὰ διαδήματα, τὸν ἐν τῆ Ἀβύσσω ῥιφθέντα, καὶ ζῶντες ἐβλήθησαν, πατήρ, ὑjος καὶ ἅγιον πνεῦμα εἰς τὰς φλόγας τοῦ πυρός, αἵτινες λάμπουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων και, ἑν ἀπείρω, καθωρισμένον χρονικὸν διάστημα ὅ τι μεγαλύτερον τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ ἔσται, βασανίσθονται οἱ σκλάβοι καὶ πόρναι τοῦ ἀρνίου ἐνώπιον τῶν ἀπανθρώπων ἐπτὰ ὀφθαλμῶν τοῦ ἐπὶ τῶν οὐρανῶν Ἐγρομένου Τυράννου, καὶ ἐν σπαρακτικῶ πόνω εὑρισκόμενοι διελάλησαν, «Οὗτος ἐστιν ὁ ὑjὸς τοῦ θεοῦ, ὁ ὑποσχόμενος λύτρωσιν, τώρα δὲ ἐρριμένος μετὰ τοῦ πατρός του καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς ἵνα ποιῆ ὁ Μισάνθρωπος Ἐχθρὸς αὐτοῦ, ὁ Δράκων ὁ Μέγας, ὁ Ὄφις ὁ Ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ Σατανᾶς, ὁ Πλανὼν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐπὶ τὰς πεμπτουσίας αὐτῶν ἠμέρας καὶ νύκτας, ὡς νοήμων αἰθερικὸς καρκῖνος...

 Παρένθεσις: Εἰς τὰς γραφὰς ὁ ἀριθμὸς ἐπτὰ συμβολίζει τὴν τελειότητα, ἐξ οὖ καὶ αἱ ἐπτὰ κεφαλὲς μετὰ τῶν ἐπτὰ διαδημάτων τοῦ Μεγάλου Δράκοντος εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν. Προσέθεσα δὲ τοὺς ἐπτὰ ὀφθαλμοὺς τοῦ Τυράννου, καθῶς ὁ jωάννης δὲν ἀναφέρει ἀριθμόν.